به گزارش همشهری آنلاین، کیهان نوشت: یک سایت حق‌العمل‌کار زنجیره‌ای که سابقه بدی در بزک برجام و خسارت‌های آن دارد، حالا ادعا می‌کند: امضای ترامپ واقعاً تضمین است(!)
عصر ایران از قول «عبدالرضا- د» که او هم در فضای رسانه‌ای خوشنام نیست، نوشت: مابه‌ازای خروج مواد غنی شده از ایران، آمریکا تحریم‌های نفتی و بانکی را لغو می‌کند و اجازه فعال شدن اسنپ‌بک را هم به اروپا نمی‌دهد. این را هم در نظر داشته باشید که اکنون ترامپ برخلاف اوباما و بایدن، هر دو مجلس را تحت کنترل دارد و هر مصوبه‌ای که بخواهد از کنگره می‌گیرد؛ بنابراین امضای ترامپ واقعاً تضمین است.
نامبرده همچنین درباره ارزیابی برخی تحلیلگران که معتقدند «ترامپ با توافق صرفاً هسته‌ای نمی‌تواند از کنگره چنین امتیازاتی به نفع ایران بگیرد و توافقش باید همه مسائل (موشکی و حقوق بشر و...) ایران و آمریکا را حل کند. یعنی ممکن است امضای ترامپ هم مثل امضای جان کری تضمین نباشد»، گفت: غیر از مسئله هسته‌ای و تخاصم با اسرائیل، سایر موضوعاتی که اشاره کردید، اهمیتی ندارند. اینکه ایران در توافقات اعلام کند که در هیچ عملیات پیش‌دستانه و تهاجمی علیه اسرائیل مشارکت و یا حمایت نخواهد کرد، برای توافق کفایت می‌کند.
یادآور می‌شود در ماجرای برجام و اعتماد به آمریکا برخی اصلاح‌طلبان مدعی بودند که امضای کری تضمین است؛ اما پس از توافق، آقای ظریف دربه‌در جان کری بود تا در مقابل نقض برجام و تهدید شرکت‌های علاقه‌مند به تجارت با ایران، نامه‌های آرامش‌بخش بگیرد. آمریکا بارها در دوره کری و اوباما برجام را زیر پا گذاشت و معلوم شد نه تنها امضای وزیر خارجه آمریکا بلکه قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل هم از نگاه آمریکایی‌ها هیچ اعتباری ندارد.
علت همان است که زمانی بیل کلینتون رئیس‌جمهور اسبق آمریکا به طنز و تمسخر گفته بود: ما آمریکایی‌ها به همه تعهدات‌مان پایبند هستیم،... مگر اینکه نخواهیم(!) در این میان، ترامپ بی‌آبروترین دولتمرد آمریکایی است که نه تنها توافق برجام را به عنوان تعهد دولت آمریکا و تضمین شده از سوی شورای امنیت زیر پا گذاشت، بلکه بسیاری از تعهدات دولت آمریکا و از جمله تعهدات دولت قبلی خود را نقض کرد.
اخیرا عطاء‌الله مهاجرانی (طرفدار مذاکره با آمریکا در دولت مرحوم هاشمی و وزیر ارشاد دولت خاتمی) با اشاره به مقاله جان کری در روزنامه وال استریت ژورنال و گزاره غلطی که ادعا می‌کرد «امضای جان کری تضمین است»، در روزنامه اعتماد نوشت: «خطاب و رهنمود مقاله جان کری در آخر عمری، به ترامپ است که ببین ایران گیر افتاده است! کری در مذاکرات برجام، نقش پلیس خوب را بازی می‌کرد. او با همان عصای زیر بغل و پای گچ گرفته و قدم زدن در ساحل و همدردی در فوت مادر دکتر روحانی، چهره‌ای مثبت پیدا کرده و چهره‌ای متعادل نشان داده بود. یکی از دوستان می‌گفت: وقتی کری را می‌بینم، یاد دایی‌ام می‌افتم!
البته بعداً معلوم شد آمریکایی‌ها از همان خوش‌بینی هیأت ایرانی، سوء‌استفاده کرده‌اند. راه نقض برجام را نبسته بودیم و امضای جان کری را کافی می‌دانستیم. اکنون همان امضا، پای مقاله وال‌استریت ژورنال است: «ترامپ بخت این را دارد که ضربه لازم را به ایران بزند! ایران در گوشه رینگ گیر افتاده است. در مذاکره، فراتر از غنی‌سازی هسته‌ای پیش بروید!» مقاله کری نشانه دیگری است که در سیاست جهان هیچ جایی برای کمترین خوش‌بینی و روابط عاطفی بین سیاستمداران آن هم از نوع آمریکایی و اروپایی‌اش و حتی دیگران وجود ندارد. همیشه باید در پشت لبخندها، زهرخند، و در پس دستکش‌های ابریشمین، چنگال‌های تیز را ببینیم. مقاله کری نشان داد که تفسیر رهبری، تفسیری روشنگرانه است: به آمریکا نمی‌توان اعتماد کرد!»
