در پی تحویل اولین محموله جنگنده‌های سوخو سو-۳۵اس در هفته پایانی ماه مارس ۲۰۲۵، وادیم بادخا، مدیرکل شرکت دولتی یونایتد ایرکرافت، فاش کرد که برنامه‌هایی برای تسریع تولید این هواپیما در دست اجرا است.
به گزارش عصر ایران، او اظهار داشت: اولویت ما افزایش تولید هواپیما‌های سوخو-۳۴، سوخو-۳۵ و سوخو-۵۷ است. حجم تولید هر نوع در سال جاری افزایش خواهد یافت. برای پشتیبانی از این امر، به گسترش ظرفیت تولید خود ادامه خواهیم داد.
مقامات یونایتد ایرکرافت خاطرنشان کردند که این شرکت در آموزش نیروی کار و مدرن سازی زیرساخت‌ها سرمایه گذاری می‌کند تا تنگنا‌ها را از بین ببرد و نرخ تولید بالاتری را حفظ کند.
این افشاگری برای تحلیلگران هوانوردی غافلگیرکننده بود، زیرا در حالی که گسترش مقیاس تولید جنگنده تهاجمی سو-۳۴ و جنگنده نسل پنجم سو-۵۷ تأیید شده بود، انتظار می‌رفت تولید سو-۳۵ در اوایل دهه ۲۰۳۰ به تدریج متوقف شود، زیرا دو هواپیمای دیگر مقرون به صرفه‌تر تلقی می‌شدند.
برد و ظرفیت حمل تسلیحات سو-۳۵ به طور قابل توجهی پایین‌تر از سو-۳۴ است که می‌تواند با کمتر از دو سوم هزینه تولید شود، در حالی که عملکرد آن در تمام نقش ها، چه در سرکوب دفاع هوایی، چه در نبرد هوایی و چه در دیگر ماموریت ها، به طور محسوسی پایین‌تر از سو-۵۷ است.
تصمیم به گسترش تولید سو-۳۵ احتمالاً ناشی از دو عامل اصلی بوده است. اولین عامل، گسترش ناوگان جنگنده‌های روسیه در زمان هزینه‌های دفاعی بالا و تنش‌های زیاد با اعضای ناتو است، در حالی که به نظر می‌رسد وزارت دفاع از عملکرد سو-۳۵ در صحنه اوکراین راضی است.
جنگنده‌های سو-۳۵ از فوریه ۲۰۲۲ نقش اصلی را در عملیات هوایی در جنگ روسیه و اوکراین ایفا کرده‌اند. یکی از موفقیت‌های قابل توجه این کلاس در مارس ۲۰۲۲ رخ داد، زمانی که گزارش شد این هواپیما طی یک درگیری چهار جنگنده سوخو-۲۷ نیروی هوایی اوکراین را در نزدیکی شهر ژیتومیر سرنگون کرد.
جنگنده‌های سوخو سو-۳۵ در نبرد‌های هوایی هیچ تلفاتی نداشته‌اند، در حالی که دستاورد‌های دیگری نیز در برابر هواپیما‌هایی از جمله سو-۲۷، میگ-۲۹، سو-۲۴ام، سو-۲۵، هلیکوپتر‌های می-۸ و طیف گسترده‌ای از کلاس‌های پهپاد به دست آمده است. این تجربه منجر شد نیروی هوایی روسیه از سپتامبر ۲۰۲۲ استفاده از هواپیما‌های جنگنده سوخو-۳۵ را گسترش دهد.
با وجود موفقیت‌هایشان، جنگنده‌های سو-۳۵ در قابلیت‌های هدف گیری فراتر از برد بصری خود نسبت به رهگیر‌های میگ-۳۱بی‌ام روسیه بسیار محدودتر بوده‌اند، که بیشتر به دلیل فقدان حسگر‌هایی با قدرت قابل مقایسه با رادار N۰۰۷M میگ است.
گمانه زنی‌های بسیاری درباره توسعه یک رادار جدید برای سو-۳۵ بر اساس رادار N۰۳۶ AESA جنگنده سو-۵۷ صورت گرفته است، اما هنوز تأیید نشده است. گسترش تولید سو-۳۵ به نیروی هوایی روسیه این امکان را می‌دهد که نه تنها جنگنده‌های فرسوده دوران جنگ سرد مانند میگ-۲۹ را سریع‌تر جایگزین کند، بلکه واحد‌های جنگنده جدیدی را نیز تشکیل دهد، که جذابیت انجام این کار در صورت ادغام حسگر‌ها و تسلیحات جدیدتر در جنگنده ها، به طور قابل توجهی بیشتر خواهد بود.
در کنار گسترش تقاضای داخلی برای هواپیما‌های جنگنده جدید، عامل دوم که احتمالاً بر تصمیم به گسترش تولید سوخو سو-۳۵ تأثیر گذاشته است، افزایش قابل توجه تقاضای صادراتی برای این کلاس جنگنده در دو سال گذشته است.
پس از انتشار چند گزارش از منابع الجزایری از سپتامبر ۲۰۲۴ مبنی بر اینکه نیروی هوایی الجزایر سوخو ۳۵ را خریداری خواهد کرد، شش ماه بعد تأیید شد که اولین هواپیما‌ها تحویل داده شده‌اند. مقیاس خرید الجزایر ناشناخته باقی مانده است، اما انتظار می‌رود در حدود ۱۲ فروند باقی بماند، زیرا انتظار می‌رود عمده سفارش‌های جنگنده آینده از روسیه برای جنگنده‌های پیشرفته‌تر سوخو ۵۷ باشد که تحویل آنها پیش از پایان سال آغاز خواهد شد.
افزون بر الجزایر، از اواسط سال ۲۰۲۲ گزارش شده است که ایران سفارش‌هایی برای سو-۳۵ ثبت کرده است.
ناوگان نزدیک به ۲۰۰ جنگنده منسوخ دوران جنگ ویتنام ایران، فضای قابل توجهی را برای این کشور فراهم می‌کند تا سو-۳۵ را در مقیاس قابل توجهی خریداری کند، به طوری که گزارش شده است که خرید برنامه ریزی شده ۶۴ فروند یا بیشتر از این هواپیما‌ها در دست بررسی است.
احتمالاً سفارش‌های ایران عامل اصلی گسترش برنامه سو-۳۵ بوده است و این پتانسیل را دارد که این هواپیما را از جنگنده‌ای با عملکرد نسبتاً متوسط در بازار‌های صادراتی به موفقیتی قابل توجه تبدیل کند و فروش خارجی را به بیش از ۱۰۰ فروند برساند.
احتمال ظهور مشتریان دیگر برای این جنگنده نیز مطرح شده است، به طوری که روند‌های ژئوپلیتیکی که اندونزی و کره شمالی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، گمانه زنی‌هایی را ایجاد کرده است که یکی از آنها می‌تواند این هواپیما را خریداری کند.
