عصر ایران - لانچیا استراتوس HF یک خودروی اسپرت با موتور وسط و محور عقب است که برای مسابقات رالی طراحی شده بود. این خودرو در مسابقات رالی بسیار موفق عمل کرد و در سال‌های ۱۹۷۴، ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ قهرمان مسابقات جهانی رالی شد.
لانچیا به طور سنتی از استودیوی طراحی پینین‌فارینا استفاده می‌کرد و پیش از این با برتونه همکاری نداشت. برتونه که به دنبال فرصتی برای ایجاد رابطه با لانچیا بود، تصمیم گرفت مدلی چشمگیر طراحی کند تا به لانچیا توانایی های خود را نشان دهد.
برتونه از قطعات فنی یک فولویا کوپه که متعلق به یکی از دوستانش بود استفاده کرد و مدلی کاربردی بر اساس آن ساخت. وقتی برتونه شخصاً با استراتوس زیرو در دروازه‌های کارخانه لانچیا ظاهر شد، با عبور از زیر مانع، تشویق شدید کارگران لانچیا را برانگیخت.
پس از آن، لانچیا و برتونه توافق کردند که یک خودروی رالی جدید را بر اساس ایده‌های طراح برتونه، مارچلو گاندینی، توسعه دهند. گاندینی پیش از این لامبورگینی میورا را طراحی کرده بود و در آن زمان روی کانتاش کار می‌کرد.
لانچیا نمونه‌ی اولیه‌ی لانچیا استراتوس HF را در نمایشگاه خودرو تورین در سال ۱۹۷۱ به نمایش گذاشت. این نمونه‌ی اولیه در مراحل اولیه‌ی توسعه‌ی خود از سه موتور مختلف استفاده کرد: موتور لانچیا فولویا، موتور لانچیا بتا و در نهایت موتور V6 دینو فراری با قدرت ۱۹۰ اسب بخار (۱۴۲ کیلووات) که در وسط خودرو نصب شده بود.
استفاده از این موتور از ابتدای پروژه برنامه‌ریزی شده بود، اما انزو فراری تمایلی به تأیید استفاده از این موتور در خودرویی که آن را رقیبی برای دینو V6 خود می‌دانست، نداشت. پس از پایان تولید دینو، انزو فراری با تحویل موتورها برای استراتوس موافقت کرد و لانچیا ۵۰۰ دستگاه از این موتورها را دریافت کرد.
تولید این خودرو در سال ۱۹۷۳ آغاز و در سال ۱۹۷۵ به پایان رسید.
