عقد آریایی به تنهایی موجب زوجیت شرعی نمی‌شود و اجرای صیغه عربی (یا ترجمه دقیق آن) برای صحت ازدواج ضروری است و اگر این رسم با هدف تضعیف فرهنگ اسلامی نباشد، به خودی خود حرام نیست، اما نباید جایگزین عقد اسلامی شود.
یکی از موضوعات مهم و مورد توجه جامعه‌مان که در سال‌های اخیر به شدت مورد بحث و اهتمام قرار گرفته است، عقد آریایی است.
در سال‌های اخیر، عناوینی همچون «عقد آریایی» در جامعه ما به وجود آمده که به نظر می‌رسد به ترویج و تقویت آداب و رسوم ازدواج بدون وابستگی به قالب‌های مرسوم اسلامی اهتمام دارد.
نکته‌ای که قابل تأمل است، بحث نسبت این نوع عقد با اصول و مبانی دین اسلام و تأثیرات فرهنگی و اجتماعی آن بر زندگی زناشویی زوجین است.
رسانه رسمی حوزه در گفت‌وگو با حجت‌الاسلام‌والمسلمین قاسم آبسواران کارشناس گروه فقه و احکام شرعی مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی به بررسی این موضوع پرداخته که مشروح این گفت و گو تقدیم نگاه شما خواهد شد:
ضمن تشکر از فرصتی که در اختیار حوزه‌نیوز قرار دادید، از آنجایی که دفاتر عقد ازدواج به‌طور معمول متنی عربی را برای خواندن در حین عقد انتخاب می‌کنند، این سوال پیش می‌آید که آیا می‌توانند بدون قرائت این متن عربی، صرفاً با تکرار جملات به زبان فارسی و مضامین مشابه، اقدام به برگزاری عقد نمایند؟
در خصوص عقد آریایی که کمابیش در برخی از دفاتر ازدواج و طلاق رواج پیدا کرده است، باید عرض کنم که در شریعت اسلام برای ازدواج و زوجیت یک زن و مرد عبارت و صیغه خاصی وجود دارد که به نظر تمامی مراجع معظم تقلید باید این صیغه جاری شود تا آثار زوجیت بر آن مترتب گردد؛ بنابراین، بدون اجرای این صیغه، ازدواج صحیح نیست.
آیا تکرار جملات به زبان فارسی به معنای صحیح بودن عقد و ازدواج است؟ آیا طرفین در چنین حالتی از نظر شرعی و قانونی در وضعیت درستی قرار دارند؟
در مورد لزوم بیان این صیغه به زبان عربی یا فارسی، غالب مراجع به احتیاط تأکید می‌کنند که این عبارت به زبان عربی صحیح خوانده شود؛ البته اگر زوجین توان یادگیری زبان عربی را نداشته باشند، برخی مراجع اجازه استفاده از زبان فارسی را می‌دهند؛ اما نکته مهم این است که معنای همان صیغه عربی باید به درستی القا شود تا مفهوم واقعی زوجیت ایجاد گردد.
