روزنامه صبح نو در گزارشی به بررسی اظهارات اخیر سید محمود نبویان، عضو ارشد جبهه پایداری پرداخته است.
این روزنامه آورده است: در هفته گذشته، جریان موسوم به «سوپرانقلابی‌ها» با حواشی متعددی مواجه شد که واکنش‌های گسترده‌ای را در فضای سیاسی کشور برانگیخت. این گروه که به اتخاذ مواضع رادیکال و تلاش برای پیشبرد سیاست‌های خود از طریق تجمعات و فشار‌های اجتماعی شهرت دارد، در مقطع اخیر به‌طور ویژه تحت انتقاد قرار گرفت. در این میان، یکی از نکات قابل‌توجه، فاصله گرفتن محمود نبویان، نماینده تهران در مجلس از این جریان بود؛ موضوعی که می‌تواند حاوی پیام‌های سیاسی مهمی باشد.
نبویان که در گذشته به اتخاذ مواضع تند و هم‌سویی نسبی با گروه‌های نزدیک به سوپرانقلابی‌ها شناخته می‌شد، در هفته گذشته نه‌تنها در تجمعات این جریان حضور نداشت، بلکه حمایت خاصی از مواضع آنها نیز نشان نداد. این رفتار او در شرایطی که برخی دیگر از چهره‌های همسو تلاش داشتند با تقویت مواضع این گروه، جایگاه خود را در میان بدنه حامیان رادیکال تثبیت کنند، بیش از پیش جلب توجه کرد.
تحلیل این تغییر رفتار مستلزم بررسی عوامل مختلفی است که می‌توانند در تصمیم‌گیری وی نقش داشته باشند.
با افزایش انتقادات نسبت به عملکرد سوپرانقلابی‌ها، همراهی با این جریان ممکن است هزینه‌های سیاسی برای شخصیت‌هایی مانند نبویان ایجاد کند. او احتمالا به این نتیجه رسیده است که فاصله گرفتن از این گروه می‌تواند از آسیب‌های سیاسی آتی جلوگیری کند.
تحولات اخیر در فضای سیاسی کشور و تلاش برای بازتعریف خطوط جناحی، ممکن است برخی چهره‌ها را به اتخاذ رویکردی منعطف‌تر ترغیب کرده باشد. این احتمال وجود دارد که نبویان با درک تغییرات در معادلات سیاست، تصمیم به تغییر مسیر بگیرد.
ممکن است با مشاهده شرایط جدید به این نتیجه رسیده باشد که ادامه گفتار جریان‌های تندرو، او را از اتخاذ مواضع واقع‌بینانه‌تر و مؤثرتر بازمی‌دارد.
فاصله گرفتن چهره‌هایی مانند نبویان از این جریان، می‌تواند نشان‌دهنده نوعی تزلزل در انسجام داخلی سوپرانقلابی‌ها باشد. اگر این روند ادامه یابد و افراد بیشتری مسیر مشابهی را در پیش بگیرند، احتمال کاهش نفوذ این گروه در تصمیم‌گیری‌های کلان و از دست رفتن بخشی از پایگاه حامیان آنها افزایش خواهد یافت.
عدم همراهی محمود نبویان با سوپرانقلابی‌ها در هفته گذشته، فارغ از دلایل دقیق آن، نشانه‌ای از پویایی و تحولات در فضای سیاسی کشور است. این تغییر می‌تواند بر استراتژی‌های آینده جریان‌های مختلف اثرگذار باشد و معادلات مجلس و جناح‌های سیاسی را تحت تأثیر قرار دهد. سوال اساسی این است که آیا این صرفا یک تصمیم فردی بوده یا می‌توان آن را نشانه‌ای از یک روند گسترده‌تر دانست؟
