به گزارش ورزش سه، سالی که گذشت برای استقلالی‌ها یکی از عجیب‌ترین و ضعیف‌ترین فصل‌های فوتبالی بود که انواع مشکلات را تجربه کردند، هواداران این تیم شکست‌هایی را به چشم دیدند که حتی خیلی از هواداران پا به سن گذاشته این تیم چنین شرایطی را تجربه نکردند و این اتفاق در شرایطی رقم خورد که بعد از انتقال مالکیت این تیم به هولدینگ خلیج فارس با این ذهنیت وارد فصل نقل و انتقالات شدند که یک تیم مدعی برای لیگ نخبگان بسته خواهد شد اما آنها حتی در حد و اندازه نام این باشگاه هم ظاهر نشدند و پیش از پایان نیم فصل رسما ار کورس قهرمانی لیگ برتر خارج شدند و حالا مانند تیم‌های میان جدولی به دنبال میانبری برای موفقیت و قهرمانی در جام حذفی هستند، این اتفاقات در حالی رقم خورد که عدم ثبات مدیریتی، نیمکت لغزان و نامطمئن، بازیکنان شکننده و نا آماده و فضای هواداری بی‌اعتماد مشکلات این تیم را دو چندان کرد.
تغییر مداوم روی نیمکت استقلال، شش سرمربی و ده‌ها مربی مختلف در تمرینات این تیم حاضر شدند و هماهنگ شدن این افراد با ذهنیت‌های فنی و اخلاقی مختلف باعث شد تا رختکن تیم هم تحت تاثیر قرار بگیرد و بازیکنان هم به شرایطی برسند که ثبات را تجربه نکنند و تحت تاثیر این اتفاق اختلافات درون تیمی هم به وجود آمد که در مجموع این اتفاقات یک مجموعه مدیریتی مناسب طلب می‌کرد که شرایط را سر و سامان بدهد اما تغییرات چندباره در مدیریت باشگاه، مدیریت مالکیت باشگاه و در ریز و درشت مجموعه مدیریتی تغییراتی ایجاد شد.
این تغییرات مداوم و البته نتایج ضعیف باعث شد که هواداران هم نسبت به مجموعه فنی و مدیریتی بی اعتماد باشند و تیغ انتقادات تیز تر از همیشه باشد و تمامی افراد با هر سابقه و عملکردی همچنان مورد هجمه فضای مجازی و سکوهای ورزشگاه قرار بگیرند، به عنوان مثال جواد نکونام در یک فضای سخت و بی اعتماد کارش را آغاز کرد، سهراب بختیاری با نتایج و تغیرات خوبی که حاصل کرد مورد انتقاد قرار گرفت تا سرمربی مطرح خارجی جانشین او شود و در این بین پیتسو موسیمانه با اعتماد نسبی هواداران رو به رو بود که خود او برنامه‌ای جدی برای تغییر روند استقلال نداشت و کارش را خیلی زود در این تیم پایان داد!
در ادامه به بررسی مشکلاتی که استقلال در این فصل پشت سرگذاشت خواهیم پرداخت، این تیم که شایسته نتایج و اتفاقات و رقابتی نزدیک‌تر در فوتبال ایران است، به دلایل متعدد و مختلف از رقابت دور شد و نیاز به یک درمان اساسی و ریشه‌ای دارد.
بیرون آمدن از یک سال سخت فوتبالی پروسه‌ای زمان بر خواهد بود!
قبل از بررسی مواردی که روی این فصل استقلال تاثیرگذار بود باید به یک نکته اشاره کرد که حتی بزرگترین تیم‌های دنیا بعد از تجربه یک فصل ناموفق کار سختی برای خروج از بحران در همان فصل دارند و باید با صبر و حوصله در پایان فصل، کارهای زیرساختی، تغییرات مفید فنی و مدیریتی، جذب بازیکنان مستعد و تاثیرگذار از شرایط خارج شوند و خروج لحظه‌ای از بحران در هیچ کجای دنیا دیده نشده است، به ویژه در تیم‌های بزرگ که کوچکترین مشکلی می‌تواند فصل را تحت تاثیر قرار دهد، استقلال درگیر این مشکل شد و سال بد هواداران این تیم را هر لحظه نا امید تر از قبل می‌کند و آنها در بهترین حالت می‌توانند با کسب جام قهرمانی حذفی برای فصل آینده آماده شوند.
مصدومیت‌های پرتعداد و بدن‌هایی که برای قهرمانی نبود:
یکی از بزرگترین مشکلات استقلال در فصل جاری، مصدومیت‌های پرتعداد بازیکنان است. این مصدومیت‌ها نه تنها تأثیر منفی بر عملکرد تیم داشته، بلکه باعث شده تا کادر فنی نتواند از ترکیب اصلی و مورد نظر خود بهره‌برداری کند. این مسئله به شدت بر هماهنگی تیمی تأثیر گذاشته و موجب ایجاد ناهماهنگی در خطوط مختلف تیم شده است، استقلالی‌ها پیش فصل خوبی نداشتند و در طول فصل هرکدام از بازیکنان این تیم حداقل 2.3 هفته از مسابقات را از دست دادن و این اتفاق باعث شد تا هیچ‌وقت به ثبات در ترکیب اصلی نرسد و همین مسئله ناهماهنگی تاکتیکی را همراه خواهد داشت.
تغییرات مداوم فنی و بازیکنانی که نمی‌پذیرند!
تیم استقلال مجموعه‌ای از بازیکنان با میانگین سنی نزدیک به سی‌سال را دارد که فوتبال آنها شکل گرفته است و در حال تمام شدن است، تغییر دادن بازیکنانی که به انتهای مسیر فوتبالی نزدیک هستند کاری غیر ممکن است و آنها باید زیر نظر یک مربی با شناخت کافی نسبت به توانایی آنها به زمین بروند اما استقلال شش سرمربی مختلف را در طول یک فصل تجربه کرده است که هرکدام از آنها برای در اختیار گرفتن رختکن تیم و با سبک خاص مربیگری خود به دنبال تغییر کلی تاکتیکی، روند تمرینی و سبک‌های مختلف مربیگری بودند که طبیعتا از حوصله بازیکنانی که سابقه ملی و سال‌ها حضور در لیگ برتر داشتند خارج است، آنها بارها سعی کردند تا با تفکرات سرمربی جدید هماهنگ شوند اما کمتر از چندماه سرمربی کنار گذاشته شد و روز از نو! این یکی از مشکلات بوژوویچ است که شاگردانش شاید برای تغییر آماده نباشند!
اختلافات درون تیمی و بازیکنانی که تلاش‌هایشان بی فایده بود!
در ادامه نکته‌ای قید شد، استقلال بازیکنانی در اختیار دارد که سابقه حضور در جام‌جهانی را دارند و هرکدام از آنها افتخارات متعددی به دست آوردند، تعدادی از آنها با سابقه بیشتر در استقلال و اکثر آنها با سابقه حضور کمتر در این تیم و این مسئله باعث شد تا در مقطع‌های مختلف با ذهنیت‌هایی که ایجاد شد نسبت به تیم نا امید، منتقد و گاهی اوقات در تلاش برای تغییر باشند که این ناهماهنگی با توجه به مجموعه مدیریتی ضعیف و تغییرات مداوم فنی از کنترل خارج شد و بازیکنان رو در رو هم قرار گرفتند، همچنین نبود یک الگوریتم مشخص فنی باعث شد تا جایگاه بازیکنان فیکس و نیمکت‌نشین مشخص نشود و تمام بازیکنان با هر تغییر برای رسیدن به ترکیب اصلی مسائل مختلفی را تجربه کنند.
پتانسیل نجات‌بخش:
در استقلال بازیکنانی هستند که پتانسیل نجات‌بخش داشته باشند و بتوانند در عملکرد تیم تاثیرگذار باشند اما آنها هم گاهی اوقات با انتقاد شدید در فضای مجازی فشار زیادی تحمل کردند و خود آنها هم به حمایت تمام عیار نیاز داشتند که بازهم جای خالی یک رهبر تمام عیار در این تیم دیده شد و مربی ثابتی حضور نداشت که از شاگردانش در برابر مسائل حاشیه‌ای دفاع کند و آنها را به شرایط مطلوب برساند، این پتانسیل هم از بین رفت، مرور کنید که سیدحسین حسینی، روزبه چشمی، رامین رضاییان هرکدام در این فصل چند بار با حواشی مختلف دست و پنجه نرم کردند؟
اعتماد به نفس پایین بازیکنان یکی دیگر از مشکلات تمام سرمربی‌های این تیم بود و میودراگ بوژوویچ هم این مسئله را کامل احساس کرد، بازیکنان این تیم ذهنیت برد را از دست دادند و برگشتن به روالی که در شان باشگاه استقلال و خواسته هواداران این تیم است کار ساده‌ای نیست!
فضای هواداری بی‌اعتماد:
فضای هواداری نیز به شدت تحت تأثیر نتایج ضعیف قرار گرفته است. هواداران که همیشه حامی تیم خود بوده‌اند، اکنون با انتقادات و بی‌اعتمادی مواجه شده‌اند. به عنوان مثال، سهراب بختیاری زاده که در مقطعی نتایج خوبی کسب کرده بود، به طور مداوم مورد انتقاد قرار گرفت و این فشار بر روی سایر مربیان و بازیکنان نیز تأثیر گذاشت، موسیمانه به استقلال آمد و با حمایت بیشتری همراه شد اما رفتارهای این مربی و تعطیلی مداوم هواداران را خسته کرده بود و دست از حمایت این مربی هم برداشتند، مشخصا بوژوویچ هم مربی بدی نیست و سبک خاص خودش را دنبال می‌کند اما آنها خیلی زود نسبت به این مربی هم دلسرد شدند و در فضای مجازی این تیم نام های مختلفی مطرح می‌شود، مگر یک تیم در یک فصل چندبار تغییرات فنی خواهد داشت؟
تغییرات مداوم سبک بازی:
تغییر مداوم در سبک بازی، استقلال با جواد نکونام و فوتبال پرفشاری که این مربی در ذهن داشت آغاز کرد، سهراب به استقلال آمد و با ادامه ذهنیت نکونام و کمی روند رو به جلو کار خود را شروع کرد، موسیمانه با شعار بازیسازی از عقب زمین به تیم آمد، بوژوویچ هم با استفاده از فضاهای کناری در حال حاضر برنامه‌های تاکتیکی را دنبال می‌کند و بازیکنان هیچ گاه در یک قالب مشخص تاکتیکی قرار نگرفتند و این تغییرات مداوم باعث می‌شود که این تیم مانند تیمی باشد که فصل را تازه شروع کرده و برای رسیدن به بلوغ تاکتیکی در حال سبک سنگین کردن است و این هم جزئی از مشکلات استقلال است که تیم‌های حریف با ثبات تاکتیکی، اغلب برتری تاکتیکی در زمین پیدا می‌کنند.
سرنوشت بوژوویچ و استقلال؟
سرمربی مونته‌نگرویی با سبک خاص مربیگری در استقالل خوزستان نشان داد که مربی بدی نیست و توانایی کنترل و ساخت یک تیم تاکتیکی و نتایج مطلوب را دارد اما شروع او در استقلال با شکست در دربی و بازی سخت مقابل النصر شروع شد، بعد از وقفه طولانی مقابل خیبر قرار گرفت و بدن‌های بازیکنان برای یک بازی با نشاط آماده نبود، مقابل تراکتور در یادگار به میدان رفت که پیروزی مقابل این تیم کار ساده‌ای نیست و در پایان این مسابقات هیچ بردی کسب نکرد تا او هم اعتماد هواداران را از دست بدهد و حالا با فشار بیشتری مسابقات را دنبال کند، این روند چندباره در استقلال تکرار شد، شاید اگر فرصت بیشتری در اختیار مربی‌هایی که با تصمیم ناگهانی و هجمه هواداری شدید قرار گرفتند داده می‌شد استقلال جایگاه بهتری داشت و بازیکنان این تیم با شکل گرفتن تاکتیک تیمی و فضای آرام تمرینات می‌توانستند نتایج بهتری بگیرند اما شرایط به شکل دیگری پیش رفت.
استقلال در ادامه مسیر مسابقات جام حذفی را پیش رو دارد و برای فرار از بدترین فصل فوتبالی باید در لیگ برتر نتایج بهتری بگیرد اما هدف اصلی چیز دیگری است، آنها در سال آینده تیمی مدعی قهرمانی می‌خواهند و صبر هواداران این تیم به پایان رسیده است، برای رسیدن به این مهم مدیریت این تیم باید برنامه‌ریزی هدفمندی مدنظر داشته باشد و از تصمیمات ناگهانی و هیجانی دوری کند، مسیر یک تیم در فصل نقل و انتقالات شکل خواهد گرفت و این تیم با جذب بازیکنان خارجی موثر، مهره های تاثیرگذار ایرانی و ثبات روی نیمکت و البته حمایت هواداران می‌تواند فصل آینده در قامت یک مدعی جدی به لیگ باز گردد.
