سید عباس کشفی، در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: در نظام سلامت جایی که قرار است شرافت، علم و انسانیت با هم هم‌افزا شوند، تلخ‌ترین اتفاق ممکن، تعارض منافع است؛ همان جایی که منافع شخصی یا گروهی خاص بر منافع ملی و عمومی غلبه می‌کند.
رئیس خانه پرستار تهران، با عنوان این مطلب که تعارض منافع در وزارت بهداشت، زخمی است که از درون می‌پوساند، افزود: تصمیم‌گیرانی که خود بهره‌مند از رانت‌های مالی و جایگاه‌های درمانی هستند، چگونه می‌توانند برای یک پرستار بی‌صدا که با حداقل حقوق حداکثر مسئولیت را می‌پذیرد تصمیمی عادلانه بگیرند.
وی ادامه داد: ساختار فعلی وزارت بهداشت سال‌ها است که گرفتار حلقه‌های بسته‌ای از تصمیم‌سازان است و اغلب پزشک محورند، نه سلامت محور که نتیجه آن، نابودی عدالت در پرداخت، بی‌توجهی به سایر اعضای تیم درمان و در رأس آن، پرستاران است.
کشفی تاکید کرد: پرستار شب تا صبح کنار تخت بیمار بیدار است و اوست که بار روانی و جسمی فشارهای درمان را تحمل می‌کند ولی وقتی نوبت به توزیع منابع و حقوق می‌رسد انگار از معادله حذف شده است.
وی در خصوص فوق‌العاده خاص پرستاران که یک وعده قانونی و اخلاقی بود، گفت: این وعده، در تعارض با منافع آنانی بود که نمی‌خواستند سهمی از قدرت یا ثروت خود را واگذار کنند. بنابراین، یا اجرا نشد یا ناقص اجرا شد یا در پیچ و تاب‌های بوروکراسی و بی‌مهری گم شد.
رئیس خانه پرستار تهران افزود: نتیجه این بی‌عدالتی را در فرسودگی جسمی و روانی پرستاران، مهاجرت نیروهای کارآمد، بی‌انگیزگی شدید نسل جوان نسبت به ورود به این حرفه و نهایتاً آسیب مستقیم به مردم، شاهد هستیم.
کشفی در توضیح بیشتر گفت: یک پرستار ناراضی فرسوده و بی‌انگیزه دیگر نمی‌تواند با تمام وجود کنار بیمار باشد. او دیگر فرشته نجات نیست، یک کارمند خسته است که فقط می‌خواهد شیفتش تمام شود. این سقوط از رسالت به روزمرگی، بزرگ‌ترین فاجعه انسانی در نظام سلامت است.
عضو شورای مرکزی خانه پرستار، در پاسخ به این سوال که آیا راه نجاتی هست، اظهار داشت: اگر بخواهیم، بله راه نجات هست.
وی افزود: با اصلاح ساختار تصمیم‌گیری در وزارت بهداشت، با حضور واقعی و نه صوری نمایندگان پرستاران و سایر اعضای تیم درمان، اجرای کامل و عادلانه فوق‌العاده خاص، بدون تعلل، بدون تبعیض و بدون تفسیرهای انحصاری، شفاف‌سازی نظام پرداخت و مقابله با رانت‌ها؛ نه تنها برای پزشکان بلکه برای همه سطوح درمان، تغییر نگرش فرهنگی به پرستار؛ زیرا، جامعه باید بداند که پرستار فقط یک نیروی اجرایی نیست، او ستون مراقبت است. جایگاهش باید در چشم مردم و مسئولان، هم‌تراز با سایر اعضای کلیدی حوزه سلامت باشد.
کشفی ادامه داد: ایجاد جذابیت شغلی با فرصت‌های رشد، رفاه و احترام، زیرا اگر بخواهیم نسل بعدی را به این حرفه دعوت کنیم باید آن را حرفه‌ای جذاب، مطمئن و آینده‌دار بسازیم.
رئیس خانه پرستار تهران در پایان گفت: وقتی تصمیم‌ساز از دل میدان نیاید، درد میدان را نمی‌فهمد. وقتی وجدان انسانی جای خود را به منافع صنفی بدهد، سلامت جامعه زیر سوال می‌رود. اگر امروز پرستار را فراموش کنیم، فردا جامعه‌ای بیمار و ناتوان خواهیم داشت. زیرا، پرستاری ستون خاموش سلامت است. اگر این ستون بلرزد، نظام سلامت فرو خواهد ریخت.
