فتق اینگوینال در زنان کمتر از مردان شایع است
فتق اینگوینال زمانی رخ می‌دهد که بافتی از طریق یک نقطه ضعیف در دیواره شکم، نزدیک به محل اتصال شکم و ران، بیرون بزند. این عارضه در زنان کمتر شایع است زیرا این ناحیه در زنان کوچکتر است. فتق اینگوینال در زنان ممکن است علائم ظریفی داشته باشد و تشخیص آن چالش‌برانگیز باشد. اگرچه این عارضه در مردان شایع‌تر است، اما زنان نیز ممکن است به آن مبتلا شوند و حتی ممکن است بر بارداری تأثیر بگذارد. شناخت علائم فتق اینگوینال و تمایز آن‌ها از سایر بیماری‌های لگنی برای تشخیص و درمان مناسب حیاتی است.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره علائم فتق اینگوینال در زنان، عوامل خطر و گزینه‌های درمانی، ادامه مطلب را بخوانید.
فتق اینگوینال در زنان ممکن است با برآمدگی همراه نباشد
فتق اینگوینال زمانی اتفاق می‌افتد که بافتی از طریق یک نقطه ضعیف در دیواره شکم یا ناحیه کشاله ران بیرون بزند. این بافت معمولاً شامل چربی یا بخشی از روده کوچک است. در برخی موارد، پریتوئن (پوشش حفره شکمی) نیز بیرون می‌زند. در زنان، فتق ممکن است شامل بخش‌هایی از سیستم تولیدمثل، مانند تخمدان، باشد.
این عارضه در زنان کمتر شایع است زیرا کانال اینگوینال در زنان باریک‌تر از مردان است. کانال اینگوینال مسیری از استخوان لگن به استخوان شرمگاهی است که شکم را به کشاله ران متصل می‌کند. این کانال شامل ساختارهایی مانند اعصاب، رگ‌های خونی و رباط گرد است که از رحم حمایت می‌کند.
فتق‌های اینگوینال ممکن است به داخل و خارج از ناحیه ضعیف دیواره شکم بلغزند و با ماساژ به جای خود بازگردند. این فتق‌ها معمولاً فقط در یک طرف بدن ایجاد می‌شوند، اگرچه برخی افراد ممکن است در هر دو طرف دچار فتق شوند.
فتق اینگوینال در زنان ممکن است علائم کمتری نسبت به مردان داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است در محل فتق برآمدگی در کشاله ران وجود داشته باشد یا نباشد. سایر علائم شامل موارد زیر است:
• درد یا ناراحتی در کشاله ران، به‌ویژه هنگام فعالیت
• تورم یا حساسیت در کشاله ران
• احساس فشار یا سنگینی در پایین شکم
• تهوع یا استفراغ
از آنجا که این علائم ممکن است با سایر مشکلات سلامتی زنان مشابه باشد، فتق‌ها ممکن است با شرایط دیگر اشتباه تشخیص داده شوند.
سونوگرافی شکم برای تشخیص فتق استفاده میشود
برخی فتق‌ها ممکن است دچار استرنگوله (گیر افتادن) شوند، به‌طوری که بافت خارج از دیواره شکم گیر کند. در این حالت، ممکن است جریان خون قطع شود و بافت بمیرد.
در صورت بروز علائم زیر، باید فوراً به پزشک مراجعه کنید:
• درد شدید
• تب
• افزایش اندازه برآمدگی
• قرمزی یا تغییر رنگ اطراف فتق
• کاهش حرکت فتق (به نظر می‌رسد گیر کرده باشد)
• درد شکمی، تهوع، نفخ و/یا استفراغ
فتق اینگوینال زمانی رخ می‌دهد که بخشی از بافت (روده، چربی و غیره) از طریق یک نقطه ضعیف در دیواره شکم یا کانال اینگوینال نزدیک کشاله ران بیرون بزند.
دو نوع فتق اینگوینال وجود دارد:
√ فتق اینگوینال غیرمستقیم: این نوع فتق به دلیل تغییرات ساختاری در دیواره شکم قبل از تولد رخ می‌دهد، جایی که کانال‌های اینگوینال باز می‌مانند و اجازه می‌دهند بافت بیرون بزند. این نوع فتق ممکن است تا اواخر عمر ظاهر نشود.
√ فتق اینگوینال مستقیم: این نوع فتق زمانی ایجاد میشود که بافت از طریق یک نقطه ضعیف در دیواره کانال اینگوینال عبور می‌کند؛ این نوع در زنان و کودکان کمتر از مردان رخ می‌دهد.
درد در کشاله ران از علائم شایع فتق اینگوینال است
مهم‌ترین عامل خطر برای ابتلا به فتق اینگوینال، جنسیت مرد است. خطر مادام‌العمر فتق در مردان بین 27٪ تا 42٪ است، در حالی که در زنان تنها 3٪ تا 5.8٪ است.
برخی شرایط خطر را در زنان افزایش می‌دهند، از جمله:
• بارداری
• سن بالا
• سابقه خانوادگی فتق
• اختلالات بافت همبند یا ضعف در بافت همبند
• سرفه مزمن یا یبوست
• ایستادن یا راه رفتن مداوم برای مدت طولانی
اگرچه بلند کردن یا حمل اشیاء سنگین ممکن است خطر ابتلا به فتق اینگوینال را کمی افزایش دهد، اما به عنوان یک عامل خطر مهم در نظر گرفته نمی‌شود.
در ویزیت پزشکی، پزشک درباره علائم و سابقه پزشکی شما سؤال می‌کند و سپس معاینه فیزیکی انجام می‌دهد.
پزشک ناحیه کشاله ران شما را به‌دقت بررسی می‌کند و ممکن است از شما بخواهد سرفه کنید، بایستید یا زور بزنید تا فتق را حس کند. همچنین ممکن است پزشک سعی کند محتویات فتق را به‌آرامی به داخل شکم هدایت کند.
آزمایش‌های تصویربرداری برای تشخیص فتق اینگوینال شامل موارد زیر است:
• سونوگرافی شکم
• سی‌تی اسکن (CT)
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
بلند کردن اجسام سنگین می‌تواند خطر آن را افزایش دهد
فتق‌های کوچک با علائم خفیف ممکن است با گذشت زمان و درمان خانگی برطرف شوند.
با این حال، برخی پزشکان ممکن است برای فتق‌های بدون علامت جراحی را پیشنهاد کنند تا از عوارض احتمالی که در زنان شایع‌تر است جلوگیری شود و همچنین برای بررسی فتق‌های فمورال "مخفی" که خطر عوارض بالایی دارند.
گزینه‌های جراحی شامل جراحی باز (با یا بدون مش) و جراحی کم‌تهاجمی (لاپاراسکوپی) است. جراحی همچنین درمان انتخابی برای فتق‌های بزرگ‌تر و علامت‌دار است.
زنان غیرباردار در زمان تشخیص ممکن است تصمیم بگیرند جراحی را بین بارداری‌ها، پس از آخرین بارداری یا با مشورت پزشک انجام دهند. زمان‌بندی مهم است، زیرا بارداری ممکن است باعث بازگشت فتق‌های ترمیم‌شده قبلی شود.
پزشکان برای اکثر زنان با فتق اینگوینال تشخیص‌داده‌شده در دوران بارداری رویکرد "انتظار و مشاهده" را در پیش می‌گیرند. اگر فتق خفیف باشد، ممکن است پس از بارداری درمان شود. فتق‌های جدی‌تر به‌صورت موردی درمان می‌شوند، اما محققان توضیح می‌دهند که پزشکان سعی می‌کنند از مداخله جراحی در دوران بارداری اجتناب کنند.
برخی فتق‌های اینگوینال ممکن است بدون درمان خودبه‌خود برطرف شوند. برخی دیگر ممکن است منجر به عوارضی مانند گیر افتادن یا استرنگوله شدن بافت شوند. ویزیت‌های منظم می‌تواند به پزشک کمک کند تا این عوارض را زیر نظر داشته باشد و قبل از تبدیل شدن به موارد اورژانسی درمان کند.
پس از جراحی، احتمال بازگشت فتق وجود دارد، به‌ویژه اگر عمل بدون مش انجام شده باشد. برای زنان، مهم است بدانند که بارداری یک عامل خطر مهم برای بازگشت فتق پس از جراحی است.
جراحی لاپاراسکوپی روشی کم‌تهاجمی برای درمان است
1. چرا فتق اینگوینال در زنان کمتر شایع است؟
به دلیل باریک‌تر بودن کانال اینگوینال در زنان نسبت به مردان، این عارضه در زنان کمتر رخ می‌دهد.
2. آیا فتق اینگوینال در زنان خطرناک است؟
اگر درمان نشود، ممکن است منجر به عوارضی مانند استرنگوله شدن (قطع خون‌رسانی به بافت) شود که یک وضعیت اورژانسی است.
3. آیا بارداری باعث فتق اینگوینال میشود؟
بارداری می‌تواند خطر فتق را به دلیل فشار اضافی بر دیواره شکم افزایش دهد.
4. آیا می‌توان از فتق اینگوینال پیشگیری کرد؟
اجتناب از فشار بیش‌ازحد به شکم، درمان سرفه مزمن و حفظ وزن سالم می‌تواند خطر را کاهش دهد.
5. آیا فتق اینگوینال در زنان می‌تواند عود کند؟
بله، به‌ویژه اگر جراحی بدون مش انجام شود یا در صورت بارداری، احتمال بازگشت وجود دارد.
6. فتق اینگوینال در زنان چگونه بر بارداری تأثیر می‌گذارد؟
فتق خفیف معمولاً با نظارت مدیریت میشود، اما فتق شدید ممکن است نیاز به درمان خاص داشته باشد.
اگر مشکوک به فتق اینگوینال هستید یا علائم لگنی نگران‌کننده‌ای دارید، با پزشک خود وقت ملاقات بگیرید. فتق‌ها در زنان ممکن است علائم متفاوتی نسبت به مردان داشته باشند.
مشخص کردن محل دقیق درد و فعالیت‌هایی که آن را بدتر می‌کنند می‌تواند به تشخیص کمک کند. در حالی که برخی فتق‌ها فقط نیاز به نظارت دارند، درمان مناسب می‌تواند از عوارض جلوگیری کرده و بهبود شما را تسریع کند.
گردآوری: بخش سلامت بیتوته
