به گزارش خبر ورزشی تازه‌ترین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهام قتل دیگو مارادونا در پایتخت آرژانتین برگزار شد.

«هیچ‌کدام از چهار نمونه گرفته‌شده اثری از الکل، کوکائین، ماری‌جوانا، اکستازی یا آمفتامین نشان ندادند»، این را ازکیل ونتوسی، کارشناس بیوشیمی پلیس علمی اعلام کرد. به این ترتیب، دست‌کم در لحظه مرگ، دیه‌گو مارادونا بر شیاطین قدیمی‌اش غلبه کرده بود. با این حال، تیم پزشکی‌ای که - دست‌کم به‌طور رسمی - مسئول رسیدگی به او بودند، وی را با ترکیبی از داروهای ضدافسردگی، ضدصرع، ضدروان‌پریشی و ضدتهوع تحت درمان قرار داده بودند و بی‌شک، چنین رویکردی نمی‌توانسته برای شرایطش مفید باشد.

امروز، در دادگاه جنایی شماره ۳ سن‌ایسی‌درو، در حومه بوئنوس آیرس، جلسات رسیدگی به پرونده «ماجرای مرگ مارادونا» همچنان ادامه دارد و این روند تا اواسط ماه مه ادامه خواهد داشت. مرگ شماره ده افسانه‌ای، در روز ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰، در خانه‌اش در منطقه خصوصی سن‌آندرس، در بناویدزِ تـیگره، در بوئنوس آیرس رخ داد. امروز نوبت به شهادت خواهران دیه‌گو، کلودیا، ریتا و آنا مارادونا رسیده؛ همان‌هایی که دختران مارادونا، دالما و جیانینا، آن‌ها را به تصاحب غیرقانونی برندهای مرتبط با نام پدرشان متهم کرده‌اند. همچنین، ورونیکا اوخدا، دومین همسر دیه‌گو و مادر کوچک‌ترین فرزند او، دیه‌گو فرناندو ۱۲ ساله، نیز در دادگاه شهادت خواهد داد.به 

در هفتمین جلسه رسیدگی که سه‌شنبه برگزار شد، کارشناسانی که کالبدشکافی و آزمایش‌های مربوط به بدن فوق‌ستاره فقید آرژانتینی را انجام داده بودند، شهادت دادند؛ کسی که اندکی پس از جشن شصت‌سالگی‌اش درگذشت. نتیجه بررسی‌ها به‌روشنی اعلام کرد: «نه الکل، نه مواد مخدر». در عوض، کارشناس دیگر، الخاندرو ازکی‌یل وگا، اظهار داشت که قلب مارادونا «بزرگ‌شده» بوده و حدود ۵۰۳ گرم وزن داشته است؛ بیش از دو برابر وزن طبیعی یک قلب معمولی. در ادامه، به بیماری‌هایی که در بدن دیه‌گو شناسایی شدند اشاره شد. دکتر وگا توضیح داد که آزمایش قلب نشان داده است این قهرمان سابق دچار «ایسکمی طولانی‌مدت» بوده؛ یعنی «کاهش یا نبود جریان خون و اکسیژن‌رسانی کافی».

پاتولوژیست سیلوینا د پیرو، با ۲۱ سال سابقه در آسیب‌شناسی پزشکی قانونی پلیس علمی، افزود که کبد مارادونا علائمی از «سیروز کبدی» داشته و یکی از کلیه‌هایش نشانه‌هایی از «نکروز حاد توبولی» را نشان می‌داده است. همچنین، او دچار «نارسایی قلبی و ریوی» بوده، به‌همراه سایر «بیماری‌های مزمن».

بر اساس کالبدشکافی، مارادونا بر اثر «ادم حاد ریوی» درگذشت؛ وضعیتی که نتیجه نارسایی قلبی است. او چند روز پس از جراحی برای خارج‌سازی یک هماتوم (توده خونی) بین جمجمه و مغز، جان خود را از دست داد. دکتر وگا شهادت داد: «اعضای بدنش مدت‌ها بود دچار آسیب شده بودند و توانایی لازم برای دفع مایعات اضافی را نداشتند»، که این اظهارات، به نظریه غفلت پزشکی قوت می‌بخشد؛ اتهامی که دادستان علیه هفت پزشک و پرستار از جمله لئوپولدو لوکه و روان‌پزشک آگستینا کساکوف مطرح کرده است. دادستانی به دنبال اثبات «قتل با قصد احتمالی» است؛ اتهامی که می‌تواند به ۸ تا ۲۵ سال زندان منجر شود، به دلیل «سهل‌انگاری‌ای که می‌تواند مرگ‌بار باشد».

در جلسات پیشین دادگاه مشخص شد خانه‌ای که مارادونا در آن بستری بود، فاقد دستگاه دفیبریلاتور بوده و «اتاقی تاریک و تقسیم‌شده داشت، با تختی در وسط و دستشویی سیار» – به‌گفته دکتر کارلوس کاسینلی، یکی از پزشکانی که کالبدشکافی را انجام داده و در ساعات اولیه پس از مرگ دیه‌گو در محل حضور داشته است. «آن‌جا اصلاً شبیه محل مناسبی برای بستری خانگی نبود.» او همچنین گفت: «برخلاف آن‌چه پیش‌تر گفته شد، روند جان دادن مارادونا ۱۲ ساعت نبود، بلکه بسیار طولانی‌تر بود، از دست‌کم ۱۸ نوامبر آغاز شده بود»، یعنی هفت روز پیش از مرگ.

در نهایت، اظهارات دکتر آلفردو کائه، پزشک شخصی دیه‌گو مارادونا به‌مدت بیش از سی سال، که در سپتامبر گذشته درگذشت، قرائت شد: «به نظر من، دیه‌گو باید در بخش مراقبت‌های ویژه بستری می‌بود» – این را پزشک گفته بود. «سعی کردم با دکتر لوکه تماس بگیرم، اما او هرگز پاسخ نداد. تنها یک‌بار اجازه دادند دیه‌گو را در آن خانه ببینم. و همه‌چیز برایم عجیب بود…».

دقیقاً، «در هر بیمارستانی نجاتش می‌دادند»، این را دو هفته پیش فرناندو بورلاندو، وکیل دختران مارادونا، گفته بود. دالما نیز با لحنی تند پرسیده بود: «می‌خواهیم بدانیم چه کسی این افراد را استخدام کرده؟ چه کسی به آن‌ها پول داده؟» پرسشی کلیدی که همچنان در میان ابهامات باقی مانده: چرا دیه‌گو در آن زمان در محلهٔ سن‌آندرس، در تیگره، نگهداری می‌شد؟