رهبر معظم انقلاب اسلامی سال جاری را سالِ "سرمایه گذاری برای تولید" نامگذاری کرده اند. اقدامی که در ادامه رویکرد سال های اخیر ایشان در توجه به مسائل اقتصادی جهت انتخاب شعار سال قرار دارد. بخش تولید از جمله بخش های بنیادین و مهم در اقتصاد هر کشوری است که رونق فزاینده آن به معنای بهبود شاخصهای اقتصادی و البته وضعیت معیشتی و رفاهی مردم کشورهای مختلف جهان است.
درست به همین دلیل است که به نظر می رسد نامگذاری سال جاری به نام سرمایه گذاری برای تولید آن هم با توجه به تشدید فشارهای خارجی اقتصادی علیه ایران، حرکتی است که اگر به خوبی در صحنه عینی و میدانی اجرا شود، می تواند حامل دستاوردهای مفیدی برای کشورمان باشد. با این حال، سوال اصلی اینجاست که اصلی ترین محرک تسهیل سرمایه گذاری برای تولید در اقتصاد ایران چیست؟ به بیان ساده تر، با در پیش‌گرفتن چه اقداماتی می توان امر سرمایه گذاری برای تولید را سرعت بخشید؟
به نظر می رسد برای پاسخ به این پرسش، باید به یک روند اشتباه که متاسفانه در سال های اخیر در اقتصاد ایران و به طور خاص در میان افکار عمومی جا افتاده و خسارتبار بوده توجه کنیم. متاسفانه وقوع چندین دور جهش ارزی و تشدید نوسانات در فضای کلی اقتصاد ایران که تحت تاثیر فشارهای خارجی و البته تداوم برخی نابسامانی های ساختاری در اقتصاد ایران، امکان بروز یافته اند، شاهد بوده ایم که فعالیت های دلالی از جذابیت فزاینده‌ای برای مردم و حتی برخی فعالان اقتصادی برخوردار شده اند.
اساسا به همین دلیل هم بوده که شاهد بوده ایم طیف های قابل توجهی از مردم کشورمان، سرمایه گذاری در بازارهای طلا و ارز و یا نگاه سرمایه‌ای به بازارهای مسکن و خودرو را به مثابه یک اولویت برای خود تبدیل کرده اند. در عین حال، صاحبان برخی مشاغل و حِرَف تولیدی نیز وقتی وضعیت اقتصادی فعالیت های خود را با سود ناشی از فعالیت های دلالی مقایسه می کنند، با شکاف های بزرگی رو به رو می شوند. وقتی این مساله در کنار بالارفتن هزینه های فعالیت های تولیدی و البته افزایش موانع بوروکراتیک و اداری پیش پای مشاغل تولیدی در نظر گرفته شود، حتی صاحبان این بخش را نیز وسوسه می کند تا با سرمایه گذاری در حوزه دلالیسم، سود بیشتر و البته کم زحمت‌تری را کسب کنند.
از این رو، بیراه نیست اگر بگوییم که یکی اصلی ترین محرک های سرمایه گذاری برای بخش تولید این است که از جذابیت سرمایه گذاری در بخش دلالی کاسته شود و یا بهتر بگوییم هزینه ها در این حوزه افزایش یابند و در عین حال چشم اندازهای کسب سود از سرمایه گذاری در بخش تولید تقویت شوند و هزینه ها در این عرصه کاهش یابند. به بیان ساده تر، بخش حکمرانی اقتصادی ایران باید تا جای ممکن اقدام به ایجاد جذابیت در امر سرمایه گذاری برای تولید کند.
