خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: «نجاح محمد علی» تحلیلگر و فعال سیاسی عراقی، یادداشتی اختصاصی با عنوان «چرا روز قدس را گرامی میداریم؟» برای گروه بینالملل خبرگزاری مهر ارسال کرده که متن کامل آن در ادامه میآید:
مسئله قدس شریف، فلسطین و جنایات اشغالگران صهیونیستی در سرزمینهای اشغالی فلسطین از زمان اشغال قدس و دیگر شهرهای فلسطینی توسط رژیم صهیونیستی، همواره ذهن تمام آزادیخواهان جهان، بهویژه مسلمانان و دوستداران آزادی در جهان اسلام را به خود مشغول کرده است. این رژیم با زور و قلدری سرزمینها را اشغال کرد، مردم را از خانههایشان بیرون راند و به سرزمینهای فلسطینیان و کشورهای همسایه یورش برد.
بر اساس اصول اسلامی، مسلمانان نباید از این مسئله غافل شوند و نباید در برابر هیچگونه ظلمی که با اجبار علیه مسلمانان یا حتی بشریت انجام شود، سکوت کنند.
به همین دلیل، امام خمینی (ره) آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را روز قدس نامید؛ روزی که مردم جمهوری اسلامی ایران، کشورهای اسلامی و آزادگان جهان در حمایت از حقوق مردم فلسطین تظاهرات برگزار میکنند.
برای اولین بار در سال ۱۹۷۹، جمهوری اسلامی ایران روز قدس را گرامی داشت و پس از آن، جهان فریاد حمایت از قدس را شنید. امروزه در نقاط مختلف جهان هر سال برنامههایی به این مناسبت برگزار میشود.
هر سال، روز جهانی قدس بهطور خودجوش و مردمی در سراسر جهان گرامی داشته میشود و بهویژه در ایران، با برگزاری این مراسم، ایرانیان تحت فشار دولتهای حامی رژیم صهیونیستی قرار میگیرند. تحریمهای بینالمللی، اروپایی و آمریکاییای که علیه ایران اعمال شدهاند، در تاریخ بیسابقه بودهاند، تنها برای اینکه ایران از موضع خود درباره قدس و فلسطین عقبنشینی کند.
جهان نهتنها در برابر این ظلم سکوت کرده، بلکه بسیاری از کشورها با رژیم صهیونیستی روابط دیپلماتیک برقرار کرده و آن را به رسمیت شناختهاند، اما راهپیماییهای روز قدس پیام محکمی به مردم مظلوم فلسطین رسانده است: ایران و دیگر کشورهای مؤثر در منطقه و جهان، هیچگاه فلسطین را فراموش نخواهند کرد و در حمایت از آن کوتاهی نخواهند کرد تا زمانی که به هدف نهایی، یعنی آزادی فلسطین، دست یابند.
گرامیداشت روز جهانی قدس، اعلام انزجار عمومی ملتهای آزاده از رژیم صهیونیستی و جنایات آن است. این روز نماد حمایت علنی از مردم مظلوم فلسطین است تا صدای اعتراض آنها به گوش جهان برسد و همه بدانند که ظلمی که در این گوشه از جهان، یعنی فلسطین، رخ داده است، نباید بیپاسخ بماند.
با وجود سرکوب گسترده حامیان فلسطین در غرب و ممنوعیت راهپیماییها در کشورهای مختلف پس از عملیات طوفان الأقصی، این بدان معنا نیست که اعلام برائت از رژیم صهیونیستی و حامیانش باید متوقف شود. بلکه باید به دنبال گزینههای دیگری برای رساندن پیام روز قدس به جهان حتی پس از آخرین جمعه ماه رمضان باشیم.
یکی از این راهها استفاده از رسانهها، فضای سایبری و نفوذ به دستگاههای امنیتی رژیم صهیونیستی است. اگر هر فردی یک کمپین یا هشتگ را تبلیغ کند و انزجار خود را در فضای مجازی منتشر کند، پیام روز قدس به هدف خود خواهد رسید.
بر اساس اطلاعات منتشرشده، رژیم صهیونیستی انتظار دارد که امسال در روز جهانی قدس، فعالان فضای مجازی از سراسر جهان یک حمله سایبری هماهنگ علیه آن انجام دهند.
این رسانهها به نقل از یک آژانس تخصصی در جنگ سایبری گزارش دادهاند که هدف این حملات فقط وبسایتها نیستند، بلکه تلاشهایی برای از کار انداختن سیستمهای اطلاعاتی نهادهای امنیتی رژیم صهیونیستی نیز صورت خواهد گرفت.
بله، فضای سایبری و رسانههای اجتماعی میتوانند برای رساندن پیام روز قدس به جهان استفاده شوند. فضای مجازی مخاطبان گستردهای دارد و بدون فیلتر شدن این فریاد، میتواند به گوش جهانیان برسد. در واقع، گرامیداشت روز جهانی قدس یک وظیفه است که باید انجام شود.
ایالات متحده و رژیم اشغالگر همواره به دنبال فرصتهایی برای گسترش تجاوزگریهای خود بودهاند و هرگز از این هدف ناامید نشدهاند؛ گاهی با پیشنهاد صلح و سازش، گاهی با تهدید و اجبار.
اما این محور آمریکایی، صهیونیستی باید بداند که مقاومت ملتها و حضور آنها در میدان، میتواند تمام نقشههای آنها را نقش بر آب کند، همانطور که طرحهایی همچون معامله قرن و آنچه پس از طوفان الأقصی «خاورمیانه جدید» نامیده میشود، با شکست مواجه شده است.
باید مقاومت ملتها را تقویت کرد و حضور مردم در میدان را افزایش داد. قطعاً حضور آزادیخواهان جهان و مقاومت در برابر رژیم صهیونیستی و آمریکا میتواند نقشههای آنها را پیچیدهتر کند و مانع از تحقق سلطهگری جهانیشان شود.
روز قدس فقط یک مناسبت نمادین نیست، بلکه ندای بیداری وجدان جهانی و پیامی آشکار است که فلسطین تنها نیست و مقاومت، نه یک انتخاب بلکه سرنوشت امتی است که تسلیم نخواهد شد. ملت فلسطین، با وجود قتلعام، محاصره و توطئهها، ثابت کرده که شکستناپذیر است و هرگز چشمانتظار قطعنامههای بینالمللی یا همدردیهای دروغین نخواهد بود، بلکه بر خون شهیدانش و صبر نسلهایش تکیه خواهد کرد تا وعده آزادی محقق شود.
در برابر پروژههای عادیسازی و حذف مسئله فلسطین، معادله نبرد همچنان ثابت است: اشغالگری محکوم به زوال است، مقاومت باقی خواهد ماند و فلسطین، دیر یا زود، آزاد خواهد شد.