به گزارش "ورزش سه"، هر طور که این فصل لالیگا تمام شود، توضیح آن بدون اشاره به بازگشت بارسا مقابل اتلتیکو سخت خواهد بود. این بازی چند نکته کلیدی را روشن کرد: هانسی فلیک به تیمش روحیه‌ای تهاجمی و برنده تزریق کرده که به نتیجه یا شرایط وابسته نیست. سبک بازی پر از ریسک او تاکنون شادی‌های بزرگی برای بارسا به همراه داشته است.
این سبک، ستاره‌هایی روی چمن دارد: هوش پدری با توپ، عزم رافینیا در هر حرکت، شجاعت مدافعان در بالا بردن خط دفاع، گلزنی لواندوفسکی و شادابی و بی‌پروایی لامین یامال.
ساکت کردن منتقدان
لامین به‌عنوان یک ستاره زیر ذره‌بین است. هر هفته که در لالیگا گل نمی‌زد، منتقدانش که عمداً استعداد عظیم و توانایی او در تغییر بازی را نادیده می‌گرفتند، کنایه می زدند اما لامینه نشان داده بود که برای تأثیرگذاری همیشه لازم نیست گل بزنی. با این حال، گاهی حس می‌شد او مشتاق است گل بزند و این روند را بشکند. او این کار را در بهترین زمان ممکن انجام داد؛ در دیداری که شاید قهرمان لالیگا را مشخص کند. گل او بارسا را که پس از گل‌های خولیان آلوارز و سورلوت زخمی شده بود، بلند کرد و اعتمادبه‌نفسی به تیم داد که می‌تواند مسیرشان را در این مقطع حساس روشن کند.
بازیکنی متفاوت
وقتی شوتش با برخورد به رینیلدو وارد دروازه شد، شانس او را یاری کرد؛ همان شانسی که در شروع بازی نداشت وقتی پس از همکاری با دنی اولمو، توپش به تیر خورد. اما لامین از روز اول نشان داده که خودش شانس را می‌سازد. پشتکارش در دریبل‌زنی و عزمش برای حمله به دروازه، او را همیشه به پاداش نزدیک‌تر نگه می‌دارد.
مقابل اتلتیکو، لامین فقط گل نزد؛ بلکه یک توپ به تیر زد، پاس‌هایی کلیدی داد، ۶ دریبل از ۹ تلاشش موفق بود و ۱۱ دوئل از ۲۱ را برد. حتی در دفاع هم با سه تکل موفق درخشید. او ضربه نهایی را به اتلتیکو زد، بارسا را به جایگاه مدعی اصلی قهرمانی رساند و دهان همه منتقدانی را که کارهایش فراتر از گل را نمی‌دیدند، بست.
