در دهه گذشته، به دلیل نبود داروی تأیید شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، استفاده از اندانسترون برای تهوع و استفراغ بارداری در ایالات متحده افزایش یافته است. در حالی که داده‌های ایمنی جنینی برای دوکسیلامین-پیریدوکسین بر اساس بیش از یک‌چهارم میلیون بارداری است، داده‌های ایمنی جنینی برای اندانسترون کمتر از ۲۰۰ تولد را شامل می‌شود.
علاوه بر این، یک مطالعه مورد-شاهدی اخیر نشان داده است که استفاده از اندانسترون ممکن است با افزایش خطر شکاف کام همراه باشد.
به تازگی هشدارهایی درباره خطر بالقوه طولانی شدن QT و تورسید د پوینت (torsade de pointes) در ارتباط با استفاده از اندانسترون صادر کرده است؛ این هشدار شامل فهرستی از اقدامات احتیاطی و آزمایش‌هایی است که باید انجام شوند. این دارو برای درمان تهوع و استفراغ بارداری در ایالات متحده یا کانادا تأیید نشده است. بر اساس داده‌های موجود، نمی‌توان استفاده از اندانسترون در دوران بارداری را بی‌خطر دانست.
اندانسترون، یک عامل ضدتهوع قوی، یک آنتاگونیست گیرنده ۳ سروتونین (۵-HT۳) است که اثرات سروتونین را مسدود می‌کند. این دارو در ابتدا برای تهوع و استفراغ ناشی از شیمی‌درمانی طراحی شده بود. همچنین استفاده از آن برای تهوع و استفراغ ناشی از پرتودرمانی، بیهوشی و جراحی تأیید شده است.
برنامه مادرریسک (Motherisk) در سال ۲۰۰۴ از طریق یک مطالعه‌ی کوهورت آینده‌نگر بر روی ۱۷۶ زن ایمنی جنینی اندانسترون را بررسی کرد. در این مطالعه افزایش خطر تراتوژنی (ایجاد ناهنجاری‌های مادرزادی) مشاهده نشد. با این حال، این اندازه‌ی نمونه تنها توانست خطر بروز ناهنجاری‌های عمده را تا پنج برابر رد کند، و قادر به رد خطر برای نوع خاصی از ناهنجاری‌ها نبود. علاوه بر این، کمبود مطالعات کوهورت مشابه مانع از انجام فراتحلیل برای افزایش اندازه نمونه شد.
نکته‌ی مهم این است که یک مطالعه‌ی مورد-شاهدی بزرگ که اخیراً توسط مرکز اپیدمیولوژی اسلون و مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها (CDC) در آمریکا انجام شد، نشان داد که مصرف اندانسترون برای تهوع و استفراغ بارداری در سه‌ماهه‌ی اول، خطر شکاف کام را دو برابر افزایش می‌دهد (نسبت شانس ۲.۳۷ [فاصله اطمینان ۹۵٪: ۱.۲۸ تا ۴.۷۶]).
در سپتامبر ۲۰۱۱، سازمان غذا و داروی آمریکا درباره‌ی احتمال طولانی شدن جدی فاصله QT و بروز آریتمی خطرناک تورسید د پوینت (torsade de pointes) در افرادی که اندانسترون دریافت می‌کنند، هشدار داد. FDA نیاز به پیگیری دقیق بیماران مصرف‌کننده‌ی اندانسترون را برای رد احتمال سندرم QT طولانی، عدم تعادل الکترولیتی، نارسایی قلبی احتقانی یا مصرف همزمان داروهایی که فاصله‌ی QT را طولانی می‌کنند، اعلام کرده است. در زمینه‌ی تهوع و استفراغ بارداری، بسیاری از زنانی که دچار NVP شدید هستند ممکن است دچار اختلالات الکترولیتی مانند هیپوکالمی یا هیپومنیزمی باشند. در حال حاضر، مشاوره‌ها با زنانی که برای تهوع صبحگاهی اندانسترون مصرف می‌کنند نشان می‌دهد که هیچ‌یک از اقدامات احتیاطی توصیه شده توسط FDA رعایت نمی‌شود.
با توجه به اینکه ایمنی جنین و مادر مهم‌ترین چالش در درمان زنان باردار با داروهاست، اندانسترون باید با احتیاط و تنها پس از امتحان داروهایی که سوابق ایمنی بهتری دارند و برای مصرف در بارداری تأیید شده‌اند (مانند دوکسیلامین-پیریدوکسین)، استفاده شود.
