ناو هواپیمابر یواس‌اس آمریکا که بیش از ۳۰۰ متر طول داشت، پیش از بازنشستگی تبدیل به سکوی آزمایشی شد تا در آن عوامل شناور ماندن یا غرق شدن یک ناو هواپیمابر مورد بررسی دقیق قرار گیرد. در همین راستا یواس‌اس آمریکا مدتی هدف آتش سنگین قرار گرفت و سرانجام غرق شد.
به گزارش خبرآنلاین، این ناو هواپیمابر از کلاس «کیتی هاوک» در یک آزمایش محرمانه با اسم رمز «SinkEx» برای بررسی میزان مقاومت سازه ناو هواپیمابر در شرایط جنگ واقعی مورد استفاده قرار گرفت. این آزمایش بنا بود به پرسش مهمی پاسخ دهد: آیا ناو‌های هواپیمابر همچنان می‌توانند در جنگ‌های آینده مقابل تسلیحات زیردریایی پرتاب و دیگر مهمات دوام بیاورند یا خیر. این آزمایش حدود ۲۰ سال پیش در سال ۲۰۰۵ انجام گرفت.
باید در نظر داشت که ناو هواپیمابر جنگ‌افزار بسیار گرانقیمتی است و هزینه ساخت و نگهداری برخی نمونه‌های مدرن آن از بودجه نظامی برخی کشور‌ها بیشتر است.
در حالی که بسیاری دنبال حفظ «یو اس اس آمریکا» در موزه بودند، انتخاب این ناو هواپیمابر با نام «آمریکا» برای غرق شدن عمدی در دریا باعث تعجب شد. جان بی. ناتمن، معاون وقت عملیات نیروی دریایی، در نامه‌ای درباره این انتخاب توضیح داد: «یواس‌اس آمریکا آخرین و مهم‌ترین خدمت خود را به دفاع ملی ارائه خواهد کرد، این بار به‌عنوان یک بستر آزمایشی زنده برای تست‌های آتش واقعی. میراث این ناو پایه‌ای برای طراحی ناو‌های هواپیمابر آینده خواهد بود. ما آزمایش‌های گسترده‌ای را در قسمت‌های بالایی و پایینی کشتی انجام خواهیم داد تا داده‌هایی را برای مهندسان دریایی جمع‌آوری کنیم. هدف این است که ناو‌های آینده بیشترین قابلیت بقا را داشته باشند.»
این ناو هواپیمابر بیش از ۳۰۰ متر طول و بیش از ۸۲ هزار تن وزن داشت و می‌توانست تا ۸۵ هواپیما را با بیش از ۵هزار خدمه با خود به دریا ببرد. این ناو به سامانه‌های موشکی RIM-۷ Sea Sparrow بر روی پرتابگر Mk-۲۹ و سامانه دفاعی ۲۰ میلی‌متری Phalanx مجهز بود. همچنین این ناو مجهز به «سیستم فرود با آینه نوری» بود که فرود هواپیما‌ها را به‌ویژه در شب، که دید محدود است، آسان‌تر می‌کرد.
یکی از دلایل انتخاب یواس‌اس آمریکا غیرهسته‌ای بودن آن بود که خطر نشت تشعشعات هسته‌ای در طول آزمایش SinkEx را از میان می‌برد.
عامل دیگری که باعث انتخاب این ناو برای آزمایش شد، این بود که این ناو برخلاف ناو‌های دیگر، برنامه «تمدید عمر خدمتی ناو‌های هواپیمابر» را نگذرانده بود و در اواخر دوران خدمتی خود در شرایط بدی قرار داشت. در دهه ۱۹۹۰، این ناو با چندین حادثه مواجه شد. در یکی از روز‌های ابتدایی، یکی از آسانسور‌های عرشه پرواز همراه با یک هواپیمای S-۳ B و چندین ملوان سقوط کرد. طبق گزارش‌ها، هنگام بازگشت به آمریکا در دهه ۹۰، بخش بزرگی از عرشه آن در اثر عبور از یک طوفان دریایی تخریب شده بود.
آزمایش SinkEx یک مرحله حیاتی برای تکمیل طراحی ناو‌های کلاس جرالد فورد بود که در آن زمان در حال توسعه بودند. در زمان اجرای SinkEx حدود یک دهه از بازنشستگی این ناو می‌گذشت. در این آزمایش در سواحل ویرجینیا شرایط جنگی شبیه‌سازی شد تا مشخص شود ناو‌های هواپیمابر تا چه حد می‌توانند در برابر حملات مقاومت کنند.
این آزمایش به نیروی دریایی کمک کرد تا ناو‌های آینده را مقاوم‌تر طراحی کند و علاوه بر این بفهمد که چگونه می‌توان آنها را نابود کرد.
در مرحله اول، حمله‌ای شبیه‌سازی‌شده از یک زیردریایی انجام شد و مواد انفجاری در زیر خط آب منفجر شدند تا تأثیر اژدر‌ها را تقلید کنند. سپس، هواپیما‌ها موشک‌ها و بمب‌هایی را روی عرشه کشتی رها کردند تا میزان استحکام آن آزمایش شود.
در پی این حملات بی‌رحمانه در نهایت ناو یو اس اس آمریکا در ۱۴ می‌سال ۲۰۰۵ به اعماق اقیانوس اطلس فرو رفت.
البته بدنه دو لایه این ناو هواپیمابر تا حدود زیادی به ناو کمک کرد تا چند روز مقابل حملات دوام بیاورد. چرا که مهمات باید اول از لایه‌های فولادی و فضا‌های خالی عبور می‌کردند تا به بخش‌های حیاتی آن برسند.
یافته‌های SinkEx باعث بهبود استراتژی‌های مدرن نیروی دریایی و طراحی ناو‌های کلاس فورد شد، که شامل سیستم‌های دفاعی چندلایه‌ای مانند رادار‌های پیشرفته، سامانه‌های جنگ الکترونیک و تسلیحات لیزری است.
