در سالهای اخیر، توجه به حفظ قدرت باروری برای مجردها به یکی از دغدغههای مهم در حوزه سلامت باروری زنان تبدیل شده است. با تغییر الگوهای زندگی، افزایش سن ازدواج و اولویت یافتن مسیرهای تحصیلی و شغلی، بسیاری از زنان مجرد به دنبال روشهایی مطمئن برای حفظ باروری خود هستند. فریز تخمک به عنوان یکی از پیشرفتهترین روشهای پزشکی، گزینهای انعطافپذیر و اطمینان بخش برای برنامهریزی آگاهانه در مسیر فرزندآوری آینده به شمار میآید. در این مقاله، بیشتر درباره این موضوع و شرایط آن صحبت خواهیم کرد.
انجماد تخمک یکی از روشهای تقویت قدرت باروری است که از طریق برداشت و نگهداری تخمک انجام میشود. این روش امکان استفاده از تخمکها را در آینده، زمانی که سن بالاتر میرود و احتمال باروری کاهش مییابد، فراهم میکند. این راهکار، یکی از جدیدترین روشهای کمکباروری به شمار میرود و توسط متخصصان با عنوان انجماد تخمک شناخته میشود. این روش به زنان فرصت میدهد تا پتانسیل بیشتری برای باروری و فرزندآوری در مراحل مختلف زندگی خود داشته باشند. طرفداران این روش معتقدند انجماد تخمک به زنان کمک میکند کنترل بیشتری بر زمان باروری خود داشته باشند.
سه دلیل اصلی برای انجام این کار وجود دارد:
بسیاری از زنانی که اقدام به انجماد تخمک میکنند، در حال حاضر شرایط لازم برای بارداری را ندارند. آنها ترجیح میدهند پس از بهبود شرایط مالی، پایان تحصیلات یا ازدواج، در آینده اقدام به بارداری کنند. به این گروه توصیه میشود تخمکهای خود را فریز کنند. در این صورت، تخمکها پایدار باقی میمانند و در زمان مناسب میتوان آنها را گرم و برای بارداری استفاده کرد؛ حتی اگر این زمان در سنین ۳۰، ۴۰ یا ۵۰ سالگی باشد.
شیمیدرمانی و پرتودرمانی ممکن است منجر به کاهش قدرت باروری شوند. اگر پیش از آغاز درمان، تعدادی تخمک ذخیره شوند، امکان باروری و انتقال آنها به رحم پس از پایان درمان و بهبودی وجود خواهد داشت.
در طی لقاح آزمایشگاهی (IVF)، معمولاً جنینهای اضافی فریز میشوند یا کنار گذاشته میشوند. با فریز کردن تخمکها، میتوان فقط به تعداد موردنیاز آنها را بارور کرد و باقی را برای استفادههای بعدی ذخیره نمود.
هرچه سن فرد کمتر باشد، نتایج بهتری در فریز کردن حاصل میشود. با افزایش سن، تخمکها نیز پیرتر میشوند و قدرت باروری کاهش مییابد. این موضوع همچنین خطر بروز اختلالات کروموزومی در جنین را افزایش میدهد.
این فرآیند مشابه مراحل IVF است و بین ۲ تا ۴ هفته زمان میبرد:
در ابتدای چرخه قاعدگی، داروهایی برای تحریک تخمدانها تجویز میشود تا بهجای یک تخمک، چندین تخمک تولید کنند.
طی چند روز، وضعیت تخمدانها و سطح هورمونها بررسی میشود تا زمان مناسب برای برداشت تخمک مشخص گردد.
زمانی که تخمکها بالغ شدند، در یک عمل سرپایی ۳۰ دقیقهای و با بیحسی، تخمکها با کمک سونوگرافی و استفاده از سوزن از دیواره واژن برداشت میشوند.
تخمکها بهسرعت منجمد میشوند. هرچه تعداد تخمکهای فریز شده بیشتر باشد، شانس داشتن تخمک زنده و سالم در مراحل فریز، گرم کردن و بارور شدن افزایش مییابد. زمانی که فرد آمادگی لازم برای بارداری را پیدا کرد، تخمک گرم شده و با اسپرم در آزمایشگاه ترکیب میشود تا لقاح انجام گیرد. برای مثال، متخصصان به زنانی که ۳۳ ساله هستند، توصیه میکنند بین ۲۰ تا ۳۰ تخمک را فریز کنند. اما برای زنان مسنتر، تعداد بیشتری پیشنهاد میشود؛ چرا که در این گروه سنی احتمال داشتن تخمکهای سالم برای برداشت کمتر است.
شروع فرآیند انجماد تخمک بهتر است در زمانی انجام شود که تخمکها از نظر کیفیت و کمیت در بهترین حالت ممکن قرار دارند؛ معمولاً این بازه سنی بین ۲۵ تا ۳۵ سالگی در نظر گرفته میشود. هرچه سن پایینتر باشد، احتمال برداشت تخمکهای سالم و موفقیت در بارداری آینده بیشتر است. به طور خاص، قبل از ۳۵ سالگی شانس موفقیت انجماد بالاتر است، زیرا با افزایش سن، کیفیت و تعداد تخمکها کاهش مییابد.
با تغییر سبک زندگی و افزایش سن ازدواج، بسیاری از زنان مجرد به دنبال راههایی برای حفظ توانایی باروری خود در آینده هستند. یکی از روشهای مدرن و موثر در این زمینه، فریز یا انجماد تخمک است. این روش امکان به تأخیر انداختن بارداری را بدون از دست دادن کیفیت تخمکها فراهم میکند. با این حال، همانند هر تصمیم پزشکی دیگر، بررسی مزایا و معایب آن پیش از اقدام ضروری است.
حفظ قدرت باروری برای مجردها، اقدامی استراتژیک برای مدیریت آینده باروری در دنیای پر شتاب امروز است. اگرچه روشهایی مانند انجماد تخمک تضمین صد در صدی برای بارداری در آینده ارائه نمیدهند، اما میتوانند نقش مؤثری در افزایش شانس باروری در سنین بالاتر ایفا کنند. مشاوره با متخصصان، درک صحیح از شرایط جسمی و آگاهی از محدودیتهای زمانی، به مجردها کمک میکند تا بهترین تصمیم را در راستای حفظ سلامت باروری خود اتخاذ کنند.