حلوای گردو که در زبان محلی به آن «جُوز حِلوا» گفته می‌شود، نوعی شیرینی سنتی است که روز آخر ماه رمضان قبل از عید فطر،اهالی روستاهای غرب استان گلستان می‌پزند و به عنوان شیرینی آمدن عید در میان همسایگان و اقوام پخش می‌کنند. مردم این منطقه اعتقاد دارند که با شیرین شدن دهان زندگان به نیت اموات، درگذشتگان هم شیرین کام خواهند شد. خاله شهربانو، زن روستایی پرتلاش گلستانی است که ۳۰ سال است طبق سنت هر ساله چند روز قبل از عید فطر جُوز حِلوا می‌پزد. این حلوا با گردو، برنج، شکر، آب و روغن درست می‌شود؛ به طوری که ابتدا برنج شسته شده را با مغز گردو در هاونگ می‌کوبند و سپسدر روغنی که به نیت ۱۴ معصوم و اموات آن خانه در ماهیتابه ریخته شده، می‌پزند و معتقدند بوی این حلوا به اموات خواهد رسید. حلوا رابا راکْرَن هم می‌زنند تا آماده شود و بعد با تاس (کاسه فلزی) آن را در مجمعه صاف و یک دست می‌کنند. برای پخش کردن حلوا آن راکِشتا (گرد) می‌کنند و در ظرف چیده تا به هر یک از همسایگان یک کشتا حلوا بدهند.
