مدافع آبی‌پوشان پس از تساوی تیمش مقابل هوادار بازهم با چهره‌ای عبوس، خشمگین و البته ناراحت مقابل رسانه‌ها حضور یافت و به شرایط مسابقه اعتراض کرد.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، روزبه چشمی را می‌توان معترض‌ترین بازیکن فعال فوتبال ایران نامید. مدافع ملی‌پوشی که نه فقط در این روزهای بحرانی استقلال که در روزهای خوب این تیم هم، از خود چهره‌ای شاکی و معترض را نشان داده است. مدافعی که همیشه معتقد است دست‌هایی در کارند که استقلال نتیجه نگیرد و یک روز این دست‌ها به دنبال گرفتن قهرمانی از استقلال هستند و یک روز هم این تیم را به سمت سقوط سوق می‌دهند.
مدافع ملی‌پوش استقلال که سال‌هاست با چهره‌ای عبوس، خشمگین و البته اخمی روی صورت مقابل رسانه‌ها حاضر می‌شوند تا به اصطلاح از حق تیمش دفاع کند، هر بار صحبت از دست‌های پشت پرده می‌کند، اما یک بار به صراحت نگفته که چه کسی گرداننده این بازی است و دست‌های پشت پرده به چه کسی یا چه کسانی تعلق دارد.
چشمی که در سال‌های گذشته به مسائل داوری معترض بود و می‌گفت اگر VAR بیاید حق تیمش ضایع نخواهد شد حالا با وجود VAR هم کمتر مسابقه‌ای است که به تصمیمات داور معترض نباشد. چشمی پیش از جام جهانی که هنوز VAR وارد فوتبال ایران نشده بود در مصاحبه‌ای گفته بود: «اعتراض و خواسته همه ما این است که سریع‌تر VAR را بیاورند. در اروپا هم اینگونه است که داور صحنه‌ای را نمی‌بیند یا اشتباه می‌کند، او را صدا می‌زنند تا تصمیمش را اصلاح کند. اینطور کار برای داور و بازیکن هم راحت‌تر می‌شود. به هر حال بدون VAR برای داوران هم کار سخت است. اعتراض ما به صحنه‌های واضح است و خب یک سری صحنه‌ها که پیچیدگی دارد شاید داوران هم نتوانند ببینند و مثل ما اشتباه کنند.»
روزبه چشمی در اعتراض به مردود اعلام شدن دو گل و یک پنالتی تیمش مقابل هوادار، فریاد حق‌خوری سر داده و معتقد است که برخی نمی‌خواهند استقلال برنده شود. آن هم در سه صحنه‌ای که شاید حتی اگر هواداران استقلال هم به جای داور بازبینی می‌کردند، متوجه می‌شدند که باید رأی به مردود شدن هر سه صحنه بدهند. با این حال به نظر می‌رسد روزبه چشمی بیشتر از اینکه نسبت به داوری خشم داشته باشد، از شعار هواداران استقلال خشمگین است که از نتایج ضعیف این فصل آبی‌پوشان شاکی هستند و در دیدار با هوادار علیه مدیریت، کادرفنی و بازیکنان شعار سر دادند. نه اینکه شعار دادن هواداران که برخی با فحاشی همراه است جای دفاع داشته باشد، اما موضوع خشم آنها به نتایج این فصل استقلال باز می‌گردد که در ساختار مدیریتی و فنی هیچ ثباتی نداشته‌اند و بخشی از این اتفاقات نیز به عملکرد بازیکنان باز می‌گردد.
روند اعتراض‌های روزبه چشمی نشان می‌دهد که برای او فرقی ندارد که داور با VAR تصمیم می‌گیرد یا بدون آن. هر صحنه‌ای که چشمی احساس کند حقی از تیمش ضایع شده، صدای اعتراضش بلند است. حالا تفاوتی هم ندارد که آیا نظر چشمی درست است یا نه، مدافع استقلال در شیوه اعتراضی خود همیشه حق را با خودش و تیمش می‌داند. بازیکنی که با وجود تجربه بالا، یکی از نفراتی است که خشم و شیوه اعتراض به داور را به بازیکنان جوان و هم تیمی خودش هم منتقل می‌کند و همین رفتار علاوه بر اعتراض‌های بی مورد که همراه با جریمه فردی است، می‌تواند به دلیل عدم کنترل خشم منجر به عدم تمرکز بازیکنان در طول مسابقه شود.
فصل برای استقلال در حال تمام شدن است. با توجه به شرایط جدول هم بعید است آبی‌پوشان به سمت قعر جدول و اتفاق باورنکردنی سقوط به لیگ دسته اول نزدیک شوند. یعنی برای ماندن استقلال در لیگ برتر، نیاز به فریادهای چشمی نیست که مقابل رسانه‌ها فریاد بزند این تیم سقوط نمی‌کند، اما شاید برای نتیجه گرفتن این تیم پس از ثبات مدیریتی و کادرفنی، نیاز باشد که بازیکنان با تجربه‌ای چون چشمی به جای تزریق خشم به تیم، برای تیم‌شان آرامش فراهم کنند و حداقل وقتی تصمیمات داور به درستی گرفته شده، اعتراضی نکنند.
