مهدی محمدی؛ تابناک_ امان از این اعداد و اعشار! فکر می‌کنم مرحوم علامه جعفری بود که زمانی گفته بود: این آقایان، اعدادشان نه، که اعشارشان مرا کشته است.

ابتدا بابت ۴۵درصدی که برای افزایش حقوق کارگران در نظر گرفته شد، ممنونم که به دلایل و بهانه های متعدد می توانست کمتر از این هم باشد. اما چقدر سخت است وقتی می‌بینی زندگی‌ات تبدیل به یک معادله شده؛ معادله‌ای که هرچقدر هم حلش کنی، جوابش گرسنگی است، تحقیر است، ناامیدی است. و خط فقر است.

 امان از این عددها و درصدهایی که هر سال مثل طلسمی روی سرمان فرود می‌آیند و وعده‌هایی می‌دهند که هیچ‌وقت رنگ واقعیت به خود نمی‌گیرند. عجیب به نظر می رسند اما هیچ اند... در نهایت یا هیچ اند و یا در برابر اعداد و اعشار غول آسای مهاجم دیگر، از همان ابتدا بلعیده شده اند.

امسال هم مثل هر سال، عددی جدید، درصدی جدید، وعده‌ای جدید. می‌گویند حقوق کارگران ۴۵ درصد افزایش یافته است. عددی که در نگاه اول، بزرگ است و چشم‌نواز به نظر می‌رسد. اما وقتی پای این عدد به زندگی واقعی باز می‌شود، لنگ می زند. می شود پای ثابت یک بدبختی؛ ادامه دار و ممتد. منجر به فقری می شود تحمیلی، نه از آن فقرهای انتخابی که در دهک های برتر،  و در میان بعضی از بالانشینان رایج است و  خود را وارستگی می نماید.

قد کوتاه یک عدد بزرگ

۴۵درصد در آغاز عدد بزرگی است اما حقوق کارگر همچنان به ۱۱میلیون تومان نخواهد رسید. یک کارگر، که پس از تقلاهای بسیار و  سخت‌کوشی، با حقوقی که حتی به ۱۱ میلیون تومان هم نمی‌رسد، باید چگونه زندگی‌اش را بچرخاند؟ چگونه باید با تورم سرسام‌آور کنار بیاید؟

این عددها و درصدها، در آغاز، جذاب و امیدوارکننده به نظر می آیند. اما برای مردمی که هر روز با درد نداری و رنج نتوانستن، دست و پنجه نرم می‌کنند، این عددها... فقط یک شوخی تلخ هستند. شوخی‌ای که هر سال تکرار می‌شود و هر سال هم بیشتر از قبل، امید را از دل‌ها می‌رباید.

 البته دولت محترم و شورای عالی کار، ظاهرا تصمیم مناسبی گرفته اند و تا همین اندازه هم جای تقدیر دارد. اما ما که دردهای ملموس تری در زیر خط فقر داریم، هیچگاه ریاضی‌دانان بزرگی همچون اقلیدس و فیثاغورث را که نقشی اساسی در اختراع و تکوین درصدگیری و تناسب دارند، نخواهیم بخشید. این درصدها، ما را خراب کردند و مسئولان را در گمراهی دلخواسته ای فرو بردند.

امان از  عدد امان از این رقم... امان از این تناسب نامتناسب. ما درصدها را ساختیم، اما درصدها ما را نخواهند ساخت. باید واقعی تر دید حال این مردم را. ابتدا باید دید اساسا پایه حقوق ۱۴۰۳ محلی از اعراب دارد و اصلا عددی محسوب می شود تا بعد برایش درصدی تازه برید‌.

زندگی مردم، با عدد و رقم و درصد ساخته نمی‌شود. اگر ساخته می شد خود می تواستند روی کاغذی بزرگ، بالاترین درصد دنیا را بنویسند و بگذارند داخل سفره شان. اما این ها نان نمی شود... درمان هم نمی شود.

پشت این عددها، مردمی هستند که هر روز بیشتر از دیروز، زیر بار فشار اقتصادی خرد می‌شوند. مردمی که هر روز بیشتر از دیروز، از آینده ناامید می‌شوند.

... ریاضی برای ما هم می توانست علم خوبی باشد؛ اگر این تناسب نامتناسب و نامتناجس را نداشت! اگر فیثاغورث و اقلیدس را نداشت!

*دبیر سرویس اجتماعی