میلاد(حامد)منصوری
خوزستان، این سرزمین کهن با تاریخی چند هزار ساله، امروز با چشمانی خسته به مسافرانی می‌نگرد که با اشتیاق به دیدار شوش، شوشتر، چغازنبیل و کارون می‌آیند، اما در پایان سفر، تنها چیزی که از این خاکِ باعظمت به یاد می‌برند، بی‌برنامگی، کمبود امکانات و نبود ابتدایی‌ترین زیرساخت‌های گردشگری است.
چطور ممکن است در استانی که از لحاظ قدمت، هم‌پای تمدن‌های نخستین بشری است، حتی یک هتل استاندارد برای اسکان گردشگران در شوش و شوشتر پیدا نمی‌شود؟ چرا باید مهمانان داخلی و خارجی در گرمای طاقت‌فرسای اهواز، سرگردان میان اقامتگاه‌های فرسوده یا خانه‌های شخصی بی‌امکانات باشند؟ مگر نه اینکه صنعت گردشگری می‌تواند جایگزینی شایسته برای اقتصاد نفت‌زده و فرسوده‌ی خوزستان باشد؟
این در حالی‌ست که در شهرهای مهم و استراتژیکی مانند اهواز، آبادان، خرمشهر، دزفول و ماهشهر حتی یک هتل پنج ستاره وجود ندارد؛ شهرهایی با بنادر، فرودگاه‌ها و صنایع عظیم، اما بدون حداقل امکانات اقامتی استاندارد. آیا سزاوار است چنین ظرفیت‌هایی قربانی غفلت و بی‌برنامگی شوند؟
افزون بر این، نبود شهربازی‌های ایمن و پیشرفته، پارک‌های تفریحی استاندارد، مکان‌های بازی برای کودکان و فضاهای مدرن شهری، باعث شده نه‌تنها گردشگران، بلکه خانواده‌های خوزستانی نیز برای تفریح و آرامش روان، مجبور به سفر به دیگر استانها شوند. چه نابرابری تلخی‌ست وقتی در استانی با این‌همه ظرفیت، مردم حتی از امکانات معمولی یک شهر کوچک هم محروم‌اند.
مسؤولان! اگر نمی‌خواهید برای این مردم کاری بکنید، لااقل به این سرزمین باشکوه رحم کنید. گردشگری خوزستان در حال نابودی‌ست، نه به دست دشمنان، که به دست بی‌توجهی و بی‌تدبیری. وقت آن رسیده که خوزستان از خواب غفلت شما بیدار شود.
46
