به گزارش "ورزش سه"، نیلوفر اردلان کاپیتان سابق تیم‌های ملی فوتبال و فوتسال کشور این روزها در هتل آکادمی واقع در مرکز ملی فوتبال به تدریس مدرک مربیگری A آسیا برای آقایان می‌پردازد.
اردلان که از ستاره‌های سالیان نه چندان دور تیم‌های ملی فوتبال و فوتسال بود و مدت‌ها سابقه بستن بازوبند کاپیتانی تیم ملی در هر دو رشته را داشته، پس از دوران بازیگری وارد دنیای مربیگری شد.
کاپیتان اسبق تیم‌های ملی ایران ۵ سال پیش با قبول پیشنهاد سرمربیگری تیم فوتسال سایپا برای اولین بار در قامت سرمربی، نارنجی پوشان را هدایت نمود و موفق شد در اولین فصل سرمربیگری خود، به عنوان نایب قهرمانی با این تیم برسد. پس از عملکرد چشمگیر در سایپا، دیگر خودروساز بزرگ کشور به اردلان پیشنهاد سرمربیگری تیم فوتسال را داد و او پس از قبول این پیشنهاد توانست، طی مدت حضور دو ساله خود در پیکان دو مرتبه با این تیم قهرمان سطح اول فوتسال کشور شود.
پس از رسیدن به قله‌های فوتسال ایران در عرصه مربیگری و باتوجه به جو نامناسب در این رشته، اردلان دو سال پیش از رشته فوتسال به فوتبال کوچ کرد و با پیشنهاد محمدرضا ساکت، مدیرعامل وقت سپاهان، برای اجرای یک طرح سه ساله برپایه جوانگرایی و بومی‌گرایی راهی دیار زاینده‌رود شد اما او نتوانست در اولین تجربه سرمربیگری خود در فوتبال مانند فوتسال چندان موفق ظاهر شود و با تیم سپاهان به رتبه چهارم لیگ برتر فوتبال زنان بسنده کرد.
در فصل جاری، اردلان دیگر به همکاری با سپاهان ادامه نداد و علی‌رغم اینکه توسط تیم‌های پیکان تهران و ایستا کردستان دعوت به همکاری شده بود، تصمیم گرفت در این فصل فوتبالی به توسعه دانش خود در حوزه مربیگری بپردازد و به همین خاطر، در کلاس مربیگری پرولایسنس در کشور ژاپن ثبت‌نام کرد و در حال حاضر ۲ مرحله از ۴ مرحله کلاس پرولایسنس را گذرانده و امیدوار است بتواند به زودی به عنوان اولین زن ایرانی مدرک حرفه‌ای مربیگری فوتبال آسیا را دریافت نماید، مدرکی که حتی در رده آقایان نیز تعداد کمی از آن برخوردار هستند.
حضور اردلان به عنوان مدرس در کلاس‌های مدرک مربیگری A آسیا باعث شد تا با او درخصوص آینده شغلی او، وضعیت فوتبال زنان و کلاس مدرک مربیگری حرفه‌ای در ژاپن و همچنین عملکرد تیم ملی بزرگسالان تحت هدایت امیر قلعه‌نویی گفتوگو کنیم.
مشروح این گفته را در ادامه می‌توانید مشاهده کنید:
-خانم اردلان چه خبر؟ این روزها چی کار می‌کنید؟
در حال حاضر در کنار استاد نعمت‌پور و سرکار خانم آزمون این افتخار را دارم که به عنوان مدرس در کلاس‌های مدرک مربیگری A آقایان حضور داشته باشم.
البته خودم هم در حال گذراندن کلاس‌های مدرک حرفه‌ای مربیگری هستم و تا الان دو مرتبه برای این کلاس‌ها که در ژاپن برگزار می‌شود به این کشور سفر کردم و در مرحله سوم بایستی که در تاریخ ۳۱ اردیبهشت برای آنالیز بازی‌های نیمه نهایی و فینال لیگ قهرمانان زنان آسیا برویم و بعد از آن مرحله چهارم (پایانی) را باید بگذرانم تا انشالله بتوانم این مدرک را دریافت کنم.
-بحث کلاس‌های مربیگری در ژاپن را مطرح کردید، به نظر شما کلاس‌های مربیگری در ژاپن با ایران چه تفاوت‌هایی دارند؟
تفاوتی که بین آموزش در فوتبال ایران و ژاپن وجود دارد این است که جدا از مباحثی که متناسب با پیشرفت فوتبال است، آن چیزی که کشورشان می‌خواهد را تدریس می‌کنند. ببینید، ما یکسری سرفصل‌های اصلی داریم که باید حتما در تدریس در نظر گرفته شوند، یکسری نیازها هم مربوط به فوتبال کشورمان داریم. درواقع، ژاپن کاری که کرده آمده این نیازها را شناسایی کرده و برمبنای این نیازها، سرفصل‌های آموزشیش را طراحی کرده است.
ژاپن خیلی تاکید زیادی روی مسابقات آموزش و پرورش و دانشگاهی دارد و خیلی از بازیکنان تیم ملی ژاپن از دل این مسابقات آمدند. ژاپنی‌ها از رده‌های پایه از طریق آموزش، فرهنگسازی می‌کنند. آنها خیلی خوب نیازهای فوتبالشان را می‌شناسند و برمبنای آن سرفصل‌های آموزشیشان را تعیین می‌کنند. اما در فوتبال ایران چنین کاری انجام نمی‌شود.
-بعد از چهار فصل موفق در قامت سرمربیگری، امسال اما هدایت هیچ تیمی را قبول نکردید. دلتان برای مربیگری تنگ نشده؟
حقیقتش چرا و انشالله در فصل آینده دوباره به مربیگری برمی‌گردم و در حال حاضر از کشورهای ازبکستان و قرقیزستان پیشنهاد سرمربیگری دارم و ممکن است به عنوان مربی لژیونر در یکی از این دو کشور به فعالیت بپردازم.
-درخصوص وضعیت کلی فوتبال زنان کشور هم صحبت کنید، شرایط را چگونه می‌بینید؟
فوتبال بانوان ما خوشبختانه رو به پیشرفت است. استانها درحال حاضر مسابقات مختلف در رده‌های مختلف برگزار می‌کنند. لیگ‌های ما لیگ‌های پویایی هستند و باشگاه‌های بزرگ به سمت تیمداری در حوزه زنان آمدند و تمام این‌ها نکات مثبتی است. همچنین ما در کشورمان استعدادهای زیادی داریم اما متاسفانه مربیان ما به‌جای اینکه دنبال آموزش باشند، دنبال درآمدزایی هستند و همین ذهنیت متاسفانه به بازیکنان هم منتقل شده است.
از نظر فوتبالی ما پیشرفت کرده‌ایم اما از نظر سطح فنی و تاکتیکی پیشرفتی نکردیم. منظورم از نظر فوتبالی این است که مسابقات زیادی با مشارکت استانها و فدراسیون برگزار می‌شود ولی از نظر فهم تاکتیکی بایستی بیشتر کار کنیم و همچنین نیاز به مربیان بدنساز و مربیان دروازه‌بانی و آنالیزورهای تخصصی داریم. در نتیجه، بایستی با یک برنامه‌ریزی بلندمدت افراد متناسب با این تخصص‌ها را پرورش دهیم.
-به‌عنوان سوال پایانی، درباره صعود تیم ملی بزرگسالان آقایان هم صحبت کنید این روزها کارشناسان زیادی درخصوص عملکرد تیم ملی اظهار نظر می‌کنند.
اول از همه به مجموعه بازیکنان و کادرفنی که در راسشان آقای قلعه‌نویی هستند، تبریک می‌گویم. خب همانطور که می‌دانید فوتبال در آسیا در حال حاضر پیشرفت زیادی کرده و دیگر تیم آسانی وجود ندارد. همین تیم ازبکستان پیشرفت زیادی کرده و به نظر من از نظر نوع بازی و قدرت تیمی از کره و عربستان و استرالیا بهتر است و تیم امارات با بازیکنان خارجی متحول شده و قطر هم که دوبار پیاپی قهرمان آسیا شده است. درواقع، ما از گروه سختی تونستیم صعود کنیم.
امیدوارم این صعود مقتدرانه پیش درآمد خوبی باشد برای رقابت‌های جام جهانی و در آنجا هم بتوانیم این نتایج فوق‌العاده را تکرار کنیم و برای اولین‌بار از گروهمان صعود کنیم که باتوجه به عملکرد فنی تیم ملی چنین چیزی دور از دسترس نخواهد بود.
به طور کلی، از حیث نتیجه‌گیری تیم ملی عالی عمل کرده اما نقاط ضعفی درخصوص عملکرد دفاعی تیم وجود دارد. البته در بعد تهاجمی تیم ملی تحت هدایت آقای قلعه‌نویی نسبت به همه دوره‌ها بهتر کار کرده است. ضمن اینکه ضعف در عملکرد دفاعی صرفا مختص تیم ملی نیست و باشگاه‌های ما در آسیا هم همین ضعف را داشتند. ما باید بازی‌های مقدماتی را به چشم بازی‌های تدارکاتی ببینیم تا بتوانیم نقاط ضعفمان را شناسایی کنیم و انشالله باتدابیر کادرفنی این نقاط ضعف کمرنگ شوند.
