یازدهمین نشست وزرای محیط زیست بریکس، فرصتی بود تا ایران صدای خود را در میان کشورهای در حال توسعه به گوش جهانیان برساند: "ما تنها نیستیم و راه حل‌های جهانی، نیازمند تعهد جمعی است."

به گزارش تابناک، در اتاقی آرام در وزارت محیط زیست برزیل، شینا انصاری و مارینا سیلوا روبروی هم نشستند.

انصاری با اشاره به جنگل‌های انبوه آمازون که ریه‌های زمین نام گرفته‌اند، گفت: "حفاظت از جنگل‌ها تنها یک مسئله ملی نیست، بلکه وظیفه‌ای جهانی است."

وزیر برزیلی با چهره‌ای مصمم از کاهش ۴۵ درصدی جنگل‌زدایی در دو سال اخیر گفت و گفت که تا ۲۰۳۰ به صفر رساندن جنگل‌زدایی هدف بعدی آنهاست. او تأکید کرد: "ما آماده‌ایم تجربیات خود را با ایران به اشتراک بگذاریم، چون زمین خانه مشترک همه ماست."

اما بحث فقط به جنگل‌ها محدود نبود. وقتی انصاری از آلودگی پلاستیک گفت، احتمالا سکوت سنگینی فضای اتاق را پر کرد. او پیشنهاد داد: "چرا صندوقی جهانی برای مدیریت این آلودگی ایجاد نکنیم؟ کشورهای ثروتمند باید مسئولیت بیشتری بپذیرند."

در گوشه‌ای دیگر از گفت‌وگو، موضوع آب مطرح شد. انصاری با اشاره به خشکسالی‌های اخیر ایران، از تجربیات برزیل در بازچرخانی آب پرسید. گویی هر دو طرف می‌دانستند که بحران آب، دیگر مرز نمی‌شناسد.

چین و انرژی‌های پاکش!

در سفارت ایران در برازیلیا، احتمالا فضایی صمیمی تر حاکم بود. وزیر محیط زیست چین با لبخندی گرم پذیرای انصاری شد. روی میز، پرونده‌هایی درباره انرژی خورشیدی و بادی قرار داشت. انصاری با اشاره به پیشرفت‌های چشمگیر چین در این حوزه گفت: "ما می‌خواهیم از دانش شما استفاده کنیم. نه فقط برای محیط زیست، بلکه برای اقتصاد پایدار."

وزیر چینی با اشتیاق پاسخ داد: "ما سال‌هاست در این مسیر حرکت کرده‌ایم و حالا آماده‌ایم که دست ایران را بگیریم."

اما میان این گفت‌وگوی دوستانه، یک نکته انتقادی هم مطرح شد: زباله‌سوزهای معیوب خریداری شده از چین در گذشته. انصاری پیشنهاد داد تا تیم‌های کارشناسی مشترک این مشکل را بررسی کنند. وزیر چینی با جدیت پذیرفت و قول همکاری داد. هرچند حکایت چین با ایران حکایتی دیگر است و باید منتظر ماند.

پایان نشست؛ اما آغاز راه

هنگام خداحافظی، شاید هر دو طرف امیدوار بودند. آنها می‌دانستند که تغییرات اقلیمی منتظر نمی‌ماند و تنها با همبستگی جهانی می‌توان با آن مقابله کرد. ایران، با تمام چالش‌های داخلی، حالا گام‌های بلندی به سمت همکاری‌های بین‌المللی برداشته اشت. اما آیا این تلاش‌ها نتیجه خواهد داد؟