به گزاش فرادید، حفاری‌ها در چارچوب وزارت فرهنگ و گردشگری و با نظارت پروفسور سردار آیبک، استاد باستان‌شناسی انجام شده است.
در شهر باستانی متروپولیس که به شهر «الهه مادر» نیز شناخته می‌شود، جایی که حفاری‌ها از سال ۱۹۹۰ آغاز شده، شواهدی از تمدن‌های مختلف از جمله دوران نوسنگی، دوران کلاسیک، هلنیستی، رومی، بیزانسی و عثمانی پیدا شده است.
این قطعات در منطقه‌ای کشف شده‌اند که احتمال می‌رود یک کارگاه ضایعات باستانی بوده است. کشف این قطعات ما را با نمایی منحصر به‌فرد از تغییرات فرهنگی و مذهبی این منطقه در دوران باستان پسین آشنا می‌کند.
آیبک عقیده دارد این یافته‌ها شامل قطعاتی از مجسمه‌های دوران هلنیستی و شخصیت‌هایی از دوران رومی می‌شوند و آن‌ها را کشفیاتی عالی توصیف کرده است. وی درباره اهمیت مجسمه‌های برنزی شکسته گفته: «جمع‌آوری و بازیافت مجسمه‌ها در دوران باستان پسین شواهد ملموسی در متروپولیس است.»
پروفسور آیبک با اشاره به جدا کردن و تجزیه مجسمه‌ها گفته: «در دوران باستان پسین، زمانی که باورهای اساطیری جای خود را به ادیان توحیدی دادند و مسیحیت در منطقه غالب شد، مجسمه‌های برنزی از دوران اساطیری و دوره‌های پیشین اوراق شدند. اگرچه ما هنوز برای تأیید این ادعا شواهد باستان‌شناسی نداریم، اما می‌توانیم حدس بزنیم که از بخش بزرگی از آن‌ها برای ضرب سکه‌ها استفاده کردند. آن زمان، به جای تولید مواد جدید، گروه‌های برنزی که بیشتر شامل مجسمه‌های قدیمی یا آسیب‌دیده می‌شدند، در کارگاه ضایعات باستانی شکسته شده و برای ذوب آماده می‌شدند.»
آیبک خاطرنشان کرد این قطعات ممکن است متعلق به مجسمه‌هایی باشند که برای بزرگداشت افراد خیّر ساخته شده بودند و بر اهمیت تاریخی مجسمه‌های برنزی دوران باستان تأکید کرد. آنچه این کشف را شگفت‌انگیزتر می‌کند، شواهدی است از شیوه‌های بازیافت باستانی که بیش از هزار سال قدمت دارند.
باستان‌شناسان افزون بر قطعات مجسمه، صفحاتی برنزی به شکل مربع و مستطیل هم یافته‌اند که احتمالاً برای ریخته‌گری و تعمیر مجسمه‌ها کاربرد داشتند. این یافته‌ها نشان می‌دهند متروپولیس در اوج شکوفایی خود، شاید مرکز ساخت یا تعمیر مجسمه‌های برنزی هم بوده است.
