به گزارش همشهری‌آنلاین سال ۱۴۰۳ سال تولد دوباره تکواندو بود. رشته‌ای که بعد از رفتن هادی ساعی به حاشیه رفته بود، در بازگشت دوباره او بار دیگر زنده شد.

ساعی که با ۲طلا و یک برنز المپیک، هنوز پرافتخارترین ورزشکار ایرانی در تاریخ این بازی‌هاست، این بار در قامت رئیس فدراسیون درخشید. آخرین طلای المپیکی را خود ساعی به دست آورده بود؛ در بازی‌های ۲۰۰۸ پکن. بعد از آن دوره دیگر تکواندو قهرمانی نداشت. تنها مدال‌هایی هم در این مدت تکواندوی ایران گرفته بود، مدال نقره محمد باقری‌معتمد در بازی‌های ۲۰۱۲لندن و مدال برنز کیمیا علیزاده در بازی‌های ۲۰۱۶ ریو بود. اما در پاریس همه چیز متفاوت شد. برای اولین بار تکواندو با ۴نفر به پاریس رفت و مهمتر اینکه همه این نفرات روی سکو رفتند، با یک طلا، ۲نقره و یک برنز. این بهترین کارنامه برای یک رئیس فدراسیون است.

مردان آرام و زنان پرسروصدا

بدون اغراق باید گفت مدال‌هایی که زنان تکواندوکار ایران در پاریس گرفتند بیشتر به چشم آمدند، هر چند مدال مردان کیفیت بالاتری داشت. ناهید کیانی بعد از اتفاقات بازی‌های توکیو که در همان مبارزه اول مقابل کیمیا علیزاده حذف شده بود، در پاریس در کانون توجهات بود. اینکه او این بار مقابل تکواندو سابق ایران چه می‌کند. ناهید و کیمیا این بار هم مقابل هم قرار گرفتند و برخلاف توکیو، در پاریس ناهید بود که برنده زمین مبارزه را ترک کرد. کیانی که با انگیزه و روحیه بالایی در المپیک حاضر شده بود، تا فینال پیش رفت و مدال نقره‌اش شد بهترین مدال زنان ایران در تاریخ بازی‌های المپیک. هم پیروزی او مقابل کیمیا و هم مدالی که گرفت، او را به صدر اخبار ورزشی برد.

بعداز کیانی نوبت مبینا نعمت‌زاده بود که ورزش ایران را شگفت‌زده کند. دختری که اردیبهشت امسال ۲۰ساله می‌شود، در حالی در پاریس روی سکوی سوم رفت که کمتر کسی توقع مدال داشت. مبینا به خاطر همین سن کمش و هم به خاطر مدال غیرمنتظره‌اش، چهره کاروان ورزش ایران در پاریس شد. البته که اتفاقات پاریس تا همین چندی پیش مبینا و ناهید را فضای خبری دور نکرد. حضور مبینا در وزن ناهید و شکست ناهید مقابل او، یکی از مهترین اخبار ورزشی سال پیش بود.

آرین سلیمی؛ او یکی از چهره‌های سال ۱۴۰۳بود البته فقط در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴پاریس، چرا که چند روز بعد از تمام شدن این بازی‌ها سلیمی همانطور که در سکوت به طلای المپیک رسیده بود، دوباره دور از جنجال‌های رسانه‌ای به تمریناتش برگشت. سلیمی در پاریس یکی از ۳ورزشکاری بود که برای ورزش ایران مدال طلا گرفت اما طلای او به اندازه نقره و برنزهای زنان دیده نشد. اشک‌های سلیمی روی سکوهای قهرمان و صحبت‌های او هم جالب توجه بود به خصوص مدل تشکر او از خدا: «دم خدا گرم». هر چه بود، سلیمی را فقط در پاریس و چند روز بعد حضورش در فضای خبری و مجازی ایران دیدیم.

در بین این چهار نفر، مهران برخورداری و مدال نقره‌اش خیلی دیده نشد. به هر حال مدال او تحت تاثیر فضای رسانه‌ای بود که در حال مانور دادن روی مدال‌های کیانی و نعمت‌زاده و تا حدودی طلای سلیمی بودند. چیزی که از برخورداری در ذهن‌ افکار عمومی مانده، کاری است که او بعد از گرفتن مدال المپیک کرد. او مدالش را به کودکان محک تقدیم کرد، کودکانی که از بیماری سرطان رنج می‌برند.