فرارو- برخی کلمات قدرت فوق‌العاده‌ای دارند؛ می‌توانند تسکین دهند، راهنمایی کنند و تاب‌آوری بسازند به شیوه‌هایی که شاید هرگز انتظارش را نداشتیم.

به گزارش فرارو به نقل از سایکولوژی تودی، برای بسیاری از والدین، «بعداً» یک کلمه ساده و بی‌طرف است. اما برای والدین پس از تجربه‌های تروماتیک، یعنی والدینی که هنوز زخم‌های دوران کودکی را با خود حمل می‌کنند، «بعداً» ممکن است کلمه سنگینی باشد. اگر در خانه‌ای بزرگ شده‌اید که نیازهایتان نادیده گرفته می‌شد، جایی که بعداً به معنای هرگز بود، یا جایی که درخواست کردن منجر به عصبانیت یا طرد شدن می‌شد، احتمالاً در استفاده از این کلمه با فرزندانتان مشکل خواهید داشت. والدین پس از تجربه‌های تروماتیک اغلب با یک قول نانوشته فرزندشان را تربیت می‌کنند: «من هرگز اجازه نمی‌دهم فرزندم احساسات بدی که من داشتم را تجربه کند.» و این قول، هرچند از عشق نشأت می‌گیرد، می‌تواند منجر به تصحیح بیش از حد و غیرعمدی شود.

گفتن بعداً ممکن است اشتباه به نظر برسد زیرا:

یادآور نادیده گرفته شدن یا فراموشی است.

به جای تسکین، ممکن است به صورت طرد شدن احساس شود.

به نظر می‌رسد که یک قول شکسته است، زیرا در دوران کودکی والدین، بعداً اغلب به معنای هرگز بود.

حس گناه را تحریک می‌کند؛ والدین می‌خواهند به فرزندانشان ثابت کنند نیازهایشان اهمیت دارد.

اما وقتی درست استفاده شود، «بعداً» نیاز‌های کودک را نادیده نمی‌گیرد؛ بلکه صبر، تنظیم عواطف و اعتماد را آموزش می‌دهد. تصور کنید فرزند شما ۱۰ دقیقه قبل از شام درخواست میان‌وعده می‌کند. یک «نه» سفت و سخت ممکن است به فرزند شما احساس طرد شدن بدهد. تسلیم شدن تنها برای جلوگیری از بروز یک بحران نیز ممکن است این ایده را تقویت کند که صبر ضروری نیست. گفتن این جمله که «تو واقعاً یک بیسکویت می‌خواهی! الان می‌خواهیم شام بخوریم و بعداً می‌توانی بیسکویت بخوری» به آنها می‌آموزد که صبر کنند در حالی که درخواست آنها را می‌پذیرید.

کلمه بعداً بسیار قدرتمند است، زیرا کودکان می‌آموزند انتظار کشیدن اشکالی ندارد، اینکه ناراحتی خطرناک نیست و نیازهایشان در زمان مناسب برآورده خواهند شد. تحقیقات نشان می‌دهند کودکانی که این مهارت را توسعه می‌دهند معمولاً کنترل بهتری بر امیال خود دارند و در آینده موفق‌تر هستند. برخلاف یک پاسخ منفی سفت و سخت، «بعداً» به کودکان اطمینان می‌دهد که شنیده شده‌اند و خواسته‌هایشان اهمیت دارد. والدین لازم نیست همه چیز را رها کنند تا عشق خود به فرزندانشان را ثابت کنند. آنها می‌توانند مرز‌ها را در حالی که هنوز محبت و مراقبت نشان می‌دهند، حفظ کنند.

قبل از اینکه به زمان‌های مناسب برای استفاده از این کلمه بپردازیم، نکته مهمی وجود دارد که باید به خاطر بسپارید: این کلمه فقط زمانی مؤثر است که بعداً واقعاً بیاید. اگر بگویید «بعداً»، اما به وعده خود عمل نکنید، این یک قول توخالی خواهد بود. این امر به جای ساختن اعتماد، آن را تخریب می‌کند. اگر می‌دانید که در آینده نزدیک وقت برای بازی نخواهید داشت، نگوید که می‌خواهید این کار را انجام دهید. اگر قصد خرید اسباب‌بازی ندارید، پیشنهاد نکنید که برنامه‌ای برای آن دارید. هیچ‌گاه به کودکان خود دروغ نمی‌گویید. وقتی از «بعداً» استفاده می‌کنید، باید واقعاً معنا داشته باشد. برای مثال در موارد زیر می‌توانید از این کلمه استفاده کنید:

برای خواسته‌های روزمره: درست مانند مثالی که از بیسکوئیت پیش از شام آورده شد. به فرزندتان بگویید بعداً می‌تواند میان وعده مورد علاقه‌اش را بخورد و پس از صرف شام واقعاً به او این اجازه را بدهید.

برای مدیریت احساسات بزرگ: در میانه یک بحران مالی، فرزند شما اسباب‌بازی جدیدی می‌خواهد، می‌توانید به او بگویید: «این اسباب‌بازی واقعاً جالب به نظر می‌رسد! الان اسباب‌بازی نمی‌خریم، اما می‌توانیم برنامه‌ریزی کنیم که کدام اسباب‌بازی‌ها را بعداً خواهیم خرید. امشب بعد از شام، می‌توانیم این را با هم بررسی کنیم؛ و بعد از شام، واقعاً بنشینید و درباره آن صحبت کنید.

برای تشویق به استقلال: زمانی که کودک می‌خواهد کمکش کند تا کفش‌هایش را ببندد، بگویید: «اول خودت کمی تلاش کن، بعداً به تو نشان می‌دهم چطور این کار را درست انجام دهی.»

برای محافظت از انرژی خودتان: اگر احساس می‌کنید که تحت فشار هستید، بگویید: «من دوست دارم با تو بازی کنم! الان باید قهوه‌ام را تمام کنم، و بعداً با هم بازی می‌کنیم. وقتی «بعداً» می‌آید، واقعاً وقتی برای بازی با او بگذارید.

قدرت «بعداً» در خود کلمه نیست، بلکه در اعتمادی است که می‌سازد. وقتی کودکان یاد می‌گیرند بعداً بلاخره می‌آید، احساس امنیت می‌کنند. این کلمه صبر، تنظیم احساسات و اعتماد به سازگاری را پرورش می‌دهد. برای والدین پس از تجربه‌های تروماتیک، این سازگاری یکی از بزرگ‌ترین هدایایی است که می‌توانند به فرزندانشان بدهند. البته اگر کودک شما احساس ترس، تنهایی یا غم عمیق می‌کند، «بعداً» نادیده گرفتن احساسات آنها است. در این لحظات، ارتباط اولویت دارد. به جای فرار کردن از گفت‌و‌گو، چنین جملاتی را امتحان کنید: «متوجه هستم که خیلی ناراحتی. من اینجا کنار تو هستم.» یا «تو نباید این مشکل را تنها پشت سر بگذاری. بیا کمی با هم صحبت کنیم.» کودکی که در اضطراب است، نیازی به یاد گرفتن صبر ندارد، او نیاز دارد که احساس امنیت کند.

برای والدین پس از تجربه‌های تروماتیک، استفاده از «بعداً» ممکن است ابتدا غیرطبیعی به نظر برسد. حتی ممکن است زخم‌های قدیمی را باز کند. یادآوری‌هایی از اینکه وقتی کودک بودند «بعداً» گفته می‌شد، اما آنچه که واقعاً نیاز داشتند عشق و امنیت بود. اما تفاوت این است که حالا، آن والدین کسانی هستند که امنیت فرزندانشان را فراهم می‌کنند.