به گزارش ایسنا، آن‌طور که در برخی منابع آمده در سال ۲۰۱۴ مشخص شد که تلفن‌های همراه می‌توانند با سیستم‌های هواپیما تداخل داشته باشند، اگرچه پیشرفت‌های فناوری ممکن است این خطر را کاهش داده باشد.

یکی دیگر از دلایل اصلی استفاده از حالت پرواز این است که هنوز در چندین کشور به عنوان یک الزام قانونی باقی مانده است. طبق بخشنامه مشاوره ای FAA ۹۱.۲۱-۱D، مسافران باید در طول پرواز دستگاه های خود را به حالت پرواز تغییر دهند. در حالی که وای فای و بلوتوث به طور کلی مجاز هستند؛ اما اتصال سیم کارت باید غیرفعال باقی بماند.

این مقررات در چند کشور از جمله چین و هند اجرا می شود و سازمان هواپیمایی کشوری ایالات متحده به دلیل احتمال تداخل دستگاه های الکترونیکی با سیستم‌های ناوبری و ارتباطی هواپیما، به اجبار حالت پرواز را ادامه می دهد. 

با این حال گفته می شود اتحادیه اروپا سیاست های خود را کاهش داده است و اجازه استفاده از تلفن همراه در پرواز را می دهد.

در حالی که هیچ مدرک مستقیمی وجود ندارد که استفاده از تلفن همراه را با سوانح هوایی مرتبط کند؛ اما بی‌تاثیر بودن فرکانس‌های موبایل در این موارد نیز به صورت قطعی ثابت نشده است.

یکی دیگر از دلایل استفاده از حالت پرواز یا خاموش کردن تلفن همراه این است که بسیاری از مسافران اضطراب پرواز را تجربه می کنند و استفاده از حالت پرواز به عنوان یک دلگرمی برای این مسافران عمل می کند و این اطمینان را ایجاد می کند که پروتکل های ایمنی رعایت می شوند. اگرچه تلفن‌های همراه نمی‌توانند به شبکه‌های زمینی در ارتفاعات بالا متصل شوند. مهم‌ترین فاز برای فعال کردن حالت پرواز هنگام برخاستن و فرود است.

همچنین تغییر تلفن به حالت پرواز باعث حفظ عمر باتری می شود، به ویژه در پروازهای طولانی که ممکن است گزینه های شارژ محدود باشد. در مناطقی که سیگنال ضعیف یا وجود ندارد، تلفن‌ها برای اتصال به شبکه‌ها انرژی بیشتری مصرف می‌کنند که در نتیجه باتری به سرعت تمام می‌شود.

از طرفی نگه داشتن تلفن در حالت پرواز می تواند به طور قابل توجهی عمر باتری را افزایش دهد. علاوه بر این، مصرف بیش از حد انرژی می تواند منجر به گرم شدن بیش از گوشی شود.