روز یکشنبه یک رویداد غافلگیرکننده در دمشق رخ داد. احمد الشرع (جولانی) رئیس گروهک ترورریستی تحریر الشام در کاخ خود میزبان مظلوم العبادی رهبر کردهای سوریه بود و در پایان این دیدار، دو طرف از توافق هشت ماده ای برای ادغام کردها در نهادهای دولتی خبر دادند.

این تنها یک توافق اصولی است، اما اگر تبدیل آن به عمل خوب پیش برود، تحول مهمی خواهد بود که می تواند برخی از تحولات مهم منطقه را تحت تاثیر قرار دهد.

در بند مرکزی این توافقنامه آمده است که نیروهایی که در صفوف کردها می جنگند در ارتش ملی ادغام خواهند شد. العبادی در مصاحبه ای با هفته نامه عربستان سعودی «المجله» که یک روز پس از اعلام این خبر منتشر شد، گفت: "ما می خواهیم بخشی از روند سیاسی و بخشی از سوریه جدید باشیم."

مظلوم العبادی رهبر «نیروهای دموکراتیک سوریه»، قوی ترین و سازمان یافته ترین جنبش سیاسی جدا از دولت در سوریه است. در ادبیات سیاسی، از این سازمان با نام اختصاری قسد یاد می شود. بال نظامی آن حدود ۱۰۰۰۰۰ نیرو دارد و آنها به سلاح های مدرنی که توسط ارتش های آمریکایی و اروپایی به آنها داده شده است، مجهز هستند.

در این میان، رژیم صهیونیستی نیز نسبت به این مسئله غافلگیر شده است. در سرزمین‌های اشغالی، نگاه غالب به رژیم الجولانی، یک رژیم تروریستی است که نباید به آن اجازه داد تا پایه‌های حکومت خود را محکم کند.

همچنین صهیونیست‌ها به اقلیت‌کرد در سوریه و عراق، به عنوان یک اقلیت همسو نگاه میکنند که میتواند در راهبردهای منطقه ای آنها، تاثیر گذار باشد. اما در اینجا، کردها در حال نزدیک شدن به رژیم تروریستی الجولانی هستند.

مهم ترین مسئله در این رابطه، کریدور "آمریکایی - اسرائیلی - کردی - دروزی" است که صهیونیست‌ها در تلاش برای ایجاد آن هستند تا با کمک آمریکا، دروزی‌ها و کردها، بتوانند عمق استراتژیک خود در منطقه را افزایش دهند.

به عبارت دقیق تر، در این طرح صهیونیست‌ها با استفاده از کریدوری که از آن به عنوان "کریدور داوود" یاد میشود، تلاش میکنند تا کنترل خود بر مرزهای شرقی سوریه را افزایش دهند، طرحی که فلسطین اشغالی را به مناطق تحت کنترل کردهای شمال سوریه متصل می‌کند.

صهیونیست‌ها با همکاری جدایی‌طلبان کرد سوریه قصد دارند تا منطقه‌ای وسیع از ارتفاعات اشغالی جولان تا رود فرات را کنترل کند.

صهیونیست‌ها در این پروژه می‌خواهند با بهره گیری از دروزی‌ها، کردهای تجزیه طلب و پایگاه‌های آمریکایی در طول مرزهای جنوبی سوریه (مثلث مرزی عراق، سوریه و اردن موسوم به تنف) به سمت شمال حرکت کرده و با ایجاد مسیری امن، به رودخانه فرات برسند.

از جمله اهدافی که صهیونیست ها در این طرح دنبال میکنند، ایجاد منطقه‌ای پیوسته میان فلسطین اشغالی و مناطق تحت کنترل نیروهای کرد جدایی‌طلب است، تا از این طریق، از نفوذ ترکیه و ایران در سوریه جلوگیری شود و رژیم صهیونیستی به بازیگر مسلط منطقه تبدیل شود. به گزارش رسانه های عبری زبان، موفقیت در ایجاد نهایی این کریدور، منافع بسیار استراتژیکی برای رژیم صهیونیستی خواهد داشت.

وب سایت صهیونیستی nziv در رابطه با اهمیت این مسئله نوشت: این محور در صورت موفقیت تشکیل آن، تبدیل به یک سوریه جدید و یک محور حمل و نقل و حمل سلاح از اسرائیل به کردهای عراق و از آنجا به کردهای ایران خواهد شد.

اما با توافق اخیر میان کردها و گروه‌ تروریستی تحریر الشام و همچنین تصمیم ترامپ برای کاهش حضور نیروهای نظامی آمریکا در مناطق کردی آمریکا، باعث شده است که تردیدهایی نسبت به این مسئله ایجاد شود.

بر اساس دیدگاه بن گوریون از «اتحاد پیرامونی»، صهیونیست‌ها برای شکستن محاصره کشورهای عربی، باید اقدام به ارتباط با سایر اقوام کنند.

در آن مقطع، بن گورین معتقد بود که اسرائیل به عنوان یک ملت بیگانه در منطقه، اگر بخواهد از انزوای تحمیل شده بر خود عبور کند، بهتر است با گروه های اقلیت در منطقه اتحادهای قوی ایجاد کند.

دلیل حمایت صهیونیست ها از دروزی‌ها و کردهای سوریه را در این چهارچوب میتوان تحلیل کرد.

در حال حاضر، رژیم صهیونیستی معتقد است که نمیتوان به تروریست‌های تحریر الشام به رهبری الجولانی اعتماد کرد. به عقیده آنها، رژیم تروریست‌های سوریه، قابلیت تبدیل شدن به یک تهدید جدی برای این رژیم را دارد و از این رو، صهیونیست‌ها با حمایت از دروزی‌ها و کردها، درصدد پیش بردن طرح و برنامه‌های خود در سوریه بودند که اکنون با مسئله صلح و توافق میان الجولانی و اکراد مواجه شده اند.

در حال حاضر نمیتوان ارزیابی کرد که این توافق میان کردهای سوریه و رژیم الجولانی چگونه خواهد بود و این توافق چقدر میتواند دو طرف را به یکدیگر نزدیک کند،‌ اما اکنون در سرزمین‌های اشغالی نسبت به تحقق طرح و برنامه‌های پیش روی این رژیم در رابطه با کریدور داوود که کردها بخشی از آن بودند، تردید و شک وجود دارد.