باغ عمارت امیریه که نام خود را از لقب کامران میرزا یعنی(امیرکبیر)گرفته بود، حدود ۷۰۰ هزار مترمربع وسعت داشت. دوستعلی‌خان معیرالممالک، خواهرزاده کامران میرزا، در توصیف این باغ عمارت زیبا نقل می‌کند که اروپایی‌های مقیم تهران برای دیدن و عکس‌برداری از آینه‌کاری‌ها، گچبری‌ها و نقاشی‌های پادشاهان ایران باستان که در تالار این عمارت نقش بسته بوده است، به این عمارت می‌رفتند.
به گزارش همشهری آنلاین، محمدحسن‌خان اعتمادالسلطنه در وصف این باغ وسیع و زیبا می‌نویسد: «باغیست در کمال عظمت و فسحت مشجّر به انواع اشجار بارور و مزین به اقسام گل‌ها و ریاحین معطّر که به دستیاری مهندسان قابل و کشتکاری باغبانان ماهر از فرنگی و ایرانی، انواع خیابان‌ها و قطعات مختلف‌الشکل از مستطیل و مستدیر و قوسی و لوزی و بیضی ساخته و طرح انداخته و دریاچه و جزیره و تپه‌های طبیعی‌نما و گرمخانه و جدول‌ها، نهرها و فواره و آبشار به طرزهای موزون و وضع‌های گوناگون احداث نموده و گل‌های رنگارنگ از اقطار ممالک ایران و فرنگ آورده و کاشته‌اند.»
از این توصیفات مشخص می‌شود که این باغ عمارت زیبا بسیار مورد توجه کامران میرزا بوده است. طوری که به‌گواه میرزا علی‌خان ظهیرالدوله شوهرخواهر کامران میرزا وی «سال‌ها و همه ساله مواجب و حقوق اهل نظام را خرج آن باغ می‌کرد.»
نصرالله حدادی، تهران پژوه، درباره این شاهزاده قجری می‌گوید: «کامران میرزا پسر ناصرالدین شاه، از همسرش منیرالسلطنه بود که شاه قاجاری بسیار دلبسته او بود. به دلیل اینکه از مادری غیرقجری بود نمی‌توانست بعد از ناصرالدین شاه به سلطنت برسد، ولی پدر او را از طریق دیگری مورد مهر و عنایت شاهی قرار داد. کامران میرزا در سن شش سالگی به پیشکاری پاشا خان امین‌الملک، در سال۱۲۴۱ به حکومت تهران رسید و لقب نایب‌السطنه دریافت کرد. او لقب مهم بعدی را قبل از سفر شاه به خراسان گرفت که بالاترین لقب در قشون نظامی قاجار محسوب می‌شد. لقب امیرکبیری که به کامران میرزا اعطا شد، بیش از پیش محبوبیتش نزد شاه را به دیگر شاهزادگان قاجاری اثبات کرد.»
حدادی در ادامه می‌گوید: «در سال ۱۳۰۰شمسی به دستور رضا شاه، به دلیل نیاز به فضای بزرگ‌تر برای دانشگاه افسری (دانشگاه امام علی(ع) کنونی) قسمتی از عمارت کامران میرزا به این مجموعه نظامی اضافه شد. کامران میرزا علاوه بر زبان مادری به زبان‌های عربی و فرانسه و آلمانی نیز تسلط داشت. او در طول عمر خود به مناصب مختلفی رسید از جمله وزیر جنگ و حکومت‌های گیلان و مازندران و... او در سن ۷۲ سالگی بر اثر ابتلا به بیماری اجدادش یعنی نقرس درگذشت و در حرم حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها به خاک سپرده شد.»
