فیلم ورود خطرناک کامیون به زیرگذر مسکو
به گزارش خبرنگار رکنا، WHO یا همان سازمان بهداشت جهانی اهدافی را برای ریشه کن کردن عفونت HPV تا سال ۲۰۳۰ پیش بینی کرده است تا بتواند بیش از ۹۰ درصد دختران زیر ۱۵ سال را واکسینه کند. این در حالی است که در کشور ما از سویی هنوز آمار و اطلاعات درست و روشنی از میزان ابتلا به این بیماری وجود ندارد و از سوی دیگر، تحت حمایت درستی از سوی شرکت‌های بیمه‌گر قرار نمی‌گیرد. این حجم از بی توجهی پارادوکسی جدی با تلاش‌های نمادین برای جوانی جمعیت به وجود آورده است.
روح‌الله لک‌علی‌آبادی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی با تأکید بر لزوم تحقیقات میدانی می‌گوید: «باید تحقیق میدانی در مورد میزان فراگیری این ویروس انجام شود و وزارت بهداشت باید در این باره کار کارشناسی درستی انجام دهد. باید بدانیم آیا این فراوانی وجود دارد و جامعه را فرا گرفته است یا خیر. در واقع نیاز به یک راستی‌آزمایی داریم. البته که ممکن است این فراوانی امروز در کشور وجود نداشته باشد و به همین دلیل وزارت بهداشت و درمان با توجه به کمبود منابع اولویت‌های دیگری را در نظر گرفته باشد.»
وی هشدار می‌دهد: « با این همه باید توجه کنیم چنانچه این ویروس فراگیر شود به بحرانی همچون کرونا بدل خواهد شد. ما نباید بگذاریم به یک فضای بحرانی تبدیل شود تا بعد مدیریت بحران کنیم. الان که می‌توان از سرچشمه راه را بست، باید اقدام کنیم.»
لک‌علی‌آبادی نقش مجلس را اینگونه توصیف می‌کند: « ما هم در کمیسیون بهداشت این موضوع را پیگیری می‌کنیم تا از بحران‌ها جلوگیری کنیم؛ هم به وزارت بهداشت کمک می‌کنیم؛ یعنی در واقع هم هشداردهنده و هم ناظر خواهیم بود.»
عالیه زمانی کیاسری، نماینده مردم ساری و دیگر عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس ضمن مقایسه این ویروس با ویروس ایدز می‌گوید: «این هم مانند ایدز جزو بیماری‌هایی است که آنها را پشت سر گذاشتیم و چالش‌هایشان را دیدیم. به نظرم باید آگاهی‌سازی عمومی و تخصصی برای دو گروه انجام شود: قانونگذاران در مجلس و مجریان در دولت.»
وی با انتقاد از وضعیت فعلی می‌افزاید: «متأسفانه هیچ‌کدام اتفاق نیفتاده است. نه آگاهی در کف جامعه و نه درک ۵۱ درصدی در قانونگذاران. ما نگرانی‌هایی داریم که در دهه بعدی با عوارض این ویروس بیشتر مواجه خواهیم شد.»
زمانی کیاسری به چالش‌های فرهنگی پیش روی اشاره می‌کند: «دلیل این مغفول ماندن، فرهنگ عمومی حاکم بر جامعه است. بسیاری از گفتن آن امتناع می‌کنند. پنهان کردن این مسئله نه تنها صورت مسئله را تغییر نمی‌دهد، بلکه مشکل را حادتر خواهد کرد.»
این عضو کمیسیون بهداشت و درمان معتقد است در این مقوله، بیش از عمل به حرف نیاز داریم یعنی آگاهی سازی عمومی به طور وسیع، یک اولویت اساسی است.
زمانی کیاسری بر نقش رسانه‌ها تأکید چنین می‌کند: «رسانه‌ها می‌توانند واسط امینی باشند که این مطالبه ساماندهی شود. یعنی دغدغه‌ها تبدیل به مطالبه شده و سپس ساماندهی شوند. از سوی دیگر به حمایت‌های بیمه‌ای هم نیاز داریم. در حال حاضر واکسیناسیون این ویروس رقمی بین 4 تا 9 میلیون تومان برای افراد هزینه دارد.»
وی با اشاره به اهمیت سلامت زنان می‌گوید: «اگر تعالی جمعیت و حمایت از خانواده می‌خواهیم، محور اصلی زن است. هر قدمی که سلامت آنان را تضمین کند، باید بیشتر به آن پرداخت.»
دیدگاه‌های این دو نماینده نشان‌دهنده نگرانی مشترک درباره ویروس HPV با تأکیدهای متفاوت است؛ لک‌علی‌آبادی تمرکز بر پژوهش و اقدامات پیشگیرانه وزارت بهداشت را می طلبد و زمانی کیاسری توجه به موانع فرهنگی و لزوم آگاهی‌رسانی گسترده را خواستار است . هر دو نماینده بر نقش نظارتی مجلس و ضرورت اقدام فوری تأکید دارند. به نظر می‌رسد رویکرد جامع برای کنترل این ویروس نیازمند ترکیب این دو دیدگاه است: از یک سو تحقیقات علمی و مداخلات پزشکی، و از سوی دیگر رفع موانع فرهنگی از طریق آموزش عمومی.
با این همه به یاد می‌آوریم که سوئد در تلاش است تا به اولین کشور جهان تبدیل شود که ویروس پاپیلومای انسانی (اچ‌پی‌وی) را ریشه‌کن می‌کند؛ ویروسی که می‌تواند منجر به سرطان دهانه رحم در زنان و سرطان‌های آلت تناسلی و مقعد در مردان شود.
صرفنظر از این کشور توسعه یافته استراتژی ملی امارات؛ همسایه جنوبی کشورمان قابل تأمل است. این کشور تا سال 2030، واکسینه کردن 90 درصد دختران 14 تا 15 ساله را در دستور کار قرار داده است.
حالا ما از کجا قرار است شروع کنیم و چه زمانی چشم‌ها را باز و گوشها را تیز می کنیم تا صدای زنگ خطرهای احتمالی سال های آینده را بشنویم؟
