به گزارش رکنا، منطقه ویژه اقتصادی انرژی‌بر پارسیان در غربی‌ترین نقطه استان هرمزگان، در حال تبدیل شدن به یکی از استراتژیک‌ترین و آینده‌سازترین مناطق صنعتی، معدنی و تجاری جمهوری اسلامی ایران است؛ منطقه‌ای که با بهره‌مندی از موقعیت جغرافیایی بی‌نظیر، زیرساخت‌های در حال توسعه بندری و نزدیکی به منابع انرژی، می‌تواند به یکی از قطب‌های صادراتی و صنعتی منطقه خلیج فارس تبدیل شود.
منطقه ویژه اقتصادی انرژی‌بر پارسیان، با وسعتی بیشتر از جزیره کیش و با ساختاری شامل دو سایت شمالی و جنوبی، در مرز استان هرمزگان با بوشهر و در همسایگی شهرهای پارسیان، کوشکنار و دشتی واقع شده است. این منطقه با وسعتی بالغ بر ۹۸۰۰ هکتار، نه تنها از منظر جغرافیایی یک موقعیت ممتاز دارد، بلکه از نظر زیرساختی نیز در حال تبدیل به یکی از شاه‌راه‌های اصلی صادرات مواد معدنی و محصولات پتروشیمی در کشور است.
در سایت جنوبی این منطقه، بندری در حال ساخت است که در افق توسعه آن، ایجاد ۱۹ پست اسکله دیده شده است؛ بندری که به گفته مسئولان می‌تواند پس از بندر شهید رجایی، دومین بندر بزرگ جمهوری اسلامی ایران شود. تا این لحظه ۴ پست اسکله وارد فاز بهره‌برداری شده و بقیه نیز با همکاری قرارگاه خاتم‌الانبیا در حال ساخت هستند.
پارسیان، به‌عنوان یک پروژه ملی، توسط وزارت صنعت، معدن و تجارت به سازمان توسعه معادن و صنایع معدنی کشور واگذار شده تا پایگاه اصلی توسعه این بخش استراتژیک اقتصاد کشور باشد. ویژگی‌های جغرافیایی منطقه، نزدیکی آن به منابع عظیم انرژی و گاز، و اتصال بالقوه به شبکه ریلی و دریایی کشور، آن را به یکی از محورهای اصلی صادرات و واردات صنایع معدنی و پتروشیمی تبدیل می‌کند.
در حال حاضر، بیش از ۵۰ تا ۶۰ درصد ظرفیت این منطقه به پتروشیمی اختصاص داده شده است، و برنامه‌ریزی گسترده‌ای برای استقرار واحدهای تولیدی صادرات‌محور در حوزه صنایع معدنی در دستور کار قرار دارد.
اگر به نقشه خلیج فارس نگاهی بیندازیم، موقعیت پارسیان بسیار برجسته‌تر دیده می‌شود. در غرب آن بنادر ماهشهر، بوشهر و امام خمینی قرار دارند و در شرق، بنادری مانند شهید رجایی، جاسک و چابهار. پارسیان دقیقاً در نقطه‌ای قرار گرفته که از آن سوی خلیج فارس نیز در نزدیکی کشورهای عربی حاشیه خلیج مانند عربستان، قطر، بحرین، امارات و عمان واقع شده است. این جایگاه ژئو-اقتصادی، مزیت رقابتی بی‌بدیلی برای کشورمان در رقابت با بنادر و مناطق ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس ایجاد کرده است.
با وجود همه ظرفیت‌های بالقوه، اتصال منطقه ویژه اقتصادی پارسیان به شبکه ریلی کشور همچنان یک مطالبه عمومی و یک ضرورت توسعه‌ای است. این ارتباط می‌تواند هم از طریق استان بوشهر و هم از مسیر بندرعباس برقرار شود و مسیر انتقال مواد معدنی و محصولات پتروشیمی به داخل و خارج کشور را تسهیل کند.
این مطالبه نه تنها در سطح مسئولان وزارت صمت، بلکه در سطح استانداری هرمزگان و نمایندگان مجلس نیز مطرح و در حال پیگیری است. توسعه ریلی، یکی از گام‌های اساسی در تکمیل زنجیره ارزش و تسهیل صادرات از این منطقه استراتژیک خواهد بود.
یکی از نکات برجسته در خصوص منطقه پارسیان، قابلیت آن برای اسکان صنایع آب‌بر و انرژی‌بر در مجاورت آب‌های آزاد خلیج فارس است. در شرایطی که بسیاری از نقاط کشور با بحران آب مواجه‌اند، استقرار این صنایع در نزدیکی منابع آبی دریا یک استراتژی مدبرانه است.
علاوه بر آن، دسترسی به منابع گازی کشور در نزدیکی منطقه، از جمله عسلویه و چاه مبارک، زیرساختی بی‌نظیر برای توسعه صنایع پتروشیمی و معدنی فراهم می‌آورد.
پارسیان نه تنها یک منطقه صنعتی یا معدنی صرف نیست، بلکه تصویری از آینده اقتصادی ایران در منطقه‌ای حساس و استراتژیک است. هم‌افزایی میان وزارت صمت، بخش خصوصی، نهادهای محلی و مردم بومی منطقه، کلید طلایی تحقق این چشم‌انداز است.
پروژه‌هایی از این دست نه‌فقط توسعه صنعتی، بلکه توسعه انسانی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را در پی خواهند داشت. ایجاد اشتغال، تقویت زیرساخت‌ها، آموزش نیروی انسانی بومی و رونق صادرات، تنها گوشه‌ای از ثمرات این حرکت بلندمدت خواهد بود.
منطقه ویژه اقتصادی انرژی‌بر پارسیان، به‌عنوان یکی از معدود پروژه‌های ملی دارای چشم‌انداز بین‌المللی، امروز در مرحله‌ای قرار دارد که آینده اقتصاد صادرات‌محور کشور را تحت‌تأثیر خود قرار خواهد داد.
با توسعه بندر، راه‌آهن، صنایع معدنی و پتروشیمی، این منطقه به‌زودی به مرکزی برای تبادلات استراتژیک در خلیج فارس تبدیل خواهد شد. ایران با بهره‌گیری از ظرفیت‌های این منطقه می‌تواند نه تنها تهدیدها را به فرصت بدل کند، بلکه در عرصه رقابت با بنادر کشورهای همسایه نیز حرفی برای گفتن داشته باشد.
