در روزهای گذشته، در چندین نوبت شاهد اوج گیری برخی درگیری ها و به طور خاص تعدی نیروهای وابسته به باند جولانی به خاک لبنان بوده ایم. در این راستا، گزارش های مختلف حاکی از این هستند که نیروهای دولت جدید سوریه با اعمال زور سعی در ورود به خاک لبنان داشته اند که البته با واکنش عشایر مرزنشین لبنانی، در پیشبرد دستورکارهای مطلوب خود شکست خوده اند.
در عین حال، ارتش لبنان نیز به مناطق مرزی با سوریه اعزام شده و تاکید کرده که به مقابله با تلاش هایی از این دست از سوی نیروهای وفادار به ابومحمد الجولانی یعنی همان احمد الشرع رئیس جمهور خودخوانده سوریه خواهد پرداخت. ورای این ها، باند جولانی و حامیانش ادعاهای مختلفی را در مورد تحرکات حزب الله لبنان در مرزهای مشترک میان دو کشور سوریه و لبنان هم مطرح می کنند. موضوعی که سبب شده در بحبوحه اوج گیری درگیری ها در مناطق مرزی میان لبنان و سوریه، توجه به دو مساله از اهمیت زیادی برخوردار باشد.
اول اینکه باند جولانی و به ویژه حامیان خارجی آن سعی دارند با دمیدن بر آتش ناامنی در مناطق مرزی میان لبنان و سوریه، به نوعی زمینه را برای استقرار نیروهای خارجی نظیر نیروهای یونیفل و یا حتی کشورهای عضو ناتو در مناطق مذکور فراهم سازند. هدف اصلی از پیشبرد این دستورکار نیز تحت فشار قرار دادن بیش از پیش مقاومت اسلامی لبنان است.
در حقیقت، هم باند جولانی و هم متحدان خارجی آن سعی دارند از رهگذر تنش‌زایی در جوار مرزهای مشترک سوریه و لبنان، بسترهای مساعدی را برای مشروعیت بخشی به حضور بازیگران خارجی و البته مخالف با حزب الله لبنان در مناطق مذکور فراهم کنند.
نکته دوم اینکه نباید از یاد ببریم که ابومحمد الجولانی و باند ممحد وی، کلکسیونی از ناکارآمدی را در مدت اخیر در صحنه حکمرانی سوریه از خود به نمایش گذاشته اند. از این رو، آن ها بحران سازی های جدید و البته کنترل‌شده را اهرمی برای منحرف کردن توجهات افکار عمومی سوریه از واقعیت های این کشور و سیلی از بی‌کفایتی ها در آن ارزیابی می کنند.
به بیان ساده تر، آن ها نیاز به این قبیل رویه های ماجراجویانه دارند. موضوعی که هم به زعم آن ها موقعیت داخلیشان را تا حدی بهبود می بخشد و هم نوعی خوش خدمتی به اربابان خارجی آن ها است. اساسا به دلایلی از همین نوع است که بیراه نیست اگر بگوییم جولانی و باند متحدش چیزی بیش از یک مهره برای قدرت های خارجی در سوریه نیستند و روز به روز مردم و کشور سوریه را بیش از پیش به پرتگاه و سقوط نزدیک می کنند.
