به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، نوروز از راه رسیده و تا چشم کار می‌کند، جاده‌ها از مسافران نوروزی پر شده‌اند در این میان، هر سال، در روز سیزدهم فروردین، میلیون‌ها ایرانی به دامن طبیعت پناه می‌برند تا آخرین روزهای تعطیلات را جشن بگیرند. اما این هجرت عظیم، گاه با زخمی بر پیکر زمین همراه می‌شود؛ زخم‌هایی که در دل جنگل‌ها، رودخانه‌ها و مراتع جا خوش می‌کنند.
آتش‌هایی که خاموش نمی‌شوند، زباله‌هایی که هرگز تجزیه نمی‌شوند، و درختانی که بی‌صدا رنج می‌برند؛ این‌ها تنها بخشی از میراثی است که برخی گردشگران برای زمین بر جای می‌گذارند.
در روز سیزده‌بدر، بسیاری از مردم کنار رودخانه‌ها و در پارک‌ها جمع می‌شوند، اما کمتر کسی به این فکر می‌کند که شاید همان پلاستیک رها شده، سال‌ها بعد هنوز در دل خاک باقی بماند. شاید همان آتشی که با وزش باد دوباره جان بگیرد، بخشی از جنگلی را که قرن‌ها زیسته، به خاکستر تبدیل کند.
سازمان حفاظت محیط زیست و یگان حفاظت آن، هرسال پیش از سیزده‌بدر هشدار می‌دهند، اما کافی نیست. این هشدارها وقتی اثر دارند که به باور تبدیل شوند؛ وقتی که مردم "طبیعت" را نه به‌عنوان یک مکان، بلکه به‌عنوان یک "شخصیت" در نظر بگیرند؛ شخصیتی که حق دارد از بی‌رحمی‌های ما در امان بماند.
اگر طبیعت را یک موجود زنده ببینیم، آیا باز هم بدون لحظه‌ای تردید زباله‌ها را در دامن او رها می‌کنیم؟ آیا شاخه‌های درختان را بی‌رحمانه می‌شکنیم و رودخانه‌ها را آلوده می‌کنیم؟
شاید زمان آن رسیده که "محیط‌زیست" از یک شعار کلیشه‌ای در رسانه‌ها، به یک فرهنگ واقعی تبدیل شود. ما نیاز به یک وفاق ملی داریم؛ یک تفاهم جمعی که در آن همه مردم بدانند، طبیعت تنها برای لذت بردن نیست، بلکه برای پاسداری و حفظ نیز هست.
باید از مدارس آغاز کرد. باید در تبلیغات شهری، در برنامه‌های تلویزیونی، در کتاب‌های درسی و در قوانین شهری، نگاه جدیدی به طبیعت داشت.
سازمان حفاظت محیط زیست، نهادهای آموزشی، و رسانه‌ها، همه مسئولیت دارند تا با آموزش مستمر، شخصیت طبیعت را به جامعه معرفی کنند.
امسال، بیایید قبل از آنکه سبد پیک‌نیک را ببندیم، یک تصمیم بگیریم:طبیعت را بدون زخم ترک کنیم.آتش را با دقت خاموش کنیم، زباله‌ای باقی نگذاریم، درختی را نشکنیم. به کودکانمان بیاموزیم که هر برگ، هر چشمه و هر نسیم، بخشی از هویت ماست. سیزده‌بدر امسال، فقط به طبیعت نرویم؛ با طبیعت باشیم.
