خبر لغو فستیوال کوچه با استوری ناامیدکننده معاون هنری جوان وزارت ارشاد یک شکست بزرگ است برای وزارت فرهنگ و ارشاد مسعود پزشکیان.
سید عباس صالحی که خود را نماینده اهالی فرهنگ در عالی‌ترین کرسی اجرایی فرهنگی می‌داند، امروز باید پاسخگوی اصلی این اتفاق باشد. اینکه تمام سیستم فرهنگی کشور توان دفاع از مجوزهایش در برابر اراده یک امام جمعه ندارد؛ نه با گفت‌و‌گو و نه با اراده سیاسی.
دولتی که کمتر از یک‌سال قبل با شعار همدلی و وفاق برای ایستادگی برابر نگاه‌های رادیکال رای گرفت و وزیری که رییس‌جمهور در دفاع از دلیل انتخابش، او را گزینه رهبر انقلاب معرفی کرد، وزیری که دومین تجربه وزارتش را تجربه می‌کند و بی‌شک با تجربه حوادث ۹۸ و کرونا این قدر روزهای بحرانی دیده که بداند این به بن‌بست کشاندن فرهنگ چه ریزش سرمایه اجتماعی برای دولتش را به همراه دارد، امروز باید در پیشگاه مردم پاسخگو باشد.
مردم می پرسند...
مردمی که می‌خواهند بدانند جایگاه مجوزهای دولتی دقیقا کجاست و وزیری که نتواند از دستورش دفاع کند چطور قرار است سکاندار فرهنگ کشور باشد؟ آیا تمام زور او و همکارانش قرار است تنها رو به سوی هنرمندان و مردم خراب شود؟
اینکه چرا خودش وارد عمل نمی‌شود و پای باوری که اعتقاد دارد درست است، نمی‌ایستد؟ چرا همین امروز از وزیر کشور نمی‌خواهد تا شورای تامین استان در بوشهر تشکیل شود و پای خواست دولت برای برگزاری یک جشنواره مردمی بایستند؟
جشنواره‌ای که باعث رونق کسب و کار مردم یک استان کمتر برخوردار می‌شود. جشنواره‌ای که در دل تمام تلخی‌های روزگار، در دل بحران‌های سیاسی و اجتماعی اقلا مهمترین پیامی که به دنیا صادر می‌کند، آرامش، شادی و حال خوش مردم ایران است. که زانو به زانوی هم از کرد و لر و بلوچ و ترک و جنوبی با نی‌انبان و دمام ریتم می‌گیرند و همنوا می‌شوند.
پیام بن بست
آقای دکتر صالحی! پیام بن‌بست شما، پیام بن‌بست امیدی‌ست که بیش از ۵۰درصد مردم در دل ناامیدی به دولت مطبوع شما داشتند،نشان دهید دولت مرکزی پای منافع اکثریت مردم می‌ایستد و از آنچه همه باور دارند به نفع مملکت است پا پس نمی‌کشد. اینکه کوچه بدون مجوز و با حضور علاقمندان بلیت خریده برگزار شود، مجالی در اختیار جریان‌های تندرو قرار می‌دهد برای تعدی به مردم و این یعنی فاجعه….
اینکه گروهی هنرمند برای برگزاری فستیوال مردم‌نهادشان حاضر به اجرای برنامه روی کشتی و در اعماق خلیج فارس شدند و شما پای همین مجوز محدود هم نماندید، هیچ نقطه درخشانی در کارنامه فرهنگی و مدیریتی‌تان نخواهد بود. تا وقت مانده، چاره کنید. کمی شهامت و کمی درایت پیشه کنید.
*روزنامه نگار
