به گزارش همشهری آنلاین، در اینجا بیایید یک زمین مسطح ایجاد کنیم. مانند الان هم آب فراوانی درون آن بریزیم. خب مشخص است که آب از لبه‌های آن بیرون خواهد ریخت. برای رفع مشکل می‌شود دیواری عظیم از کوه‌ها در اطراف این زمین بسازیم.
در این حالت هم با یک مشکل اساسی دیگر روبرو خواهیم بود. طبق قوانین فیزیک، با این طرحی که ایجاد کردیم، همه چیز یا سقوط می‌کند یا به بالا کشیده می‌شود. از طرفی هم اقیانوس یعنی همان آبی که درون زمین فرضی‌مان ریخته‌ایم به‌دلیل گرانش در مرکز انباشته می‌شود. حالا بیایید فرض کنیم که چیزی فرو نمی‌ریزد و آب هم در جای جای زمین پخش است.
اگر جز و مدی برای این آب متصور باشیم باید یک ماه در کار باشد و این یعنی جاذبه میان زمین و ماه برقرار است. اما می‌دانید به‌خاطر چنین جاذبه‌ای با زمین صاف چه اتفاقاتی رخ می‌دهد؟
تعادل جاذبه به‌درستی برقرار نمی‌شود و ماه و زمین و حتی خورشید به یکباره به طرف یکدیگر کشیده می‌شوند و این یعنی یک نوع بی‌نظمی که خیلی زود دنیا را برهم می‌ریزد و به آن پایان می‌دهد. در عین حال اگر هم که جاذبه‌ای وجود نداشته باشد، طبیعی خواهد بود که هیچ چیزی بر روی زمین بند نمی‌شود. پس باید خدا را شکر کنیم که زمینی که بر روی آن به‌دنیا آمده‌ایم و زندگی می‌کنیم به شکل یک کره است.
