به گزارش بهداشت نیوز، اختلالات ارتباطی از تأخیر خفیف در فراگیری زبان تا اختلالات آوایی و لکنت زبان متفاوت هستند که ممکن است به صورت خود به خود فروکش کنند و یا تا نوجوانی و یا حتی بزرگسالی ادامه یابند.

تاخیر زبان یکی از شایع ترین تاخیرهای رشدی در مراحل اولیه کودکی است که تقریباً ۷ درصد کودکان ۵ ساله را مبتلا می‌کند.

میزان اختلالات زبان در کودکان پیش دبستانی بیش از کودکان سنین مدرسه است. کودکان برای ارتباط مؤثر باید بر جنبه‌های متعددی از زبان تسلط پیدا کنند (یعنی توانایی درک و بیان ایده‌ها استفاده از واژه‌ها و گفتار و بیان خود به لهجه محلی).

کودکان با نقص‌های زبان بیانی در بیان افکار خود با واژه‌ها و جملات در سطح پیچیدگی مورد انتظار بر حسب سن و سطح رشد در سایر حوزه‌ها دچار مشکل هستند.

این کودکان ذخیره واژگان محدودی دارند با جملاتی صحبت می‌کنند که کوتاه یا فاقد قواعد دستوری هستند و اغلب رویدادها را کودکانه توصیف می‌کنند.

اختلال نقص زبان بیانی

این افراد در رشد و درک حافظه لغات در مقایسه با همسالان خود تأخیر دارند. کودکان دچار اختلال زبان در معرض خطر بیشتری از نظر خطر ابتلا به مشکلات خواندن هستند. کفایت زبان چهار جزء دارد:نظام صوتی، دستور (گرامر)، معناشناسی ( senantic ) و کاربردشناسی ( pragmatics) .

کاربردشناسی شاخه ای از زبان است که شامل مهارت استفاده از زبان میشود. بدین منظور نه تنها لازم است معنای جمله فهمیده شود بلکه درک نیت گوینده نیز ضروری است.

کودکان نوپا تا سن ۲ سالگی تا ۲۰۰۰ واژه را می آموزند و اکثر کودکان تا سن ۳ سالگی قواعد اساسی زبان را درک میکنند و میتوانند به نحو مؤثری مکالمه کنند.

در سالهای ابتدایی پیش از ورود به مدرسه رشد ذخیره واژگان و کاربرد زبان بسیار متغیر است و تحت تاثیر میزان و کیفیت تعاملات کلامی با اعضای خانواده قرار دارد. پس از شروع مدرسه مهارت زبانی کودک تحت تأثیر مشغولیت کلامی در مدرسه قرار میگیرد.

سیر اختلالات زبانی

هر چه اختلال زبان بیانی در کودک بیشتر طول بکشد، پیش آگهی بدتر است. پیش آگهی به شدت اختلال نیز بستگی دارد. در کودکانی که دچار اختلالات خلقی یا مشکلات رفتاری نیستند، پیش آگهی بهتر است. سرعت و میزان بهبودی به شدت اختلال، انگیزه کودک برای شرکت در درمان و اعمال به موقع مداخلات درمانی بستگی دارد. عواملی مانند نقصان شنوایی و کم توانی ذهنی مانع مداخلات اصلاحی شده و سبب بدتر شدن پیش آگهی می شود. تا ۵۰ درصد کودکان با اختلال زبان بیانی خود به خود بهبود می یابند و هیچ نشانه ای از نقصان زبان در آنها باقی نمی ماند. بر اساس مطالعات، کودکانی که دچار ضعف فهم، تلفظ ضعیف یا عملکرد پایین تحصیلی بوده اند، طی پیگیری ۷ ساله مشکلاتشان در زمینه های فوق تداوم یافته است. اختلالات زبان با بسیاری از اختلالات روانپزشکی از جمله سایر اختلالات یادگیری و بیش فعالی همراه است. در کودکان مبتلا به سکوت انتخابی سابقه رشد زبان طبیعی است. این کودکان فقط در مقابل اعضای خانواده صحبت میکنند و در جامعه کناره گیر هستند.

لکنت زبان اطفال

اختلال فصاحت با شروع در کودکی اختلالی است که به طور معمول در خلال سالهای اول زندگی شروع میشود. در آن جریان طبیعی کلام بر اثر رویدادهای حرکتی و غیرارادی تکلم از بین میرود. رفتارهای اضافی مانند پلک زدن، شکلک، حرکات ناگهانی سر یا حرکات غیر طبیعی بدن در حین تکلم منقطع یا قبل از آن ممکن است مشاهده شود. مداخله زودهنگام اهمیت دارد زیرا در کودکانی که مداخله زودهنگام دریافت میکنند احتمال رفع کامل لکنت زبان ۷ برابر بیشتر است. در مواردی که لکنت زبان مزمن میشود و تا بزرگسالی ادامه پیدا می کند میزان اختلال اضطراب اجتماعی بین ۴۰ تا ۶۰ درصد گزارش شده است. چندین روش درمانی برای لکنت وجود دارند. یکی از این درمانها برنامه Lidcombe است که بر مدل شرطی سازی عامل مبتنی بوده و در آن والدین برای دوره هایی از زمان که کودک لکنت ندارد از تشویق استفاده میکنند و زمانهایی که کودک لکنت نشان میدهد از او می خواهند که خودش واژه اشتباه را اصلاح کند.