به گزارش "ورزش سه"، این تیم در فصل جاری کمترین تعداد تساوی را در میان تمام تیم‌ها داشته و در 27 بازی تنها سه بار به نتیجه مساوی رضایت داده است. در میان پنج لیگ بزرگ اروپا، هیچ صدرنشینی به اندازه بارسا از تساوی دوری نکرده است.
آنها برای بردن همه جام‌ها خیز برداشته‌اند. تیمی نیستند که به کم قانع باشند؛ برای پیروزی تمام توانشان را می‌گذارند و اگر لازم باشد ریسک می‌کنند. تساوی را دوست ندارند و تیمی محتاط و محافظه‌کار نیستند. یک روح سرکش دارند که آنها را به سوی همه‌چیز یا هیچ‌چیز سوق می‌دهد.
حس و حال تیم فوق‌العاده است. بازیکنان همچنان شگفتی‌سازند. لواندوفسکی منتقدانش را ساکت کرده و با گلی حیاتی پس از گل دوم اتلتیکو، نقش کلیدی در بازگشت تیم داشت. فران تورس هم هوادارانش را با عملکردی خیره‌کننده از روی نیمکت شگفت‌زده کرده و یکی از مؤثرترین تعویضی‌های تاریخ باشگاه شده است.
او با انگیزه وارد زمین می‌شود. این را باید به پای فلیک نوشت؛ مربی‌ای که با تقسیم هوشمندانه دقایق بازی بین بازیکنان، تعادل را حفظ کرده تا همه در مسیر هدف تیم بمانند و همبستگی در رختکن تقویت شود. فران ثابت کرده که از نیمکت به‌عنوان بازیکنی ذخیره، کارآمدتر عمل می‌کند تا وقتی در ترکیب اصلی باشد. او بازیکنی است که برای اوج گرفتن به زمان زیادی نیاز ندارد.
فصل پدری فراتر از انتظار است. مقابل اتلتیکو کمی جلوتر بازی کرد، اما به نظر می‌رسد در پستی عقب‌تر با دید وسیع‌تر و فشار کمتر بهتر عمل می‌کند. گاهی جای خالی کیفیت دی‌یونگ در میانه میدان حس می‌شد.
کاسادو با شدت و کارایی همیشگی‌اش بازی کرد، اما مصدوم شد که ضربه بزرگی برای ادامه فصل است. احتمال استفاده از اریک گارسیا در پست او بیشتر شده و بازگشت گاوی به آن نقش بستگی به بازی‌ها دارد. اما چیزی که تغییر نمی‌کند این است که تا وقتی شزنی درون دروازه باشد، بارسا شکست نمی‌خورد. این آمار در متروپولیتانو هم پابرجا ماند، حتی با وجود اینکه اتلتیکو با دو گل پیش افتاد. واکنش تیم اما شگفت‌انگیز بود.
