به گزارش رکنا، مشکل لق شدن دندانها ممکن است به ظاهر یک مسئله ساده و قابل حل باشد، اما پشت این پدیده میتواند زنگ خطرهای جدیتری نهفته باشد. یکی از این علائم هشداردهنده، احتمال بیماریهای خطرناک همچون سرطان دهان است.
طبق گزارشهای موجود، لق شدن غیر قابل توجیه دندانها که بهبود پیدا نمیکند، به ویژه اگر با درد یا تورم همراه باشد، ممکن است زنگ هشدار برای شروع سرطان دهان باشد. این نوع سرطان ممکن است به ساختار استخوان فک آسیب بزند و در نهایت موجب ضعیف شدن آن و لق شدن دندانها شود.
افزون بر این، سرطان دهان قادر است به طور مستقیم روی بافتهای نگهدارنده دندان مانند لثهها، رباطهای پریودنتال و استخوان آلوئولار تأثیر گذاشته و مشکلاتی همچون جابهجایی یا تغییر در نحوه قرارگیری دندانها به هنگام گاز زدن ایجاد کند.
اگر در نواحی دهان یا گلو، احساس مداوم بیحسی یا سوزنسوزن شدن داشته باشید و این حالت بدون هیچ دلیل مشخصی ادامه پیدا کند، امکان دارد که یکی از علائم هشدار برای وجود تومور باشد. این وضعیت ناشی از رشد تومور و ایجاد فشار روی اعصاب دهان است که میتواند موجب تغییرات حس در نواحی مثل لبها، زبان یا فک شود.
درد گوش بدون اختلال در شنوایی، یکی دیگر از علائم کمتر شناخته شده است که ممکن است هشداری درباره سرطان دهان باشد. این درد ناشی از فشاری است که یک تومور بر اعصاب و بافتهای اطراف گوش وارد میکند.
جالب است بدانید که تغییرات ناگهانی در صدای فرد همچون خشصدا یا گرفتگی مداوم، ممکن است ناشی از تأثیر تومور بر تارهای صوتی و حنجره باشد. در چنین شرایطی، حرکت و ارتعاش طبیعی تارهای صوتی مختل شده و این تغییرات پدیدار میشود.
گلودردهای ناگهانی و پراکنده ممکن است دغدغه چندانی ایجاد نکند، اما گلودردهای مستمر که حتی پس از خوردن غذا یا نوشیدن نیز از بین نمیروند، میتوانند هشدار دهندهای جدی باشند. تحریک غشای مخاطی دهان و گلو، از جمله آثار مستقیم سرطان دهان است که در برخی موارد میتواند به موکوزیت دهانی ختم شود؛ وضعیتی که در آن نواحی داخلی دهان ملتهب و دردناک میشوند.
انجمن سرطان آمریکا پیشنهاد میکند که اگر هر یک از این علائم برای بیش از دو هفته ادامه یافت، سریعا به پزشک مراجعه کنید. همچنین عوامل خطرزای دیگر مانند استفاده از دخانیات و الکل، ابتلا به ویروس اچپیوی، قرار گرفتن زیاد در معرض نور خورشید، تغذیه نامناسب و چاقی میتوانند احتمال ابتلا به سرطان دهان را افزایش دهند.
این نوع سرطان عمدتا در افراد بالای ۴۰ سال دیده میشود و بیشتر در مردان شایع است. تحقیقات نشان داده که تشخیص زودهنگام نقش اساسی در درمان دارد. برای مثال، بیمارانی که در ماههای اولیه پس از بروز علائم تحت درمان قرار گرفتهاند، شانس بیشتری برای بقای طولانی مدت دارند. اما در صورت تاخیر در تشخیص، احتمال زنده ماندن به طور قابل توجهی کاهش مییابد.