نادرشاه افشار (۱۶۸۸–۱۷۴۷) بنیان‌گذار سلسله افشاریه بود و در دوران حکومت خود، ایران را از تهاجمات خارجی نجات داد و مرز‌های آن را گسترش داد.
استفاده از عناصر غافلگیرکننده: نادرشاه از عناصر غافلگیرکننده مانند حمله ناگهانی و استفاده از نیرو‌های استتار شده در جنگل برای شوک به دشمن استفاده می‌کرد. این تاکتیک در نبرد باغ آورد بسیار مؤثر بود.
استفاده از توپخانه سبک: نادرشاه از توپخانه سبک مانند زنبورک که بر پشت شترها نصب می‌شد، برای افزایش تحرک و مانورپذیری استفاده می‌کرد. این توپخانه سبک به او امکان می‌داد که به سرعت در میدان نبرد حرکت کند و از موقعیت‌های مناسب برای حمله استفاده کند.
استفاده از اطلاعات استراتژیک: نادرشاه از اطلاعات استراتژیک مانند حرکت قوای کوپرولو پاشا از رودخانه آخوریان برای برنامه‌ریزی حمله استفاده می‌کرد. این نشان می‌دهد که او از جاسوسان و شبکه‌های اطلاعاتی استفاده می‌کرد تا از حرکات دشمن آگاه شود.
نبرد باغ آورد (مرادتپه): این نبرد در سال ۱۷۳۵ رخ داد و آخرین درگیری مهم بین ایران و عثمانی در آن دوره بود. نادرشاه با استفاده از تاکتیک‌های جسورانه، ارتش عثمانی را شکست داد و کنترل قفقاز را به دست گرفت.
نبرد باغ آورد یا مرادتپه که در سال ۱۷۳۵ رخ داد، آخرین درگیری مهم بین ایران و عثمانی در جنگ ۱۷۳۰–۱۷۳۵ بود. این نبرد به عنوان یکی از بزرگ‌ترین پیروزی‌های نادرشاه افشار شناخته می‌شود، که با استفاده از تاکتیک‌های نوآورانه و جسورانه، ارتش عثمانی را شکست داد.
در سال ۱۷۳۵، عبدالله کوپرولو پاشا با ارتش عظیمی متشکل از ۸۰,۰۰۰ سرباز، از قارص به سمت قفقاز حرکت کرد تا محاصره شهر‌های گنجه، تفلیس، و ایروان را بشکند. نادرشاه که از این حرکت آگاه بود، تصمیم گرفت با استفاده از تاکتیک‌های خود، ارتش عثمانی را نابود کند.
نادرشاه با استفاده از گارد پیشرو خود، که شامل ۱۵,۰۰۰ سرباز بود، به سمت ارتش عثمانی حرکت کرد. او از جنگل‌های اطراف برای استتار بخشی از نیرو‌های خود استفاده کرد. با شنیدن خبر نزدیک شدن نادر، کوپرولو پاشا به سرعت به سمت او حرکت کرد، اما نادر از این فرصت استفاده کرد و نیرو‌های خود را در جنگل مستقر کرد تا با حمله ناگهانی، ارتش عثمانی را غافلگیر کند.
نبرد در آخی کندی در نزدیکی یغوارد آغاز شد. نادرشاه با ۳,۰۰۰ سرباز به دره حمله کرد و با عثمانیان درگیر شد. در همین حال، ۲ تا ۳ هزار نفر از نیرو‌های ایرانی به تپه‌ای که توپخانه عثمانی مستقر بود، حمله کردند و آن را تصرف کردند. این عمل باعث شد که روحیه سربازان عثمانی بشکند.
سپس نادرشاه واحد دیگری را برای خنثی کردن توپخانه دیگر عثمانی در جناح چپ اعزام کرد. توپخانه نادر که شامل ۵۰۰ قبضه زنبورک (توپخانه سبک بر پشت شترها) بود، وارد عمل شد و با آتش نوبتی، مرکز سپاه عثمانی را دچار بی‌نظمی کرد.
در این زمان، نیرو‌های نادر که در جنگل مستقر بودند، با یک حمله جناحی ناگهانی، بی‌نظمی سپاه عثمانی را به یک شکست فاجعه‌بار تبدیل کردند. نادر به همراه ۱,۰۰۰ سوار برگزیده، راه عقب‌نشینی دشمن را بست. کوپرولو پاشا نیز در این نبرد کشته شد.
شکست عثمانیان در باغ آورد چنان سنگین بود که تنها ۸,۰۰۰ سرباز از ۸۰,۰۰۰ نفر ارتش اصلی به قارص بازگشتند. این پیروزی به نادرشاه امکان داد تا کنترل کامل بر قفقاز را به دست بگیرد و شهر‌های گنجه، تفلیس، و ایروان تسلیم او شوند.
نبرد باغ آورد نشان‌دهنده نوآوری و شجاعت نادرشاه در استفاده از تاکتیک‌های نظامی بود. این نبرد به عنوان یکی از بزرگ‌ترین پیروزی‌های او شناخته می‌شود و جایگاه او را به عنوان یکی از نوابغ نظامی تاریخ استوار می‌کند.
نبرد باغ آورد یا مرادتپه یک پیروزی تاریخی برای نادرشاه بود که با استفاده از تاکتیک‌های نوآورانه و جسورانه، ارتش عثمانی را شکست داد. این نبرد نشان‌دهنده شجاعت و نوآوری نادرشاه در استفاده از تاکتیک‌های نظامی است و جایگاه او را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین فرماندهان نظامی تاریخ استوار می‌کند.
این نبرد در سال ۱۷۳۵ رخ داد و نادرشاه با استفاده از تاکتیک‌های خود، ارتش عثمانی را شکست داد و کنترل منطقه را به دست گرفت.
نبرد آق دربند که به نبرد کرکوک نیز معروف است، یکی از آخرین نبرد‌های مهم نادرشاه افشار در لشکرکشی بین‌النهرین بود. این نبرد به عنوان انتقام نادرشاه از شکست قبلی خود در نبرد سامرا شناخته می‌شود، جایی که او توانست توپال عثمان پاشا را شکست دهد و بکشد.
پس از شکست در نبرد سامرا در سال ۱۷۳۳، نادرشاه به همدان بازگشت و شروع به بازسازی ارتش خود کرد. او با گردآوری ارتش جدیدی، به قصد انتقام به سمت عراق حرکت کرد. در این زمان، توپال عثمان پاشا با ارتش عظیمی به فرماندهی خود، در حال پیشروی به سمت کرکوک بود.
نادرشاه از جاسوسان خود مطلع شد که ۱۲,۰۰۰ سرباز عثمانی به فرماندهی میمش پاشا از طریق دره آق دربند در حال نزدیک شدن هستند. او یک واحد پیشرو به فرماندهی حاجی بیگ خان را برای فریب دادن میمش پاشا و کشاندن او به سمت ارتش اصلی خود اعزام کرد. میمش پاشا که فکر می‌کرد پیروز شده، به توپال عثمان پاشا پیام داد که ایرانیان را شکست داده و درخواست نیرو برای تعقیب کرد.
در همین حال، نادرشاه دو واحد ۱۵,۰۰۰ نفری را در جناحین خود مستقر کرد. با نزدیک شدن میمش پاشا، نادرشاه دستور حمله داد و نیروهایش از دو طرف به عثمانیان حمله کردند. این حمله ناگهانی و هماهنگ، ارتش میمش پاشا را به‌سرعت شکست داد و او کشته شد.
پس از این پیروزی، نادرشاه با سرعت به سمت توپال عثمان پاشا حرکت کرد که تنها ۵ کیلومتر دورتر بود. توپال پاشا که از اتفاقات پیش‌آمده مطلع شده بود، دستور توقف داد و شروع به سازماندهی نیرو‌های خود کرد. نادرشاه با سازماندهی پیاده‌نظام خود، یک خط آتشین تشکیل داد و به عثمانیان حمله کرد. درگیری شدید دو ساعت به طول انجامید و در نهایت، توپال عثمان پاشا کشته شد.
شکست عثمانیان در نبرد آق دربند به نادرشاه امکان داد تا انتقام خود را از شکست قبلی بگیرد. این پیروزی نشان‌دهنده توانایی نادرشاه در استفاده از تاکتیک‌های نوآورانه و جسورانه بود. او با استفاده از عناصر غافلگیرکننده و سازماندهی نیرو‌های خود، توانست ارتش عثمانی را شکست دهد.
نبرد آق دربند به عنوان یکی از بزرگ‌ترین پیروزی‌های نادرشاه شناخته می‌شود و نشان‌دهنده توانایی او در استفاده از تاکتیک‌های نظامی نوآورانه است. این نبرد به او امکان داد تا کنترل مناطق بین‌النهرین را به دست بگیرد و انتقام خود را از شکست قبلی بگیرد.
نبرد آق دربند یک پیروزی مهم برای نادرشاه بود که با استفاده از تاکتیک‌های نوآورانه و جسورانه، ارتش عثمانی را شکست داد. این نبرد نشان‌دهنده توانایی نادرشاه در استفاده از عناصر غافلگیرکننده و سازماندهی نیرو‌های خود بود و به او امکان داد تا انتقام خود را از شکست قبلی بگیرد.
نبرد کرنال: در سال ۱۷۳۹، نادرشاه به امپراتوری مغول در هند حمله کرد و در نبرد کرنال، ارتش مغول را شکست داد. این پیروزی به او امکان داد که به دهلی برسد و گنجینه‌های بسیاری را به دست آورد.
جسارت و شجاعت: نادرشاه به دلیل جسارت و شجاعتش در نبرد‌ها معروف بود. او شخصاً در میدان نبرد حضور می‌یافت و با شجاعت مثال‌زدنی می‌جنگید.
استراتژیستی نابغه: او از استراتژی‌های نوآورانه استفاده می‌کرد و با درک شرایط جغرافیایی و سیاسی، تاکتیک‌های خود را برنامه‌ریزی می‌کرد.
رهبری قوی: نادرشاه توانست با رهبری قوی و با ایجاد همبستگی در بین نیرو‌های خود، پیروزی‌های بسیاری را به دست آورد.
ایجاد یکپارچگی ملی: نادرشاه با پیروزی‌های خود، ایران را از تهاجمات خارجی نجات داد و یکپارچگی ملی را به دست آورد.
گسترش مرزها: او مرز‌های ایران را گسترش داد و کنترل مناطق مهمی مانند قفقاز و افغانستان را به دست گرفت.
تأثیر بر تاریخ نظامی جهان: تاکتیک‌های نادرشاه تأثیر زیادی بر تاریخ نظامی جهان گذاشت و او را به عنوان یکی از بزرگ‌ترین فرماندهان نظامی تاریخ به شمار می‌آورند.
منبع: خبر فوری
