استقلال در لیگ بیست و چهارم، مانند لیگ بیست و سوم با جواد نکونام آغاز کرد، اما این بار نتایج ضعیف بود. حواشی و درگیری‌های میان نکونام و مدیران باشگاه، نهایتاً به قطع همکاری منجر شد. برای بهبود وضعیت تیم، سهراب بختیاری‌زاده به‌عنوان سرمربی موقت معرفی شد تا با فرصت مناسب، سرمربی خارجی جدیدی انتخاب شود که در نهایت پیتسو موسیمانه به این تیم پیوست.
موسیمانه پس از چند هفته به دلیل مشکلات مالی قراردادش را فسخ کرد و باشگاه دوباره سهراب را به‌عنوان سرمربی موقت منصوب کرد. گزینه بعدی باشگاه، والتر ماتزاری بود که پس از چند هفته مذاکره، این همکاری هم به نتیجه نرسید و در نهایت میودراگ بوژوویچ به استقلال پیوست.
با این تغییرات فراوان، نتیجه‌ای که در ادامه فصل حاصل شد چندان رضایت بخش نبود. نتایج بوژوویچ نیز چندان رضایت‌بخش نبود، اما باشگاه چاره‌ای جز ادامه فصل با همین سرمربی نداشت.
اما نکته جالب این است که آمار سهراب بختیاری‌زاده در مقایسه با دیگر سرمربیان این فصل بسیار بهتر بوده است. او در ۸ بازی با استقلال ۴ پیروزی کسب کرد، در حالی که نکونام، موسیمانه و بوژوویچ در مجموع در ۳۰ بازی تنها ۵ برد به دست آوردند. این نشان می‌دهد که سهراب با کسب ۵۰ درصد پیروزی‌ها در مقایسه با ۱۴ درصد پیروزی سه سرمربی دیگر، شاید بهترین گزینه برای استقلال در این فصل بوده است.
