به گزارش رکنا، عبدالرضا کیانینژاد با نام هنری مازیار ، در اول تیرماه سال ۱۳۳۱ در بابل به دنیا آمد. از سنین کودکی به موسیقی علاقهمند بود و در دهه ۱۳۴۰، وقتی هنوز یک دانشآموز دبیرستانی بود، به دوستانش گفت که روزی خواننده معروفی خواهد شد. او در یکی از مسابقات هنری دانشآموزان سراسر کشور، به داوری محمد نوری، رتبه نخست را کسب کرد.
زندهیاد محمد نوری ، خواننده پیشکسوت، درباره آشناییاش با مازیار گفته بود: "اولین آشنایی من با مازیار به زمانی برمیگردد که او در مسابقات هنری دانشآموزان شرکت کرده بود و من داور بودم. مازیار با صدای لطیف و دوستداشتنیاش توجه همگان را جلب کرد."
مازیار برای ادامه فعالیتهای هنری خود در سن شانزده سالگی به تهران آمد. جهانبخش پازوکی، آهنگساز معروف، بهطور تصادفی در یکی از اجراهای او حضور داشت و با شنیدن صدای مازیار به او پیشنهاد همکاری داد و نام هنری "مازیار" را برای او انتخاب کرد.
مازیار با همکاری جهانبخش پازوکی، ترانههای مشهوری مانند "ماهیگیر" و "کبوتر" را اجرا کرد که موفقیت زیادی به همراه داشتند. این موفقیتها زمینهساز همکاری او با آهنگسازان مشهوری نظیر بابک بیات، محمد شمس، عماد رام، ناصر چشمآذر و تورج شعبانخانی شد.
تسلط او بر آوازهای مقامی منطقه مازندران، بخشی دیگر از شخصیت هنری مازیار را شکل میداد. بسیاری معتقدند این تسلط باعث موفقیت و تمایز او در عرصه موسیقی شده است.
مازیار تا سال ۱۳۵۷ بهعنوان خوانندهای مطرح فعالیت داشت و روزهایی پرکار را سپری کرد؛ اما از سال ۱۳۵۸ به بعد بهطور محسوسی از فعالیت کاسته شد. او از سال ۱۳۵۹ بدون دلیل خاصی به حاشیه رفت. با وجود اینکه شرایط اقامت در خارج از کشور برای او مهیا بود، مازیار همواره به ایران دلبسته بود و هیچگاه مایل نبود وطن خود را ترک کند. همسرش در این باره بیان کرده: "مازیار معتقد بود که آثار قبل از انقلابش ارزشمند و قابل دفاع هستند و نیازی به ترک کشور نمیبیند."
در سال ۱۳۷۳ آلبوم "گل گندم" از او منتشر شد اما به سرعت توقیف شد. گفته میشود که این اتفاق برای مازیار سخت و ناگوار بود زیرا آلبوم بدون اجازهاش منتشر شده بود و او از انتشار آن اطلاع نداشت. مازیار در ۱۶ فروردین ۱۳۷۶، در آستانه ۴۵ سالگی و در حال کار روی آلبوم جدیدش، بر اثر سکته قلبی و مغزی درگذشت. او که صدایی مخملی داشت، در امامزاده طاهر (ع) به خاک سپرده شد.