برترینها: رسول بهروش در یادداشتی نوشت: امسال خبری از قهرمانی پرسپولیس نیست و احتمالا وزیر و وکیل و دولت و حکومت چند صباحی نفس راحت خواهند کشید؛ معاف از فحش و فضیحت بازندگان بیمایه و غرغرو. حتی ممکن است اموات مسعود سلطانیفر هم، زیر خروارها خاک دمی بیاسایند و کمتر ناسزا بشنوند؛ کسی که چهار سال پیش وزارت ورزش را تحویل داده، اما هنوز در صفحه ویکیپدیایی که به زبان ترکی برایش ساختهاند، متهم است به قهرمان کردن پرسپولیس! این وسط یک عده خوشنمک هم ناکامی سرخها را به ورود ویایآر ربط میدهند؛ شاید یادشان رفته اولین تیم ایرانی که زیر نظر این سیستم بازی کرد پرسپولیس بود و با همان هم تا فینال آسیا پیش رفت!
بیگمان تراکتور این فصل از نظر فنی شایستهترین تیم لیگ بود، با این حال تصور کنید پرسپولیس ابتدای فصل سه بازیکن اصلی آنها را با پول بیشتر جذب میکرد، دادرسی انتقال غیرقانونی یکی از آنها یک سال کامل طول میکشید، تمام تخلفاتشان -حتی کشاله حواله دادن کاپیتانشان- زیرسبیلی رد میشد و رییسجمهور تازهنفس هم از هواداران افراطیشان به حساب میآمد؛ در این صورت خدا میداند همین جماعت در قبال قهرمانی احتمالی پرسپولیس چه المشنگهای راه میانداختند. سالها پرسپولیس را تنها به استناد فایل لو رفته از کریخوانی پسر وزیر ورزش تیم «حکومتی» خواندند، اما اولین قهرمانی تاریخشان را در نخستین سال ریاستجمهوری مردی تجربه میکنند که پسرش آشکارا در حمایت از تراکتور پست و استوری منتشر میکند. در سالی که سرخابیها دو سوم فصل را خانهبهدوش بودند و ورزشگاه آزادی را در اختیار نداشتند، تراکتور بیدغدغه در سهند با بلیت رایگان از رقبا میزبانی میکرد. میبینید زیر سوال بردن موفقیت دیگران چقدر ساده است؟ جوانمردانهتر اما شاید این باشد که بپذیریم تراکتور امسال تیم بهتری بود، فوتبال بهتری هم بازی کرد و اگر جام را ببرد، سزاوارش بوده.
و اما ناکامی پرسپولیس؛ هیچ کجای دنیا هیچ تیمی نمیتواند همیشه قهرمان باشد. شکست، بخشی از طبیعت فوتبال است. با این حال سرخها اگر میخواهند دوباره سر پا شوند، باید از این ناکامی درس بگیرند. لازم است خانه سالمندان طلبکار تعطیل شود و سربازان ساده و جنگجو جای ژنرالهای بازنشسته را بگیرند؛ از جمله هافبک از کار افتادهای که از تمرینات کادرفنی تا مترجم سرمربی، در مورد همه چیز تعیین تکلیف میکند و خیلی وقت است زمین فوتبال را با عرصه بلاگری اشتباه گرفته. چقدر ادا و ادعا؟ دل پرسپولیس برای تیمی تنگ شده که با دوازده بازیکن تا قهرمانی قاره پیش رفت و جیک نزد؛ کارتال برای جاودانگی باید چنان تیمی بسازد.