به گزارش خبر گزاری صدا و سیما ، «مان» (به معنای خانه) تلاش دارد به جای تمرکز بر مبانی نظری حوزه معماری، محکی باشد تا اتفاقات میدان معماری و شهرسازی را بر اساس دانش و تجربه موجود به نقد بنشیند و موضوعات مختلف معماری کشور را که شهر‌های امروز ما به آن مبتلاست بررسی کند.
آقای ابراهیم ارجمندی مستند ساز و تهیه کننده و سردبیر برنامه «مان» با حضور در استودیو شبکه خبر درباره نو آوری این برنامه گفت: ویژگی برنامه «مان» این است که بدیلی در رسانه ندارد و علت آن این است که این برنامه، یک برنامه تخصصی حوزه معماری و شهر سازی است، ما برنامه معماری و شهر سازی زیاد داشتیم ولی لابه لای برنامه‌های دیگر به طور موضوعی به آن پرداخته شده ولی برنامه «مان» کاملا تخصصی در حوزه معماری و شهرسازی است که به صورت زنده با حرفه‌مندان این عرصه گفت‌و‌گو و دیدار می‌کند و مستند‌های کوتاه چند دقیقه‌ای تهیه و به مخاطبان ارائه می‌کند.
ارجمندی ادامه داد: ما همیشه داخل یک فضای معماری هستیم، معماری اساسا خودش یک رسانه است وبرای مثال وقتی گفته می‌شود هخامنشیان چیزی که در ذهن می‌آید معماری و شهر سازی و بناهای این قوم است، انچه که از گذشته برای آیندگان باقی می‌ماند، اتفاقا معماری و شهرسازی آنها است، برای همین آنچه که بسیار اهمیت دارد که آیندگان درباره وضعیت فعلی معماری ما چه می‌بینند و چه قضاوت می‌کنند و انچه که مبنای قضاوت آنها خواهد بود معماری و شهرسازی ما است، معماری اساسا حرفه تمدن سازی است، حرفه‌ای است که تمدن‌ها را می‌سازد و تا آینده حفظ می‌کند، ما اگر به گذشته در برنامه «مان» می‌پردازیم، درباره همین قضاوت می‌کنیم که گذشتگان چطور زندگی می‌کردند و چطور معماری می‌کردند و ما چطور باید اینها را بعد از چند هزار سال حفظ کنیم، معماری امروز ما، چون مبنای قضاوت آینده خواهد بود، ما باید چطور معماری کنیم که زیبنده و ارزنده تمدن ایرانی باشد.
وی افزود: معماری معاصر یعنی معماری صد سال گذشته تا امروز، این یک قرن، معماری‌هایی که داشتیم، معماران دنبال این بودند که تصمیم بگیرند و سر دوراهی‌های مختلف که به سمت معماری غرب بروند یا به سمت معماری بین المللی بروند و یا به تاریخ و ریشه‌ها و هویت‌های خود وصل باشند، بین این دو راهی‌ها همیشه یک انتخاب‌هایی کردند که گاه پاسخ معتبری دادند که درست بوده یا غلط بوده و این مبنای قضاوت است.
سردبیر برنامه «مان» ادامه داد: حرفه‌مندان و کارشناسان در این برنامه درباره همین مسیر‌ها صحبت می‌کنند که آیا معماری که امروز مسیر خودش را پیدا می‌کند، در مسیر درستی حرکت می‌کند، به تاریخ و هویت ما بر می‌گردد یا نه یک معماری وارداتی است که عکس برگردان معماری غرب است.
ارجمندی درباره پرداخت برنامه هم گفت: اول این که ما همیشه وقت کم می‌آوریم و دوم ما حرفه مندانبسیار زیادی داریم، دغدغه‌ها، موضوعات و آنچه که ما باید به آن بپردازیم دریای وسیعی است.
ناترازی مسکن و بحث انرژی همه، چون موضوعات میان رشته‌ای است، بسیار متصل به زندگی روزمره مردم است و ما اگر بحث ناترازی مسکن را داریم یک سر ان در اقتصاد است، ما ۸۴۰ دانشکده معماری و شهر سازی در داخل کشور داریم و بسیاری از اینها در ایران مشغول به کار هستند بعضی‌ها مهاجرت کردند و رفتند و بعضی معمارانی که حتی قبل از انقلاب در ایران بودند و بعد از انقلاب هم بودند ولی الان مهاجرت کردند، کسانی که ما الان از معماری‌های آنها لذت می‌بریم و آنها را می‌شناسیم، ما با این معماران ارتباط گرفتیم، چون قلبا ایران را دوست دارند و به عنوان حرفه مندی که کاملا راه حل‌ها را دارند ما با آنها در برنامه ارتباط زنده برقرار می‌کنیم.
این مستند ساز درباره دشواری تولید برنامه گفت: دشواری تولید برنامه یک بخش زیادی به مستندهایی برمی گردد که ما مشغول تولید ان‌ها هستیم و فضای شهری و زندگی مردم را دارد، اساسا تولید کردن تولید صنعت بسیار سخت است مثلا اگر درباره شوشتر نو صحبت می‌کنیم چیزی که از ان در فضای اینترنتی و رسانه‌ای فقط چند عکس از آن در دسترس است، در صورتی که ما باید تیم بفرستیم به شهرستان‌ها و تولید تصاویری کنند که برای آینده ماندگار باشد، معماران جوان کشور بناهای بسیار ارزنده‌ای در سطح کشور می‌سازند و ما با این معماران ارتباط داریم و تیم می‌فرستیم از بناهای خوبی که این عزیزان ساخته‌اند تصویر برداری می‌کنند و اینها را در قالب مستند‌های ۴ دقیقه‌ای تولید و پخش می‌کنیم که یکی از سختی‌های کار هم همین بخش است.
ارجمندی در پایان درباره تغییرات برنامه گفت: ما یکی از برنامه‌هایی که داریم این است که به سمت این برویم که به جای این که لوکیشن برنامه فقط داخل فضای استودیو باشد ورود کنیم به بعضی از فضا‌های فرهنگی داخل کشور مثل عمارت‌های تاریخی، و در این بنا‌ها برنامه را برگزار کنیم تا مردم با زیبایی‌های این مکان‌های تاریخی بیشتر آشنا شوند.
