فرارو- محمدعلی فردین، از برجسته‌ترین چهره‌های تاریخ معاصر ایران، در عرصه‌های ورزش و سینما درخشید و نام خود را به‌عنوان "سلطان قلب‌ها" در دل مردم جاودانه کرد.
محمدعلی فردین در تاریخ ۱۵ بهمن ۱۳۰۹ در تهران و در خانواده‌ای فرهنگی و هنردوست به دنیا آمد. پدرش، علی‌گل فردین، از کارکنان اداره تسلیحات و نیز بازیگر تئاتر بود. فردین تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در تهران به پایان رساند و پس از دریافت دیپلم، به مدت دو سال در نیروی هوایی ارتش خدمت کرد.
علاقه‌مندی فردین به ورزش از دوران کودکی آغاز شد. او در رشته‌هایی نظیر شنا، ژیمناستیک و فوتبال فعالیت داشت اما مسیر حرفه‌ای‌اش با کشتی پیوند خورد. تحت آموزش‌های استاد کیومرث ابوالملوکی در باشگاه نیرو، به‌سرعت در هر دو سبک کشتی آزاد و فرنگی به موفقیت رسید.
در سال ۱۳۳۳، در مسابقات جهانی کشتی در توکیو ژاپن، محمدعلی فردین توانست مدال نقره وزن ۷۳ کیلوگرم را کسب کند. او در سال‌های بعد نیز افتخارات ملی و بین‌المللی متعددی به دست آورد و به عنوان یکی از قهرمانان ملی ایران شناخته شد.
سال ۱۳۳۸ آغاز فصل تازه‌ای در زندگی فردین بود؛ زمانی که به‌صورت اتفاقی وارد عرصه سینما شد. نخست به عنوان بدلکار ناصر ملک‌مطیعی در فیلم «دو قلوها» ظاهر شد، اما به‌زودی با ایفای نقش اصلی در فیلم «چشمه آب حیات» پا به دنیای بازیگری گذاشت.
با بازی در فیلم «آقای قرن بیستم» به شهرت رسید و فیلم گنج قارون (۱۳۴۴) به نقطه عطفی در کارنامه‌اش بدل شد. این فیلم محبوبیت بی‌نظیری برای او به ارمغان آورد و لقب «سلطان قلب‌ها» به‌طور رسمی به نام او ثبت شد.
در دهه‌های ۴۰ و ۵۰، فردین به یکی از محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین ستاره‌های سینمای ایران تبدیل شد. اغلب نقش‌های او، جوانانی لوطی‌منش، عاشق‌پیشه و مردمی بودند که با عدالت‌طلبی و خوش‌قلبی، قهرمان قلب تماشاگران می‌شدند. چهره جذاب، صدای گرم، و بازی روان فردین، سینمادوستان را شیفته خود کرده بود.
محمدعلی فردین تنها به بازیگری بسنده نکرد. او در زمینه‌های کارگردانی و تهیه‌کنندگی نیز فعالیت داشت و چندین فیلم را خود کارگردانی کرد. علاوه بر آن، در امور خیریه و اجتماعی نیز حضوری پررنگ داشت؛ از کمک به نیازمندان گرفته تا تأسیس مدارس و حمایت از کودکان بی‌سرپرست.
با وقوع انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷، مانند بسیاری دیگر از هنرمندان، فعالیت سینمایی فردین با محدودیت روبرو شد. تنها فیلمی که پس از انقلاب از او اکران شد، فیلم «برزخی‌ها» بود که با تغییراتی و پس از توقیف، اجازه نمایش یافت. پس از آن، عملاً از فعالیت در سینما منع شد و تا پایان عمر به‌دور از پرده نقره‌ای زندگی کرد.
با این حال، محبوبیت فردین در میان مردم هرگز کمرنگ نشد. او همچنان به‌عنوان چهره‌ای دوست‌داشتنی و ماندگار در دل مردم ایران باقی ماند.
محمدعلی فردین در ۱۸ فروردین ۱۳۷۹ در سن ۶۹ سالگی بر اثر بیماری قلبی در تهران درگذشت. مراسم تشییع پیکر او با حضور گسترده مردم، هنرمندان و علاقه‌مندانش برگزار شد. او در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
