روزنامه فرهیختگان در مطلبی با عنوان «گوشی رو بدید به آقای کروبی» به بیانیه اخیر رئیس پیشین مجلس پس از رفع حصرش پرداخته است.
این روزنامه آورده است: حضور ساده‌لوحان در سیاست فضایی را در اختیار فرصت‌طلبان قرار می‌دهد که آنها را تبدیل به ابزاری برای رسیدن به اهداف خود قرار دهند، آنها خواسته یا ناخواسته، در زمینی که آنها برایشان چیده‌اند بازی می‌کنند و بعد حذف می‌شوند. اتفاقی که برای حیات سیاسی مهدی کروبی رخ داد، ترکیبی از این دو گزینه است.
اولین بیانیه کروبی بعد از رفع حصر اثبات کرد، او همچنان برمدار ساده‌لوحی حرکت می‌کند و همانند ادوار گذشته، در پیچ و خم‌های سیاسی، فرمان سیاست‌ورزی‌اش را در اختیار اطرافیان قرار می‌دهد. متن این بیانیه نشان می‌دهد فاصله گرفتن کروبی از فضای سیاست کار خودش را کرده و او در حالی پای یک ادعای قدیمی را وسط می‌کشد و دوباره جمهوریت نظام را زیر سؤال می‌برد که موضوع رفع حصر حتی دغدغه دسته چندم سیاسیون هم نیست.
اولین بیانیه مهدی کروبی بعد از رفع حصر، همانند خبر رفع حصر او حتی در فضای سیاسی هم مورد توجه قرار نگرفت. در متن بیانیه منصوب به کروبی، ادعا‌هایی که او مطرح کرده، مقدمات آسیب به فضای سیاسی کشور و فضای اجتماعی را فراهم کرد. در بخشی از این بیانیه کروبی مدعی شد، ریشه مشکلات موجود در کشور «جمهوریت‌زدایی حاکمیت در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۴ است.»
بازهم ادعای تقلب در انتخابات سال ۸۸ را مطرح کرد و نوشت: «برای من آزادی زمانی معنی پیدا می‌کند که نگرش‌های مستبدانه جمعی تشنه قدرت و ثروت برای همیشه از این کشور رخت ببندد و در عمل شاهد حاکمیت مردم بر سرنوشت‌شان باشیم و میزان به معنای واقعی در همه امور رأی ملت باشد.»
کروبی ادعا‌هایش در مورد برقراری حصر را هم دوباره تکرار کرد و نوشت: «حکم به محرومیت و مجازات آن نه بر اساس قانون و تصمیم محکمه‌ای صالح، بلکه صرفاً بر مبنای اراده صاحب قدرت اعمال و اجرا شد. درخواست محاکمه علنی‌ام در مرجع ذی‌صلاح قانونی که بار‌ها مطرح و بر آن مصر بودم هم اجابت نشد.» کروبی در متن بیانیه به این موضوع هم اشاره کرد که ترجیح او این بوده که حصر او همزمان با حصر میرحسین موسوی رفع شود. موضوعی که پیش از این حسین کروبی فرزند مهدی کروبی هم آن را مطرح کرده، اما تکذیب شده بود.
تصویر صندوق رأی سیار در خانه مهدی کروبی، مشارکت او در هر دو دوره انتخابات ریاست‌جمهوری تیر ۱۴۰۳، این باور را در میان سیاسیون به وجود آورد که کروبی از ادعا‌هایی که در جریان اتفاقات ۸۸ مطرح کرده، فاصله گرفته و بنایی بر خدشه وارد کردن به اصل دموکراسی در کشور ندارد. اما متن منتشر شده بیانیه، تفاوتی ۱۸۰ درجه‌ای با آنچه در این مدت رخ داده، داشته است؛ رفتاری که چند خطای سیاسی واضح دارد.
مهدی کروبی در عمر حیات سیاسی‌اش و به واسطه روحیه‌ای که دارد، بیشتر در قامت فردی تحت تأثیر ظاهر شده، نقطه اوج این رفتار که منجر به حذف او از سیاست شد، ادعا‌های او در مورد انتخابات ۸۸ بود، چهره‌های تندرو اصلاحات با وارد کردن او به میدان رادیکالیسم، بهره خود را از رفتار‌های او بردند. کروبی مشابه این ادعا‌ها را در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۴ هم مطرح کرده بود.
در دوران ریاست مجلس ششم هم برخی از چهره‌های رادیکال بر تصمیمات او در فرایند اداره مجلس، تأثیر‌گذار بودند. به‌نظر می‌رسد در ماجرای رفع حصر و در میان تأیید و تکذیب اظهارنظر او در مورد حصر موسوی هم مشورت‌های رادیکال‌ها چندان بی‌تأثیر نبوده است، در شرایطی که حتی سیدمحمد خاتمی هم در دیدارش با مهدی کروبی اشاره‌ای به حصر میرحسین موسوی نداشته است، این گزاره تقویت می‌شود که پای رادیکال‌ها در متن بیانیه کروبی در میان است.
تصور این بود که مهدی کروبی به دنبال فاصله گرفتن از تصویری است که در سال ۸۸ از او ساخته شده است. اما به‌نظر می‌رسد، حلقه اطرافیان رادیکال کروبی که در سال ۸۸ او را به سمت مواضع رادیکال هل دادند، حالا نیز به دنبال آن هستند تا عقده‌گشایی‌های خود را از زبان کروبی مطرح کنند.
شاید مرور زمان باعث شده تا برخی سیاسیون و مخصوصاً، مهدی کروبی فراموش کنند که علت تصمیم‌گیری برای برقراری حصر چه بود. در شرایطی که دو نامزد انتخاباتی، بر ادعای خود بر تخلفات انتخاباتی اصرار داشتند و فضای مثبت پس از انتخابات را به آشوب و ناآرامی تبدیل کردند، خبری از برخورد امنیتی با آنها نبود.
تصمیم برای حصر یک سال بعد در ۲۵ بهمن ۸۹ در شرایطی گرفته شد که ضمن شباهت‌سازی بین اتفاقات مصر در بهار عربی با وقایع ایران، اردوکشی خیابانی و برهم زدن امنیت ملی را تکرار کردند. با علم به این موضوع، مهدی کروبی دوباره اظهاراتی را مطرح کرده که در تقابل با امنیت و منافع ملی ایران قرار دارد. سؤال این است که آقای کروبی نمی‌داند که مطرح شدن اظهارات او تحت تأثیر اطرافیان، با توجه به وضعیت و فضای سیاسی کشور چه معنایی دارد؟
دور بودن از فضای سیاست، باعث شد مهدی کروبی و برخی اطرافیان او درکشان از خواست عمومی و فضای سیاسی در جوّ و اوضاع ۱۰ یا ۲۰ سال گذشته فریز شود. همین وضعیت فریزشدگی باعث شده ادعا‌هایی که مربوط به فتنه‌ای در ۱۵ سال پیش بوده، دوباره در متن این بیانیه منتشر شود. حتی بی‌تفاوتی مردم و اثر کم‌فروغ رفع حصر نیز موجب نشد تا آنها جای درست را در کنش و موضع‌گیری سیاسی خود مطرح کنند.
درست در روز‌هایی که دغدغه مردم و نظام حکمرانی، با چالش‌های مختلف، مخصوصاً اقتصادی، دست و پنجه نرم می‌کنند، بیش از همیشه همگرایی را می‌طلبد، اما به‌نظر می‌رسد، رادیکال‌ها با سوءاستفاده از مهدی کروبی و استفاده از او تصور می‌کنند که می‌توانند با این ادعا‌ها جریانی تازه در کشور به وجود بیاورند و چالشی تازه روی میز بگذارند.
اگرچه بعد از عمری سیاست‌ورزی، تغییر ریل مسیر و روحیه سیاست‌ورزی امری بعید است. اما حداقل انتظار می‌رود، عقلای اصلاح‌طلب، به مهدی کروبی یادآوری کنند که مطرح کردن این ادعا‌ها و هزینه کردن از او می‌تواند چه تبعاتی برای شخص مهدی کروبی به همراه داشته باشد و در این فقره ساده‌لوحی را کنار بگذارند و اجازه ندهند رادیکالیسم برای رسیدن به اهداف خود، او را دوباره در تقابل با نظام حکمرانی قرار دهد. کمترین توقع آن است که حداقل متن اولین بیانیه بعد از رفع حصر را خودشان بنویسند.
