به گزارش اقتصادنیوز، روزنامه جوان نوشت: این پول می‌تواند برای افزایش یارانه دهک‌های ۱ تا ۳ (که الان نفری ۴۰۰هزار تومان می‌گیرند)، گسترش طرح کالابرگ الکترونیکی یا حتی سرمایه‌گذاری در ایجاد شغل استفاده شود.
اما فایده این سیاست فقط اقتصادی نیست. اگر درست اجرا شود، می‌تواند حس عدالت اجتماعی را تقویت کند. وقتی مردم ببینند منابع به جای پردرآمدها، به نیازمندان واقعی می‌رسد، اعتمادشان به سیستم بیشتر می‌شود.
برای اینکه این طرح موفق شود، چند کار ضروری است. اول، سامانه حمایت باید از نظر فنی تقویت شود تا بتواند حجم بالای مراجعات را تحمل کند. رابط کاربری‌اش هم باید ساده باشد تا همه، حتی کسانی که سواد دیجیتال کمی دارند، بتوانند اظهارنامه ثبت کنند. دوم، دولت باید با تبلیغات گسترده، مردم را از جزئیات طرح آگاه کند. مثلاً با برنامه‌های تلویزیونی یا پیامک‌های هدفمند، توضیح دهد که دهک‌بندی چطور کار می‌کند و چرا این سیاست لازم است. سوم، معیار‌های دهک‌بندی باید کمی انعطاف‌پذیرتر شوند. مثلاً شرایط خاص، مثل داشتن بیمار صعب‌العلاج، باید در نظر گرفته شود. چهارم، بهتر است حذف یارانه‌ها تدریجی باشد، مثلاً اول دهک۱۰، بعد ۹ و در نهایت۸. این کار فشار اجتماعی را کم می‌کند. در نهایت، نظارت نهادی مثل دیوان محاسبات می‌تواند جلوی خطا‌ها یا سوءاستفاده‌های احتمالی را بگیرد.
طرح پیشنهادی وزارت تعاون با همه چالش‌هایش می‌تواند نقطه عطفی در سیاست یارانه‌ای ایران باشد. این طرح با ایجاد شفافیت و دادن حق مشارکت به مردم، نه‌تنها خطا‌های دهک‌بندی را کم می‌کند، بلکه می‌تواند اعتماد عمومی را به سیاستگذاری دولت برگرداند. در اقتصادی که تورم و نابرابری، هر روز فشار بیشتری بر مردم می‌آورد، چنین سیاستی اگر درست اجرا شود، هم منابع را بهینه و هم حس عدالت را تقویت می‌کند.
حالا نوبت دولت است که با اجرای دقیق و اطلاع‌رسانی گسترده، این طرح را از کاغذ به واقعیت تبدیل کند.
