به گزارش رکنا، بازی بارسلونا در واقع سه ساعت زودتر با گل هوگو دورو در سانتیاگو برنابئو آغاز شد؛ گلی که پیروزی والنسیا مقابل رئال مادرید را تضمین کرد و شانس تیم فلیک در کورس قهرمانی را بیشتر کرد. اما بارسا نتوانست از این فرصت استفاده کند. بتیس که با شش برد پیاپی به مونتجوئیک آمده بود مقابل‌شان ایستادگی کرد و در برابر پتانسیل هجومی حریف لحظه‌ای عقب‌نشینی نکرد.

بارسا با عزم جدی برای حل سریع بازی وارد زمین شد. هر دو تیم دوست دارند مالکیت توپ را در اختیار داشته باشند اما این تیم فلیک بود که در این زمینه برنده شد. آنها از همان ابتدا به لطف حرکت ترکیبی بین لامین یامال، فران تورس و گاوی پیش افتادند. نفر آخر در مقابل آدریان تک به تک شد و با یک ضربه کات‌دار او را مغلوب کرد. همه‌ چیز برای آبی‌اناری‌ها عالی به نظر می‌رسید.

اما بتیس عقب ننشست و ۱۰ دقیقه بعد روی یک کرنر بازی را مساوی کرد. ناتان موفق شد آرائوخو را شکست دهد؛ بازیکنی که بیشتر درگیر مهار فیزیکی بازیکن بتیس بود تا سد کردن توپ. بتیس از یک ضربه ایستگاهی استفاده کرد؛ تخصص این تیم، چرا که در چهار بازی خارج از خانه اخیرش با همین روش گل زده بود و همه‌ چیز به نقطه‌ اول برگشت.

طرح بازی تغییری نکرد. بارسلونا مالک توپ بود و با دی‌ یونگ در نقش رهبر ارکستر، می‌دانست چطور در فضاهای تنگ توپ را به گردش درآورد. اما آنها در نزدیک شدن به دروازه حریف مشکل داشتند. بارترا و ناتان فضاها را به خوبی بستند و مهم‌تر از همه، اجازه ندادند لواندوفسکی صاحب توپ شود. این مهاجم لهستانی در طول بازی کاملاً محو بود.

بتیس در دفاع چندان تحت فشار قرار نگرفت و حملاتش را بر اساس سرعت آنتونی طراحی کرد؛ بازیکنی که از بالده که بسیار جلو کشیده بود عبور می‌کرد و کوبارسی و پدری را مجبور به پوشش او می‌کرد. هر بار که این تیم به توپ می‌رسید، احساس خطر ایجاد می‌شد اما نتوانست فرصت گل واضحی خلق کند.

نیمه دوم یک مونولوگ تمام‌ عیار از بارسا بود؛ تیمی که از ابتدا تا انتها حریف را تحت سلطه داشت و یامال مدام تلاش می‌کرد به گل برسد. ورود آویلا در بین دو نیمه نتوانسته بود قدرت هجومی بتیس را افزایش دهد و بارسا آنها را در محوطه‌ خودشان حبس کرده بود.

با این حال، آنها هم فرصت‌های قابل توجه زیادی نداشتند؛ به جز یکی در دقیقه ۵۴ از کنده که پس از پاسی استادانه از پدری، در موقعیت تک‌ به‌ تک با آدریان قرار گرفت اما ضربه‌اش با واکنش درخشان این دروازه‌بان مهار شد.

فلیک روی رافینیا ریسک کرد؛ بازیکنی که در ترکیب اصلی نبود. او را در فاصله نیم‌ ساعت باقی‌ مانده تا پایان بازی وارد زمین کرد، به این امید که این مهاجم برزیلی بتواند کار را تمام کند. اما این بار، برخلاف همیشه، او هم نتوانست ناجی تیمش شود. بتیس با دفاعی منظم و بارترای فوق‌العاده، حملات را دفع کرد و حتی در دقایق پایانی تا آستانه‌ تهدید دروازه شزنی پیش رفتند اما خوش‌شانس نبودند.