عصر ایران - رنو سفران توربودوقلو در فاصله سال های ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶ تولید شد، با طراحی پنج‌در هاچبک/لیفت‌بک خود، رویکردی متفاوت را در مقایسه با سدان‌های سنتی رایج ارائه کرد.
در سال 1993، رنو نسخه پرقدرت توربودوقلو را در مدل‌های RXE و Baccara معرفی کرد. این مدل از نسخه ارتقا یافته موتور ۳.۰ لیتری 6 سیلندر توربودوقلو خودروی آلپاین A610 بهره می‌برد که با همکاری شرکت‌های تیونینگ آلمانی، هارتگه و ایرمشر توسعه یافته بود و به سیستم چهار چرخ محرک نیز مجهز شده بود.
این موتور ۱۲ سوپاپه با حجم ۲۹۶۳ سی‌سی، قدرتی معادل ۲۵۸ اسب بخار در دور موتور ۵۵۰۰ دور در دقیقه و گشتاوری برابر با ۳۶۵ نیوتن متر در دور موتور ۲۵۰۰ دور در دقیقه تولید می‌کرد.
نیرو از طریق یک گیربکس پنج سرعته دستی به تمامی چرخ‌ها منتقل می‌شد. سیستم ترمز این خودرو شامل دیسک‌های ترمز خنک‌شونده ۳۲۰ میلی‌متری در جلو و دیسک‌های ترمز ۲۶۵ میلی‌متری در عقب به همراه سیستم ABS بوش بود. سایز استاندارد تایرها نیز ۲۲۵/۴۵ R17 بود.
با این حال، رنو سفران توربودوقلو فقط با گیربکس دستی عرضه می‌شد، زیرا هیچ گیربکس اتوماتیک مناسبی برای یک موتور نصب شده به صورت عرضی با این میزان قدرت و سیستم چهار چرخ محرک وجود نداشت. در حالی که در کلاس قیمتی که توربودوقلو با آن رقابت می‌کرد، گیربکس‌های اتوماتیک و موتورهای V8 به شدت ترجیح داده می‌شدند. به همین دلیل، تنها ۸۰۶ دستگاه از سفران توربودوقلو تولید شد و تولید آن در سپتامبر ۱۹۹۶ به پایان رسید.
