29 اسفند در تقویم شمسی به ملی شدن صنعت نفت ثبت شده است. فارغ از جریانات سیاسی خاص که در طول سال های متمادی تلاش کردند تا ملی شدن صنعت نفت را به نام مصدق بزنند و این طور در اذهان عمومی القا کنند که ملی شدن نفت یعنی مصدق؛ اما آن جریان تاریخی شامل ابعاد دیگری هم است.

استاد رحیم پور ازغدی در در بخشی از سخنرانی روشنگرانه خود با عنوان "نواب صفوى، میعاد نظر و عمل" در سال ١٣٨٨ پیرامون شخصیت شهید نواب، به این موضوع پرداخته اند که در ادامه خواهید خواند:
نواب به یک معنا در دوره شهریور هزار و سیصد و بیست به بعد، پدر جنگ و جهاد مسلحانه در ایران است. تمام گروه هاى چریکى چپ و مذهبى و التقاطى که در آن دوره بوجود آمدند، اعتراف بکنند یا نکنند، ملهم از کار نواب و فدائیان اسلام بودند. منتهى این را به شما بگویم، بر خلاف همه گروههایى که ترورهاى کور انجام میدادند، مثلاً در خیابان یک پاسبانى را میزدند یا تیر چراغ برقى را میانداختند، تنها گروهى که عملیات هاى حساب شده داشتند و ترور کور نمی کردند، گروه نواب بود. هژیر و رزم آرا، دو نخست وزیر شاه را که زدند، تحولات عظیمى در کشور ایجاد کرد. 

اصلاً زدن هژیر که عامل انگلیس بود، باعث شد شاه و دربار عقب نشینى کنند و انتخابات مجلس شانزدهم تشکیل شود و آیت الله کاشانى از تبعید برگردد و بیاید به مجلس و مذهبى ها و ملّییون مثل مصدّق وارد مجلس شوند. این عملیات باعث شد که مجلس به دست این نیروهاى انقلابى بیافتد و از دست شاه و دربار و انگلیس خارج شود. عملیات شهید واحدى علیه  هژیر و عملیاتى که شهید طهماسبى علیه رزم آرا انجام دادند، باعث شد که قدرت برگردد دست نیروهاى ملى مذهبى و ملى شدن صنعت نفت در دستور کار قرار گیرد.

مرحوم آقاى طالقانى بر سر مزار مصدّق، بعد از  انقلاب در مراسم سالگرد او در احمدآباد گفت، اگر عملیات هاى نوّاب نبود، نفت ملى نمیشد. اگر فعالیت هاى نواب نبود، دولت مصدق بر سر کار نمی امد. اگر نواب نبود انتخابات مجلس شانزدهم نسبتاً آزاد برگزار نمیشد تا امثال مصدق و کاشانى وارد مجلس شوند. 
خلاصه کار اینها اصلاً عملیات هاى کور نبود، بلکه کاملا حساب شده بود. این سه چهار عملیات ،کمر استبداد و استعمار را در کشور شکست.

نکته دیگر اینکه اینها براى هر عملیاتشان ، اوّل مساله شرعى آنرا حل می کردند. اینجور نبود که بگویند چون از فلان کس خوشم نمیاید یا چون با منافع من درگیر است ، پس بزنیمش، یا جایى بمب بگذارند که عده اى بى گناه کشته شوند. در این چند عملیاتى که اینها کردند، از چندین مجتهد اذن میگرفتند. در واقع یک دادگاه مخفى شرعى تشکیل میشد. چون حکومت،  نامشروع و در اختیار استبداد و استعمار بود و این کار کاملاً با قانون شرع مطابقت داشت.