اگر بگوييم على(ع) را كه كشت، البته عبدالرحمن بن ملجم. اگر بگوييم على(ع) را چه كشت، بايد بگوييم جمود و خشک‌مغزى و خشكه‌مقدسى. همينهايى كه آمده بودند على(ع) را بكشند، از سر شب تا صبح عبادت می‌کردند.
یک وقت می‌گوييم على(ع) را كه كشت و يك وقت می‌گوييم علی(ع) را چه كشت؟
اگر بگوييم على(ع) را كه كشت، البته عبدالرحمن بن ملجم. اگر بگوييم على(ع) را چه كشت، بايد بگوييم جمود و خشک‌مغزى و خشكه‌مقدسى. همينهايى كه آمده بودند على(ع) را بكشند، از سر شب تا صبح عبادت می‌کردند.
واقعاً خيلى تأثرآور است. على(ع) به جهالت و نادانى آنها ترحم میكرد، تا آخر هم حقوق آنها را از بيت‌المال میداد و به آنها آزادى فكرى میداد.
ابن ابی‌الحدید می‌گوید: اگر می‌خواهید بفهمید که جمود و جهالت چیست، به این نکته توجه کنید که اینها وقتی که قرار گذاشتند این کار را بکنند، مخصوصاً شب نوزدهم رمضان را انتخاب کردند. گفتند: ما می‌خواهیم خدا را عبادت بکنیم و چون می‌خواهیم امر خیری را انجام بدهیم، پس بهتر این است که این کار را در یکی از شبهای عزیز قرار بدهیم که اجر بیشتری ببریم.
اسلام و نيازهای زمان، ج۱، ص
منبع خبر "
عصر ایران" است و موتور جستجوگر خبر تیترآنلاین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد.
(ادامه)
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت تیترآنلاین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هرگونه محتوای خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
