به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، سید علی میری، مدیر مطالبه‌گری انجمن اوتیسم ایران، در گفت‌وگویی با رکنا بیان کرد: "افرادی که بزرگسال اوتیسم هستند، نه به مدرسه می‌روند، نه در کلاس‌های توانبخشی شرکت دارند و نه گروه‌های دوستانه‌ای دارند. این افراد نیازمند حضور در مراکز رفاهی و تفریحی هستند؛ اما آیا این مراکز برای آنها مناسب‌سازی شده‌اند؟ در بسیاری از موارد، خیر."
او با تأکید بر این نکته افزود: "مجموعه‌های دوستدار می‌توانند تأثیرگذار باشند، اما میزان آمادگی خانواده‌ها نیز در این زمینه بسیار مهم است."
وی ادامه داد: "چالش‌های حسی برای این افراد بسیار قابل توجه است؛ مثلا ممکن است فردی دائم برق ها را خاموش و روشن کند یا نور محیط آفتابی برای او آزاردهنده باشد."
علی میری اضافه کرد: "برای آماده‌سازی محیط‌های تفریحی برای این افراد، باید هم خودشان آماده شوند، هم پذیرش اجتماعی ایجاد گردد و هم خانواده‌ها به این فرآیند همراه شوند. زمانی که بچه‌ها را به محیط‌های شهری می‌بردیم، یکی از مکان‌هایی که آنها می‌رفتند، مترو بود که به دلیل شلوغی و سر و صدای زیاد، برای آنها آزاردهنده بود. یکی از بچه‌ها که حساسیت شنوایی داشت، مادرش به سرعت برای او گوش‌گیر گذاشت تا بتواند راحت‌تر سوار مترو شود. چنین مسائلی در شهربازی‌ها هم ممکن است رخ دهد."
مدیر مطالبه‌گری انجمن اوتیسم ایران در پایان گفت: "برای این افراد، به جای اینکه محیط شلوغ و پرنور باشد، می‌توان ساعات خاصی را در نظر گرفت که نور و صدا کاهش یابد. همچنین نباید از آنها خواسته شود که در صف‌های طولانی بایستند. مهم‌تر از همه، باید برای این افراد ساعات ویژه‌ای تحت عنوان 'ساعت سکوت' تعریف کرد. در این راستا، باید تعداد این مکان‌ها افزایش یابد و فارغ از مناسب‌سازی محیطی، برخورد پرسنل و آشنایی آنها با افراد اوتیسم و خانواده‌هایشان نیز می‌تواند کمک کننده باشد."
