نتایج مطالعه‌ای تازه از دانشگاه «ییل» نشان می‌دهد قرارگرفتن در معرض آلودگی هوا با ذرات معلق ریز (PM2.5) و نور مصنوعی محیط سرباز در شب (O-ALAN) در دوران پیش از تولد تا یک‌سالگی می‌تواند با افزایش ریسک ابتلا به سرطان تیروئید در کودکان و نوجوانان همراه باشد.
به گزارش دیجیاتو به نقل از «Sciencedaily»، این یافته‌ها زنگ خطری برای خانواده‌ها و سیاست‌گذاران حوزه بهداشت محسوب می‌شود، به‌ویژه در مناطقی که آلودگی نوری و هوایی بیشتر است. پژوهشگران هشدار می‌دهند باید هرچه زودتر به فکر کاهش این نوع آلودگی‌های محیطی در مناطق پرجمعیت و آسیب‌پذیر بود.
مطالعه‌ای جدید از پژوهشگران دانشگاه ییل نشان می‌دهد قرارگرفتن در معرض آلودگی هوا و آلودگی نور مصنوعی در اوایل زندگی می‌تواند خطر ابتلا به سرطان تیروئید پاپیلاری را در کودکان و نوجوانان تا 19 سالگی افزایش دهد.
این مطالعه که با همکاری چندین دپارتمان دانشگاه ییل و مؤسسات پژوهشی دیگر در ایالات متحده انجام شده، اولین بار به‌طور گسترده ارتباط این 2 آلاینده محیطی و بروز سرطان تیروئید در گروه سنی کودکان و نوجوانان را بررسی کرده است. به گفته دکتر «نیکول دزیل»، اپیدمیولوژیست زیست‌محیطی و نویسنده اصلی مقاله، این نتایج نگران‌کننده‌اند؛ زیرا هر 2 نوع آلودگی به‌طور گسترده‌ای در محیط‌های شهری رایج هستند.
پژوهشگران اطلاعات 736 کودک مبتلا به سرطان تیروئید و 36 هزار و 800 کودک سالم هم‌سن را در ایالت کالیفرنیا تحلیل کردند. آنها دریافتند در مناطقی که آلودگی ذرات PM2.5 بالا بود، احتمال ابتلا به سرطان تیروئید تا 7 درصد افزایش یافته و در مناطقی با نور مصنوعی بالا در ساعات شب، این احتمال بین 23 تا 25 درصد بیشتر بوده است.
این تحقیق همچنین نشان داد نوجوانان 15 تا 19 ساله و کودکان اسپانیایی‌تبار بیشتر در معرض این خطر قرار دارند. پژوهشگران معتقدند این عوامل محیطی از طریق تأثیر بر عملکرد هورمون‌های تیروئیدی و اختلال در ریتم شبانه‌روزی بدن می‌توانند مسیرهای سرطان‌زای هورمونی را فعال کنند.
این پژوهش که در ژورنال «Environmental Health Perspectives» منتشر شده، بر لزوم اقدامات فوری برای کاهش این نوع آلودگی‌ها، به‌ویژه در مناطق کم‌برخوردار، تأکید می‌کند.
به گفته دزیل: «کاهش آلودگی‌های نوری و هوایی می‌تواند گامی حیاتی برای محافظت از سلامت کودکان باشد.»
مطالعه جدید دانشگاه ییل نشان می‌دهد آلودگی هوا و نور مصنوعی در شب نه‌فقط برای بزرگسالان، بلکه در مراحل اولیه زندگی هم می‌توانند خطرناک باشد. این نتایج زنگ خطری برای شهرهای پرجمعیت و مناطقی با سطح بالای این آلودگی‌ها محسوب می‌شود.
